ابوالفتوح رازی، حسین بن علی: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - ' ' به ' ') |
جز (جایگزینی متن - ' الدين' به 'الدين') |
||
| خط ۵۳: | خط ۵۳: | ||
همچنين فرزندان ديگر بديل، به نام‌هاى محمّد و عبدالرحمن و عبداللّه در جنگ صفين و در ركاب على عليه‌السّلام در سال 37 ق.به شهادت رسيدند. | همچنين فرزندان ديگر بديل، به نام‌هاى محمّد و عبدالرحمن و عبداللّه در جنگ صفين و در ركاب على عليه‌السّلام در سال 37 ق.به شهادت رسيدند. | ||
جدّ ابوالفتوح، محمّد بن احمد نيشابورى صاحب کتاب «روضة الزهراء» و عموى پدرش، شيخ عبدالرحمن صاحب کتاب سفينة النجاة، از دانشمندان برجستۀ شيعى بوده‌اند.پسرش، شيخ | جدّ ابوالفتوح، محمّد بن احمد نيشابورى صاحب کتاب «روضة الزهراء» و عموى پدرش، شيخ عبدالرحمن صاحب کتاب سفينة النجاة، از دانشمندان برجستۀ شيعى بوده‌اند.پسرش، شيخ تاجالدين محمّد و خواهر زادۀ وى، فخر‌الدين احمد، نيز از علماى عصر خود به شمار مى‌آمدند.ملاحظه مى‌شود، چهره‌هاى برجستۀ خاندان ابوالفتوح رازى از تاريخ صدر اسلام تا كنون، همانند ستارگان فروزان، در آسمان علم، تقوا و فضيلت پرتو افشانى مى‌كنند. | ||
علاّمه سيّد محسن امین در مورد خاندان ابوالفتوح، مى‌نویسد: «وى (ابوالفتوح) و پسرش | علاّمه سيّد محسن امین در مورد خاندان ابوالفتوح، مى‌نویسد: «وى (ابوالفتوح) و پسرش تاجالدين محمّد و پدرش على بن محمّد و جدّش و جدّ اعلاى وى، شيخ ابوبكر احمد و عموى بزرگش شيخ عبدالرحمن بن ابى‌بكر، همه از دانشمندان نامدار امامیه مى‌باشند.و خلاصه، این سلسلۀ معروف در میان علماى شيعه، جايگاه ویژه‌اى داشته‌اند و تأليفات پر بار و کتاب‌هاى متعددى را از خود به يادگار گذاشته‌اند.» | ||
[[شوشتری، نورالله بن شریف‌الدین|قاضى نور اللّه شوشترى]] نيز در مورد جلالت خاندان ابوالفتوح رازى، مى‌گوید: «او از خاندان جلالت و فضيلت است و از ذريّۀ بديل بن ورقاء خزاعى، كه از ياران خاص پيامبر اكرم صلى اللّه عليه و آله بوده است.اساسا قبيلۀ خزاعه در طول تاريخ، از شیعیان خالص اهل‌بيت عليهم السّلام بوده‌اند.» | [[شوشتری، نورالله بن شریف‌الدین|قاضى نور اللّه شوشترى]] نيز در مورد جلالت خاندان ابوالفتوح رازى، مى‌گوید: «او از خاندان جلالت و فضيلت است و از ذريّۀ بديل بن ورقاء خزاعى، كه از ياران خاص پيامبر اكرم صلى اللّه عليه و آله بوده است.اساسا قبيلۀ خزاعه در طول تاريخ، از شیعیان خالص اهل‌بيت عليهم السّلام بوده‌اند.» | ||
| خط ۶۹: | خط ۶۹: | ||
