مدرس، محمدعلی: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - 'رده:شهریور(98)' به '') |
جز (جایگزینی متن - 'حکیم، محسن' به 'حکیم، سید محسن') |
||
| خط ۵۱: | خط ۵۱: | ||
حوزه درسى آن دو عالم بزرگوار كه از مراجع دينى بودند، مدرس تبريزى را به مراتب عالى فقهى و اصولى رهنمون شد و كمال نبوغ اجتهادى را در او به ظهور رساند و به اين ترتيب مراجع بزرگ آن زمان حضرات آيات [[حجت کوه‌کمری، محمد|سيد محمد حجت كوه‌كمره‌اى]]، [[صدر، صدرالدین|سيد صدرالدين صدر]]، [[شاه‌آبادی، محمدعلی|ميرزا محمدعلى شاه‌آبادى تهرانى]]، [[آل کاشف‌الغطاء، محمدحسین|محمدحسين کاشف‌الغطاء]]، ميرزا عبدالحسين رشتى به وى اجازه اجتهاد دادند. | حوزه درسى آن دو عالم بزرگوار كه از مراجع دينى بودند، مدرس تبريزى را به مراتب عالى فقهى و اصولى رهنمون شد و كمال نبوغ اجتهادى را در او به ظهور رساند و به اين ترتيب مراجع بزرگ آن زمان حضرات آيات [[حجت کوه‌کمری، محمد|سيد محمد حجت كوه‌كمره‌اى]]، [[صدر، صدرالدین|سيد صدرالدين صدر]]، [[شاه‌آبادی، محمدعلی|ميرزا محمدعلى شاه‌آبادى تهرانى]]، [[آل کاشف‌الغطاء، محمدحسین|محمدحسين کاشف‌الغطاء]]، ميرزا عبدالحسين رشتى به وى اجازه اجتهاد دادند. | ||
علاوه بر آن از محضر آيات عظام محمدعلى هبةالدين شهرستانى، [[آقا بزرگ تهرانى]] و [[حکیم، محسن|سيد محسن حكيم]]، [[آل کاشف‌الغطاء، محمدحسین|محمدحسين کاشف‌الغطاء]] و ميرزا عبدالحسين رشتى اجازه روايت گرفت. | علاوه بر آن از محضر آيات عظام محمدعلى هبةالدين شهرستانى، [[آقا بزرگ تهرانى]] و [[حکیم، سید محسن|سيد محسن حكيم]]، [[آل کاشف‌الغطاء، محمدحسین|محمدحسين کاشف‌الغطاء]] و ميرزا عبدالحسين رشتى اجازه روايت گرفت. | ||
مرحوم مدرس تبريزى در زندگی‌نامه‌اش از شوق فطرى به تحصيل دانش و تألیف اينگونه سخن می‌گوید: «به اقتضاى شوق فطرى كه در ميراث اثر علمى داشتم باب مراوده را بر روى خودم مسدود و با فضل غيرمتناهى به تألیف آغاز كردم.» | مرحوم مدرس تبريزى در زندگی‌نامه‌اش از شوق فطرى به تحصيل دانش و تألیف اينگونه سخن می‌گوید: «به اقتضاى شوق فطرى كه در ميراث اثر علمى داشتم باب مراوده را بر روى خودم مسدود و با فضل غيرمتناهى به تألیف آغاز كردم.» | ||