۶۱٬۱۸۹
ویرایش
جز
جایگزینی متن - 'شرايعالدين' به 'شرايعالدين'
جز (جایگزینی متن - ' الدين' به 'الدين') |
جز (جایگزینی متن - 'شرايعالدين' به 'شرايعالدين') |
||
| خط ۶۱: | خط ۶۱: | ||
فصل چهارم در بيان تاريخ مواليد و وفيات چهارده معصوم(ع) است و در فصل پنجم اصحاب اجماع را معرفى مى‌كند. اصحاب اجماع آن دسته از راويان را گويند كه فقيهان همگى به توثيق و درستى نقل آنها اعتراف دارند؛ گرچه در سلسله راويان پيش از آنان، جهل يا ضعفى از ديدگاه ما وجود داشته باشد. برخى از اينان عبارتند از: زراره، محمد بن ابى‌عمير، جميل بن دراج و يونس بن عبدالرحمان. | فصل چهارم در بيان تاريخ مواليد و وفيات چهارده معصوم(ع) است و در فصل پنجم اصحاب اجماع را معرفى مى‌كند. اصحاب اجماع آن دسته از راويان را گويند كه فقيهان همگى به توثيق و درستى نقل آنها اعتراف دارند؛ گرچه در سلسله راويان پيش از آنان، جهل يا ضعفى از ديدگاه ما وجود داشته باشد. برخى از اينان عبارتند از: زراره، محمد بن ابى‌عمير، جميل بن دراج و يونس بن عبدالرحمان. | ||
فصل ششم شامل روايت‌هايى است كه ائمه(ع) جماعتى از راويان را ستوده يا نكوهيده‌اند؛ به‌طور مثال، [[امام جعفر صادق(ع)|حضرت صادق(ع)]] در حديث معروف | فصل ششم شامل روايت‌هايى است كه ائمه(ع) جماعتى از راويان را ستوده يا نكوهيده‌اند؛ به‌طور مثال، [[امام جعفر صادق(ع)|حضرت صادق(ع)]] در حديث معروف شرايعالدين، دوست داشتن اشخاصى مانند سلمان فارسى، ابوذر غفارى، مقداد، عمار و حذيفة بن يمان و... را واجب مى‌شمارد. | ||
در فصل هفتم مبناى مهم رجالى خود را بيان مى‌دارد كه همان اعتبار كتاب‌هاى چهارگانه شيعه و قطعى‌الصدور بودن روايت‌هاى آنهاست. مؤلف در اين‌باره مى‌نويسد: | در فصل هفتم مبناى مهم رجالى خود را بيان مى‌دارد كه همان اعتبار كتاب‌هاى چهارگانه شيعه و قطعى‌الصدور بودن روايت‌هاى آنهاست. مؤلف در اين‌باره مى‌نويسد: | ||