۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
اندیشه‌های عطار در لسان الغيب، وصلت‌نامه و مفتاح الإرادة (نمایش مبدأ)
نسخهٔ ۲۲ اوت ۲۰۱۹، ساعت ۰۴:۵۴
، ۲۲ اوت ۲۰۱۹جایگزینی متن - 'ی‌ت' به 'ی‌ت'
جز (جایگزینی متن - 'ی‌ا' به 'ی‌ا') |
جز (جایگزینی متن - 'ی‌ت' به 'ی‌ت') |
||
| خط ۴۲: | خط ۴۲: | ||
این مثنوی از سیر و سلوک با پیروی از شریعت و امامان بزرگوار و مدح شاه اولیا [[امام على(ع)|علی(ع)]] سخن گفته و وصف «لسان الغيب» کرده و به عزلت ناصرخسرو در یمگان (بهغلط ملکان) اشاره نموده و به وصیت شیخ پایان داده است.<ref>ر.ک: سجادی، سید ضیاءالدین، ص57 </ref>. | این مثنوی از سیر و سلوک با پیروی از شریعت و امامان بزرگوار و مدح شاه اولیا [[امام على(ع)|علی(ع)]] سخن گفته و وصف «لسان الغيب» کرده و به عزلت ناصرخسرو در یمگان (بهغلط ملکان) اشاره نموده و به وصیت شیخ پایان داده است.<ref>ر.ک: سجادی، سید ضیاءالدین، ص57 </ref>. | ||
ابیات پایانی این مثنوی، بدین قرار است:{{شعر}}{{ب|''در حیاتم نیست قید هیچ چیز''|2=''لیک دارم ترس بس از | ابیات پایانی این مثنوی، بدین قرار است:{{شعر}}{{ب|''در حیاتم نیست قید هیچ چیز''|2=''لیک دارم ترس بس از بی‌تمیز''}}{{ب|''مصطفی بگریخته از حاسدان ''|2=''مرتضی خورده است زخم فاسقان''}}{{ب|''با حسین مرتضی کردند زور''|2=''هیچ اندیشه نهشان از حال گور''}}{{ب|''همچو ایشان رفت خواهم از جهان''|2=''این بود حال فریدالدین بدان''}}{{ب|''ختم اسرارم بر ایشان بود بس''|2=''این بود ما را به عقبی دسترس''}}{{پایان شعر}}<ref>متن کتاب، ص421</ref>. | ||
مثنوی «وصلت‌نامه»، دومین مثنوی این مجموعه است که منسوب به عطار بوده و در بعضی نسخ خطی باستان، به نام «بهلول» و در یک نسخه به نام «خاکی» آمده و با نام اول آغازش چنین است:{{شعر}}{{ب|''آنچنانم گفت عطار امین''|2=''در کتاب منطق از نور یقین''}}{{ب|''گفته عطار خود از مغز بود''|2='' لیک اندر صد لباس نغز بود''}}{{ب|''گفته بهلول از جانان بود''|2=''هرچه گوید آیت و برهان بود''}}{{پایان شعر}}. | مثنوی «وصلت‌نامه»، دومین مثنوی این مجموعه است که منسوب به عطار بوده و در بعضی نسخ خطی باستان، به نام «بهلول» و در یک نسخه به نام «خاکی» آمده و با نام اول آغازش چنین است:{{شعر}}{{ب|''آنچنانم گفت عطار امین''|2=''در کتاب منطق از نور یقین''}}{{ب|''گفته عطار خود از مغز بود''|2='' لیک اندر صد لباس نغز بود''}}{{ب|''گفته بهلول از جانان بود''|2=''هرچه گوید آیت و برهان بود''}}{{پایان شعر}}. | ||