فتوح الرحمن في إشارات القرآن: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
جز (جایگزینی متن - 'دیلمی، محمد بن عبد الملک' به 'دیلمی، محمد بن عبدالملک')
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۲۶: خط ۲۶:
}}
}}


'''فتوح الرحمن في إشارات القرآن أو تصديق المعارف'''، اثری از شمس‌الدین محمد بن عبدالملک دیلمی اشعری (م 589ق)، متکلم و صوفی در موضوع تفسیر قرآن کریم (تفسیر اشاری) است و توسط احمد فرید مزیدی تحقیق شده است.
'''فتوح الرحمن في إشارات القرآن أو تصديق المعارف'''، اثری از [[دیلمی، محمد بن عبدالملک|شمس‌الدین محمد بن عبدالملک دیلمی اشعری]] (متوفای 589ق)، متکلم و صوفی در موضوع تفسیر قرآن کریم (تفسیر اشاری) است و توسط [[مزیدی، احمد فرید|احمد فرید مزیدی]] تحقیق شده است.


نوشتار حاضر، تفسیر برخی از آیات قرآن است که نویسنده آن را در راستای دفاع از صوفیه و باورهای آنان و تأکید بر درستی رفتار و کردار آنان تدوین کرده است<ref >ر.ک: مقدمه مصنف، ص‌21؛ مقدمه تحقیق، ص‌5</ref>.
نوشتار حاضر، تفسیر برخی از آیات قرآن است که نویسنده آن را در راستای دفاع از صوفیه و باورهای آنان و تأکید بر درستی رفتار و کردار آنان تدوین کرده است<ref >ر.ک: مقدمه مصنف، ص‌21؛ مقدمه تحقیق، ص‌5</ref>.


ازآنجاکه نویسنده متعلق به مکتب تفسیری اشاری است، این اثر را به روش تفسیرهای اشاری تدوین کرده است. وی در مواردی جزیی از کتاب «حقائق التفسير» نوشته عبدالرحمان سلمی (م 412ق) استفاده کرده است؛ به‌علاوه اینکه برخلاف روش معمول خود، در این اثر به شرح سخنان برخی صوفیان پرداخته است<ref>ر.ک: مقدمه تحقیق، ص‌10</ref>.
ازآنجاکه نویسنده متعلق به مکتب تفسیری اشاری است، این اثر را به روش تفسیرهای اشاری تدوین کرده است. وی در مواردی جزیی از کتاب «[[حقائق التفسير]]» نوشته [[سلمی، محمد بن حسین|عبدالرحمان سلمی]] (متوفای 412ق) استفاده کرده است؛ به‌علاوه اینکه برخلاف روش معمول خود، در این اثر به شرح سخنان برخی صوفیان پرداخته است<ref>ر.ک: مقدمه تحقیق، ص‌10</ref>.


نویسنده در این تفسیر، اشارات تفسیری مختص به خود را آورده و برخی از تجربیات خود را ذکر نموده است؛ ضمن اینکه به برخی از عبارات که به‌مثابه اصول و قواعد صوفیه است، اشاره کرده است<ref >ر.ک: همان، ص‌5</ref>.
نویسنده در این تفسیر، اشارات تفسیری مختص به خود را آورده و برخی از تجربیات خود را ذکر نموده است؛ ضمن اینکه به برخی از عبارات که به‌مثابه اصول و قواعد صوفیه است، اشاره کرده است<ref >ر.ک: همان، ص‌5</ref>.