۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
العجاب في بيان الأسباب (أسباب نزول القرآن) (نمایش مبدأ)
نسخهٔ ۱۱ سپتامبر ۲۰۱۹، ساعت ۰۱:۲۳
، ۱۱ سپتامبر ۲۰۱۹جایگزینی متن - 'ت‌ن' به 'ت‌ن'
جز (جایگزینی متن - 'ش‌ه' به 'ش‌ه') |
جز (جایگزینی متن - 'ت‌ن' به 'ت‌ن') |
||
| خط ۴۸: | خط ۴۸: | ||
ایشان درباره شأن نزول آیه دوم سوره بقره می‌گوید: مقاتل بن سلیمان معتقد است: وقتی پیامبر(ص)، دو یهودی به نامهای کعب بن اشرف و کعب بن اسد را دعوت به اسلام نمود، گفتند خداوند بعد از حضرت موسی(ع) کتابی نازل نکرده است در این هنگام بود که دو آیه ابتدایی سوره بقره نازل شد؛ یعنی بهیقین این کتاب (قرآن) از طرف خداوند نازل شده است. نظرات دیگری نیز درباره شأن نزول این آیه در منابع ذکر شده که نویسنده به آنها اشاره نموده است<ref>[https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/38610/1/21 ر.ک: همان]</ref>. | ایشان درباره شأن نزول آیه دوم سوره بقره می‌گوید: مقاتل بن سلیمان معتقد است: وقتی پیامبر(ص)، دو یهودی به نامهای کعب بن اشرف و کعب بن اسد را دعوت به اسلام نمود، گفتند خداوند بعد از حضرت موسی(ع) کتابی نازل نکرده است در این هنگام بود که دو آیه ابتدایی سوره بقره نازل شد؛ یعنی بهیقین این کتاب (قرآن) از طرف خداوند نازل شده است. نظرات دیگری نیز درباره شأن نزول این آیه در منابع ذکر شده که نویسنده به آنها اشاره نموده است<ref>[https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/38610/1/21 ر.ک: همان]</ref>. | ||
[[ابن حجر عسقلانی، احمد بن علی|ابن حجر عسقلانی]]، درباره آیات ابتدایی سوره «آل عمران» می‌گوید: به‌خاطر اختلاف نظری که بین نصاری و پیامبر(ص) درباره حضرت عیسی(ع) واقع شد، این آیات نازل گردید. سپس می‌گوید: آیه چهار این سوره: '''مِنْ قَبْلُ هُدىً لِلنّٰاسِ وَ أَنْزَلَ اَلْفُرْقٰانَ إِنَّ اَلَّذِينَ كفَرُوا بِآيٰاتِ اَللّٰهِ لَهُمْ عَذٰابٌ شَدِيدٌ وَ اَللّٰهُ عَزِيزٌ ذُو اِنْتِقٰامٍ''' (پیش از این برای هدایت مردم فرستاد و فرقان را [که مایه جدایی حق از باطل است] نازل کرد. مسلماً کسانی که به آیات خدا کافر شدند، برای آنان [به کیفرِ کفرشان] عذابی سخت است و خدا توانای | [[ابن حجر عسقلانی، احمد بن علی|ابن حجر عسقلانی]]، درباره آیات ابتدایی سوره «آل عمران» می‌گوید: به‌خاطر اختلاف نظری که بین نصاری و پیامبر(ص) درباره حضرت عیسی(ع) واقع شد، این آیات نازل گردید. سپس می‌گوید: آیه چهار این سوره: '''مِنْ قَبْلُ هُدىً لِلنّٰاسِ وَ أَنْزَلَ اَلْفُرْقٰانَ إِنَّ اَلَّذِينَ كفَرُوا بِآيٰاتِ اَللّٰهِ لَهُمْ عَذٰابٌ شَدِيدٌ وَ اَللّٰهُ عَزِيزٌ ذُو اِنْتِقٰامٍ''' (پیش از این برای هدایت مردم فرستاد و فرقان را [که مایه جدایی حق از باطل است] نازل کرد. مسلماً کسانی که به آیات خدا کافر شدند، برای آنان [به کیفرِ کفرشان] عذابی سخت است و خدا توانای شکست‌ناپذیر و صاحب انتقام است)، با توجه به قول مقاتل بن سلیمان درباره یهود نازل شده؛ کسانی چون حیی و جدی و ابویاسر فرزندان اخطب و نیز کعب بن اشرف و کعب بن اسید و زید بن تابوت<ref>[https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/38610/1/240 ر.ک: همان، ص240]</ref>. | ||
