۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز
جایگزینی متن - 'مولف' به 'مؤلف '
جز (جایگزینی متن - 'ى(' به 'ى (') |
جز (جایگزینی متن - 'مولف' به 'مؤلف ') |
||
| خط ۶۵: | خط ۶۵: | ||
اين كتاب در واقع باب سوم از تاريخ سلطانى است كه مشتمل است، بر سه باب: باب اول، در تاريخ عالم از زمان آفرينش تا زمان رسول اكرم(ص)؛ باب دوم، انساب ملوك و سلاطين ايران و پادشاهان روم و هند و شرح حال نياكان و تاريخ سلاطين صفوى؛ باب سوم، همان كه باعنوان از شيخ صفى تا شاه صفى به اهتمام دكتر احسان اشراقى به چاپ انتقادى رسيده است. | اين كتاب در واقع باب سوم از تاريخ سلطانى است كه مشتمل است، بر سه باب: باب اول، در تاريخ عالم از زمان آفرينش تا زمان رسول اكرم(ص)؛ باب دوم، انساب ملوك و سلاطين ايران و پادشاهان روم و هند و شرح حال نياكان و تاريخ سلاطين صفوى؛ باب سوم، همان كه باعنوان از شيخ صفى تا شاه صفى به اهتمام دكتر احسان اشراقى به چاپ انتقادى رسيده است. | ||
مؤلف در اين كتاب انساب سلاطين صفوى را با ذكر القاب يادآور مى‌شود. وى از شاه سلطان حسين آغاز مى‌كند و سلسله نسب سلاطين صفوى را به امام موسى كاظم(ع) مى‌رساند و در شأن هر سلطان شمه‌اى سخن مى‌گويد، سپس به شرح احوال سلاطين صفويه از شاه اسماعيل (894-930ق) تا شاه صفى (1021-1051ق) مى‌پردازد و شمار فرزندان و نقش سكه و مهر و تاريخ وفات و مدفن يكايك آنان را گزارش مى‌كند. | |||
نويسنده در باب اختلافات و رقابت دسته‌هاى قزلباش و نفوذ آن‌ها در دستگاه‌هاى حكومتى خصوصا در دوره شاه طهماسب(919-984ق) و سلطان محمد خدابنده(985-996ق) به تفصيل مى‌گرايد و صفحات بسيارى از اثر را به وقايع دوره سلطنت شاه عباس اول (1096-1038ق) و توصيف بناهايى كه در زمان وى احداث گشته، اختصاص مى‌دهد و كتاب را با مرگ شاه صفى (1021-1051ق) به پايان مى‌رساند. | نويسنده در باب اختلافات و رقابت دسته‌هاى قزلباش و نفوذ آن‌ها در دستگاه‌هاى حكومتى خصوصا در دوره شاه طهماسب(919-984ق) و سلطان محمد خدابنده(985-996ق) به تفصيل مى‌گرايد و صفحات بسيارى از اثر را به وقايع دوره سلطنت شاه عباس اول (1096-1038ق) و توصيف بناهايى كه در زمان وى احداث گشته، اختصاص مى‌دهد و كتاب را با مرگ شاه صفى (1021-1051ق) به پايان مى‌رساند. | ||
مؤلف كوشيده است، تاريخ حدود چهار قرن از صفويه را از كتب معتبر تاريخ و انساب استخراج و...به اختصار عرضه كند. مؤلف در ديباچه به منابع خود اشاره كرده كه اهم آن‌ها به شرح زير است: فتوحات امينى، صفوه الصفا، بحر الفوائد، عالم آراى عباسى، احسن التواريخ، حبيب السير، لب التواريخ، تاريخ گزيده، بحر الانساب و تاريخ سلاطين تركمان. مؤلف در بيان مطالب، از كاربرد عبارات پيچيده و متكلف پرهيز و زبانى ساده و همه فهم را اختيار كرده و از آوردن اشعار مفصل و عارى از لطف ادبى كه در متون تاريخى آن زمان به وفور يافت مى‌شود، خوددارى كرده است. | |||
مؤلف درباره منشأ دودمان صفوى و انساب سلاطين، همان مطالب مورخان رسمى دوران صفوى را تكرار و مانند آنان از مطالب نسب‌نامه‌هايى استفاده كرده كه از زمان شاه اسماعيل، به خصوص شاه طهماسب مورد تاكيد قرار گرفته است. | |||
تاريخ سلطانى در بسيارى از كتبى كه در باب تاريخ صفويه در اواخر حكومت اين سلسله و پس از آن تألیف شده مورد استناد | تاريخ سلطانى در بسيارى از كتبى كه در باب تاريخ صفويه در اواخر حكومت اين سلسله و پس از آن تألیف شده مورد استناد مؤلف ان ايرانى و خارجى قرار گرفته است. | ||
== وضعيت كتاب == | == وضعيت كتاب == | ||