الأربعين في مناقب أهل‌البيت الطاهرين عليهم‌السلام بالأسانيد المعتبرة في كتب السنة: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - 'فضائل الصحابة' به 'فضائل الصحابة ') |
جز (جایگزینی متن - 'تاریخ بغداد' به 'تاریخ بغداد ') |
||
| خط ۵۰: | خط ۵۰: | ||
شیوه نویسنده در کتاب این‌گونه است که پس از نقل هر حدیث، ناقلین روایت از اهل تسنن را نیز ذیلش ذکر و بررسی می‌کند. | شیوه نویسنده در کتاب این‌گونه است که پس از نقل هر حدیث، ناقلین روایت از اهل تسنن را نیز ذیلش ذکر و بررسی می‌کند. | ||
نویسنده در نگارش این اثر از منابع مهم اهل تسنن بهره برده. برخی از مهم‌ترین این منابع عبارت‌اند از [[الجامع الصحیح و هو سنن الترمذي|صحیح ترمذی]] ، [[مسند الإمام أحمد بن حنبل|مسند احمد]] ، [[سنن ابن ماجة]] ، المعجم الکبیر طبرانی، [[الاستيعاب في معرفة الأصحاب]] ، المستدرک على الصحیحین، [[تهذيب التهذيب]] ، مقدمة فتح الباری، [[فضائل الصحابة]] ، تاریخ | نویسنده در نگارش این اثر از منابع مهم اهل تسنن بهره برده. برخی از مهم‌ترین این منابع عبارت‌اند از [[الجامع الصحیح و هو سنن الترمذي|صحیح ترمذی]] ، [[مسند الإمام أحمد بن حنبل|مسند احمد]] ، [[سنن ابن ماجة]] ، المعجم الکبیر طبرانی، [[الاستيعاب في معرفة الأصحاب]] ، المستدرک على الصحیحین، [[تهذيب التهذيب]] ، مقدمة فتح الباری، [[فضائل الصحابة]] ، [[تاریخ بغداد]] ، الدرر المنتثرة فی الأحادیث المشتهرة، اسد الغابة، منهاج السنة، فتح الباری، الامامة والسیاسة و ... . | ||
==گزارش محتوا== | ==گزارش محتوا== | ||
| خط ۷۳: | خط ۷۳: | ||
ذهبی، احمد بن عبدالله بن سیف سجستانی را در کتاب تاریخ اسلام حوادث سال 316ق ترجمه نموده است. | ذهبی، احمد بن عبدالله بن سیف سجستانی را در کتاب تاریخ اسلام حوادث سال 316ق ترجمه نموده است. | ||
خطیب در تاریخ | خطیب در [[تاریخ بغداد]] ، أسنوی در طبقات الشافعیه، ابن قاضی شهبه و دیگران ... نیز او را معرفی نموده و او را ستوده‌اند. | ||
درباره عمر بن شبّه ذهبی می‌نویسد: «عمر بن شبّه بن عبدة بن زید بن رائطة، علامه اخباری، حافظ حجت و صاحب تصانیف...» و سپس او را از جماعتی توثیق می‌کند و تاریخ وفاتش را در سال 262 در حدود 89 سالگی می‌نویسد. | درباره عمر بن شبّه ذهبی می‌نویسد: «عمر بن شبّه بن عبدة بن زید بن رائطة، علامه اخباری، حافظ حجت و صاحب تصانیف...» و سپس او را از جماعتی توثیق می‌کند و تاریخ وفاتش را در سال 262 در حدود 89 سالگی می‌نویسد. | ||