ایشان درباره این آیه از سوره نساء: '''وَ آتُوا اَلْيتٰامىٰ أَمْوٰالَهُمْ وَ لاٰ تَتَبَدَّلُوا اَلْخَبِيثَ بِالطَّيبِ وَ لاٰ تَأْكلُوا أَمْوٰالَهُمْ إِلىٰ أَمْوٰالِكمْ إِنَّهُ كٰانَ حُوباً كبِيراً''' (اموال یتیمان را [پس از رشدشان] به آنان بدهید و [اموال] پست و بی‌ارزش [خود] را با [اموالِ] مرغوب و باارزش [آنان] عوض نکنید و اموالشان را با ضمیمه کردن به اموال خود نخورید؛ زیرا آن گناهی بزرگ است) (نساء: 25)، می‌گوید: این آیه شریفه طبق آنچه واحدی از کلبی نقل کرده، درباره مردی از طایفه غطفان نازل شده است. او اموال فراوان فرزند برادر مرحومش را پیش خود نگه داشته بود و چون آن یتیم از او درخواست مالش را کرد، اجابت ننمود و به او پرداخت نکرد؛ پس آن دو اختلاف خود را به پیامبر عرضه کردند و چون این آیه نازل شد آن شخص (عمو) عرض کرد که دستور خداوند و پیامبرش را اطاعت می‌کنم و از آتش دوزخ به خداوند پناه می‌برم. نویسنده در ادامه می‌گوید: مقاتل نیز درباره شأن نزول این آیه، بر همین عقیده است و نام آن عمو را منذر بن رفاعه ذکر کرده است؛ ولی ابن ابیحاتم نام آن شخص و طایفه‌اش را ذکر نکرده است. البته نظر دیگری نیز درباره شأن نزول این آیه به نقل از طبری وجود دارد که چنین است: عقاید جاهلیت درباره ارث چنین بود که زنان و کودکان هیچ ارثی به آنان تعلق نمی‌گیرد و تمام آن اموال به بزرگ خانواده می‌رسد. این آیه در شأن و رد این عقیده نازل شده است<ref>[https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/38610/1/336 ر.ک: همان، ص336]</ref>. | ایشان درباره این آیه از سوره نساء: '''وَ آتُوا اَلْيتٰامىٰ أَمْوٰالَهُمْ وَ لاٰ تَتَبَدَّلُوا اَلْخَبِيثَ بِالطَّيبِ وَ لاٰ تَأْكلُوا أَمْوٰالَهُمْ إِلىٰ أَمْوٰالِكمْ إِنَّهُ كٰانَ حُوباً كبِيراً''' (اموال یتیمان را [پس از رشدشان] به آنان بدهید و [اموال] پست و بی‌ارزش [خود] را با [اموالِ] مرغوب و باارزش [آنان] عوض نکنید و اموالشان را با ضمیمه کردن به اموال خود نخورید؛ زیرا آن گناهی بزرگ است) (نساء: 25)، می‌گوید: این آیه شریفه طبق آنچه واحدی از کلبی نقل کرده، درباره مردی از طایفه غطفان نازل شده است. او اموال فراوان فرزند برادر مرحومش را پیش خود نگه داشته بود و چون آن یتیم از او درخواست مالش را کرد، اجابت ننمود و به او پرداخت نکرد؛ پس آن دو اختلاف خود را به پیامبر عرضه کردند و چون این آیه نازل شد آن شخص (عمو) عرض کرد که دستور خداوند و پیامبرش را اطاعت می‌کنم و از آتش دوزخ به خداوند پناه می‌برم. نویسنده در ادامه می‌گوید: مقاتل نیز درباره شأن نزول این آیه، بر همین عقیده است و نام آن عمو را منذر بن رفاعه ذکر کرده است؛ ولی ابن ابیحاتم نام آن شخص و طایفه‌اش را ذکر نکرده است. البته نظر دیگری نیز درباره شأن نزول این آیه به نقل از طبری وجود دارد که چنین است: عقاید جاهلیت درباره ارث چنین بود که زنان و کودکان هیچ ارثی به آنان تعلق نمی‌گیرد و تمام آن اموال به بزرگ خانواده می‌رسد. این آیه در شأن و رد این عقیده نازل شده است<ref>[https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/38610/1/336 ر.ک: همان، ص336]</ref>. | ||