# شيخ عبدالجبار بن مقرى رازى، معروف به مفيد رازى؛وى در شهر رى مدرسه‌اى داشت و در سال 455 ق.از استادش [[طوسی، محمد بن حسن|شيخ طوسى]] اجازۀ روايت کتاب «التبيان» را گرفت. | # شيخ عبدالجبار بن مقرى رازى، معروف به مفيد رازى؛وى در شهر رى مدرسه‌اى داشت و در سال 455 ق.از استادش [[طوسی، محمد بن حسن|شيخ طوسى]] اجازۀ روايت کتاب «التبيان» را گرفت. | ||
# شيخ ابوعلى حسن بن محمّد طوسى، (فرزند [[طوسی، محمد بن حسن|شيخ طوسى]])؛وى یکى از استادان مبرّز ابوالفتوح است.او را مفيد ثانى نيز مى‌گفتند، ابوالفتوح قبل از سال 500 ق.در عراق به محضر وى رسيده است. | # شيخ ابوعلى حسن بن محمّد طوسى، (فرزند [[طوسی، محمد بن حسن|شيخ طوسى]])؛وى یکى از استادان مبرّز ابوالفتوح است.او را مفيد ثانى نيز مى‌گفتند، ابوالفتوح قبل از سال 500 ق.در عراق به محضر وى رسيده است. | ||
# قاضى | # قاضى عمادالدين حسن بن محمّد استر آبادى؛وى كه قاضى رى بود، از استادان [[ابن شهرآشوب، محمد بن علی|ابن شهر آشوب]] و شيخ منتجبالدين نيز محسوب مى‌شود. | ||
# ابوالقاسم [[زمخشری، محمود بن عمر|محمود بن عمر زمخشرى]]، معروف به جار اللّه (538-467 ق.)؛وى استاد غير شيعى ابوالفتوح به شمار مى‌آيد.و مؤلف تفسير معروف كشّاف است و از مذهب حنفى معتزلى پيروى مى‌كرده است.ابوالفتوح در تفسير آيۀ '''الّذى جعل لكم من الشّجر الاخضر نارا'''از زمخشرى به عنوان استاد خود ياد كرده است. البته ابوالفتوح در تفسير خود از تفسير «كشّاف» زمخشرى مطلبى نقل نكرده است. زيرا تفاسير «ابوالفتوح»،«[[الكشاف عن حقائق غوامض التنزيل و عيون الأقاويل في وجوه التأويل|الكشاف]]» و «[[مجمع البيان في تفسير القرآن|مجمع البيان]]» تقريبا در یک زمان تأليف شده‌اند. | # ابوالقاسم [[زمخشری، محمود بن عمر|محمود بن عمر زمخشرى]]، معروف به جار اللّه (538-467 ق.)؛وى استاد غير شيعى ابوالفتوح به شمار مى‌آيد.و مؤلف تفسير معروف كشّاف است و از مذهب حنفى معتزلى پيروى مى‌كرده است.ابوالفتوح در تفسير آيۀ '''الّذى جعل لكم من الشّجر الاخضر نارا'''از زمخشرى به عنوان استاد خود ياد كرده است. البته ابوالفتوح در تفسير خود از تفسير «كشّاف» زمخشرى مطلبى نقل نكرده است. زيرا تفاسير «ابوالفتوح»،«[[الكشاف عن حقائق غوامض التنزيل و عيون الأقاويل في وجوه التأويل|الكشاف]]» و «[[مجمع البيان في تفسير القرآن|مجمع البيان]]» تقريبا در یک زمان تأليف شده‌اند. | ||
| خط ۷۵: | خط ۷۵: | ||
اين دانشمند گرانمايه بعد از تحصيل علوم مختلف، اندوخته‌هاى علمى خود را با اخلاص تمام به مشتاقان معارف عرضه نموده است؛ از جملۀ دانش اندوزان مكتب وى افراد زير مى‌باشند: | اين دانشمند گرانمايه بعد از تحصيل علوم مختلف، اندوخته‌هاى علمى خود را با اخلاص تمام به مشتاقان معارف عرضه نموده است؛ از جملۀ دانش اندوزان مكتب وى افراد زير مى‌باشند: | ||
