رحلة ابن بطوطة، تحفة النظار في غرائب الأمصار و عجائب الأسفار: تفاوت میان نسخهها
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'ابنب' به 'ابن ب') |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'هها' به 'هها') برچسبها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
||
خط ۶۰: | خط ۶۰: | ||
[[ابن بطوطه، محمد بن عبدالله|ابن بطوطه]] در خلال سفر طولانى خود، چهار بار به ايران يا به قول خودش «فارس» يا «بلاد عجم» وارد شده است. هر بار از يك ناحيه از ايران، ولى او هيچگاه سراسر ايران را در يك نوبت سير نكرده است. | [[ابن بطوطه، محمد بن عبدالله|ابن بطوطه]] در خلال سفر طولانى خود، چهار بار به ايران يا به قول خودش «فارس» يا «بلاد عجم» وارد شده است. هر بار از يك ناحيه از ايران، ولى او هيچگاه سراسر ايران را در يك نوبت سير نكرده است. | ||
داورى بهحق درباره [[ابن بطوطه، محمد بن عبدالله|ابن بطوطه]] آن است كه او در همه آراء و نظراتش از تودهها و ملتهاى مسلمان و دربارها و | داورى بهحق درباره [[ابن بطوطه، محمد بن عبدالله|ابن بطوطه]] آن است كه او در همه آراء و نظراتش از تودهها و ملتهاى مسلمان و دربارها و خانقاهها سخن مىگفت نه از علماى مذاهب و فقها و متكلمان. پس او را بايد يك نویسنده مردمى دانست و نه از جمله نويسندگان كنجكاو و اهل تحقيق و درايت. او هر چه را ديده و شنيده نوشته است نه آنچه را با دقت بررسى و تحقيق نموده است. | ||
[[ابن بطوطه، محمد بن عبدالله|ابن بطوطه]] از سلطان محمد خدابنده و به تعبير او سلطان عراق و از گرايش او به تشيع با تعبير «روافض» ياد مىكند. مراد وى از اين مرد همانا [[حلی، حسن بن یوسف|علامه حلّى]] صاحب کتابهاى باارزش در زمينه كلام، فلسفه، اصول، رجال و فقه است. علاّمه، بهخصوص در فقه تطبيقى (فقه مقارن) آثارى دارد كه نظير آنها در بين کتابهاى فقهى كم است يا نيست. اى كاش [[ابن بطوطه، محمد بن عبدالله|ابن بطوطه]] به جاى مجدالدين شيرازى كه درويشى بيش نبوده و اثر علمى از او مشهود نيست، با علامه - كه البته كمى قبل از سفر [[ابن بطوطه، محمد بن عبدالله|ابن بطوطه]] در سال 728ق از دنيا رفته بود- ملاقات مىكرد. تا ديدگاه وى و داورىاش درباره جماعتى كه خمس مسلمين جهان را تشكيل مىدهند و سهم وافرى در فرهنگ و تمدن اسلامى دارند، (يعنى شيعه اماميه) معتدل مىشد و آنها را روافض نمىناميد.[[ابن بطوطه، محمد بن عبدالله|ابن بطوطه]] در اين سفر، از شيراز راهى بغداد مىگردد و در راه خود از شهر كازرون سپس شهر زَيدين مىگذرد. از آنجا به حُويزا مىرسد كه مراد همين هويزه كنونى است. | [[ابن بطوطه، محمد بن عبدالله|ابن بطوطه]] از سلطان محمد خدابنده و به تعبير او سلطان عراق و از گرايش او به تشيع با تعبير «روافض» ياد مىكند. مراد وى از اين مرد همانا [[حلی، حسن بن یوسف|علامه حلّى]] صاحب کتابهاى باارزش در زمينه كلام، فلسفه، اصول، رجال و فقه است. علاّمه، بهخصوص در فقه تطبيقى (فقه مقارن) آثارى دارد كه نظير آنها در بين کتابهاى فقهى كم است يا نيست. اى كاش [[ابن بطوطه، محمد بن عبدالله|ابن بطوطه]] به جاى مجدالدين شيرازى كه درويشى بيش نبوده و اثر علمى از او مشهود نيست، با علامه - كه البته كمى قبل از سفر [[ابن بطوطه، محمد بن عبدالله|ابن بطوطه]] در سال 728ق از دنيا رفته بود- ملاقات مىكرد. تا ديدگاه وى و داورىاش درباره جماعتى كه خمس مسلمين جهان را تشكيل مىدهند و سهم وافرى در فرهنگ و تمدن اسلامى دارند، (يعنى شيعه اماميه) معتدل مىشد و آنها را روافض نمىناميد.[[ابن بطوطه، محمد بن عبدالله|ابن بطوطه]] در اين سفر، از شيراز راهى بغداد مىگردد و در راه خود از شهر كازرون سپس شهر زَيدين مىگذرد. از آنجا به حُويزا مىرسد كه مراد همين هويزه كنونى است. |