#شيخ | #شيخ رشيدالدين محمّد بن شهر آشوب مازندرانى (489-588 ق.)؛ وى در علوم فقه، حديث، تفسير، ادب، شعر و رجال، اطلاعات وسيعى داشته و جامع كمالات، هنرها، و فضيلت‌هاست؛بدين جهت، حتى از سوى مخالفان و بيگانگان نيز مورد احترام و تعظيم بوده است.[[ابن شهرآشوب، محمد بن علی|ابن شهر آشوب]] در سفرهاى علمى خویش، به شهر رى وارد شده و مدتى از ابوالفتوح رازى استفاده كرده است.وى در کتاب «معالم العلما» از استاد خود چنين ياد مى‌كند:<br/>«استاد من، شيخ ابوالفتوح بن على رازى، دانشمند گرانمايه‌اى است كه کتاب شرح شهاب و روح الجنان در تفسير قرآن را نوشته است.اين تفسير به زبان فارسی است امّا بى نظير و شگفت انگيز مى‌باشد. | ||
# شيخ | # شيخ منتجبالدين على بن بابویه رازى؛ وى از دانشمندان بلند پايه و از نویسندگان پر مايۀ قرن ششم هجرى، و از نوادگان برادر [[شيخ صدوق]] مى‌باشد.منتجبالدين با تأليف مشهورترين اثر خود به نام «فهرست علماى شيعه»، حقّ بزرگى را بر گردن پيروان این مذهب گذاشته و به این وسيله، نام نیک گروهى از برجستگان علماى شيعه و زعماى اسلام را در صفحۀ روزگار زنده نگه داشت، تا آن جايى كه تمام شخصيت نگاران و تراجم نویسان ممتاز، بعد از قرن ششم هجرى، از کتاب «فهرست» وى كمال بهره را برده‌اند.<br/>منتجبالدين در «فهرست» خود، بارها از استادش تجليل به عمل آورده است.وى در بخشى از کتاب خود استادش را چنين مى‌ستايد:<br/>«استاد و پيشواى شیعیان، ابوالفتوح حسین بن على بن محمّد خزاعى رازى، دانشمندى مفسّر و واعظى پارسا بود.وى داراى آثار متعددى است كه از جمله آن‌ها، تفسير روض الجنان در تفسير قرآن و کتاب روح الاحباب در شرح شهاب است.من هر دو کتاب را بر این استادم قرائت كرده‌ام.» | ||
# شيخ عبداللّه بن حمزه طوسى معروف به ابن حمزۀ فقيه؛ وى از شاگردان ممتاز ابوالفتوح به شمار مى‌رود.کتاب «الوافى بكلام المثبت و النافى» از تأليفات این فقيه است. لازم به ذكر است، این سه نفر از استاد خویش اجازۀ روايتى نيز داشته‌اند. | # شيخ عبداللّه بن حمزه طوسى معروف به ابن حمزۀ فقيه؛ وى از شاگردان ممتاز ابوالفتوح به شمار مى‌رود.کتاب «الوافى بكلام المثبت و النافى» از تأليفات این فقيه است. لازم به ذكر است، این سه نفر از استاد خویش اجازۀ روايتى نيز داشته‌اند. | ||
# سيّد شريف | # سيّد شريف عزّالدين «شرفشاه افطسى نيشابورى؛ او داراى کتابى به نام «النظم و النثر الرائق» مى‌باشد.و آرامگاهش در نجف است. | ||
# | # تاجالدين محمّد بن حسین، فرزند ابوالفتوح | ||
==آثار== | ==آثار== | ||
| خط ۱۰۷: | خط ۱۰۷: | ||
از شيخ ابوالفتوح رازى دو فرزند دانشمند به يادگار ماند: | از شيخ ابوالفتوح رازى دو فرزند دانشمند به يادگار ماند: | ||
# | # تاجالدين محمّد رازى؛<br/>[[حر عاملی، محمد بن حسن|شيخ حرّ عاملى]] در مورد وى مى‌نویسد:استاد و پيشواى مردم، تاجالدين محمّد فرزند ابوالفتوح رازى خزاعى، دانشمندى پارسا بوده است. | ||
#صدرالدين على رازى؛<br/>شيخ | #صدرالدين على رازى؛<br/>شيخ منتجبالدين بن بابویه از وى به عنوان یک عالم شيعى، در کتاب الفهرست خود، نام برده است. | ||
==وابسته‌ها== | ==وابسته‌ها== | ||