درر المطالب و غرر المناقب في فضائل علي بن أبي‌طالب(ع): تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - '</ref>.' به '</ref>') |
جز (جایگزینی متن - 'امیرالمؤمنین(ع)' به 'امیرالمؤمنین(ع) ') |
||
| خط ۵۲: | خط ۵۲: | ||
دوم اینکه آیا کتاب «الكنز و الدرر» دو کتاب بوده یا یک کتاب می‌باشد<ref>ر.ک: همان، ص17-39</ref> | دوم اینکه آیا کتاب «الكنز و الدرر» دو کتاب بوده یا یک کتاب می‌باشد<ref>ر.ک: همان، ص17-39</ref> | ||
نویسنده در مقدمه، به اشتیاق خود بر گردآوری روایات مربوط به مناقب امیرالمؤمنین(ع) و ذکر آن‌ها در یک کتاب اشاره کرده است<ref>ر.ک: مقدمه نویسنده، ص45-48</ref> | نویسنده در مقدمه، به اشتیاق خود بر گردآوری روایات مربوط به مناقب [[امام على(ع)|امیرالمؤمنین(ع)]] و ذکر آن‌ها در یک کتاب اشاره کرده است<ref>ر.ک: مقدمه نویسنده، ص45-48</ref> | ||
نویسنده در این کتاب، به جمع‌آوری آیات و اخبار در مناقب و فضایل امیرالمؤمنین(ع) از کتب فریقین پرداخته و در این امر، ترتیب و تبویب خاصی را برای مواضع روایات رعایت نکرده و فقط به ذکر «و أخری من مناقبه(ع)» برای جدا کردن بین روایات، اکتفا کرده است که این امر، قبل از ذکر مصدری است که آن حدیث از آن روایت شده است و در مجموع، 228 روایت در کتاب گردآمده است<ref>ر.ک: مقدمه محقق، ص26</ref> | نویسنده در این کتاب، به جمع‌آوری آیات و اخبار در مناقب و فضایل [[امام على(ع)|امیرالمؤمنین(ع)]] از کتب فریقین پرداخته و در این امر، ترتیب و تبویب خاصی را برای مواضع روایات رعایت نکرده و فقط به ذکر «و أخری من مناقبه(ع)» برای جدا کردن بین روایات، اکتفا کرده است که این امر، قبل از ذکر مصدری است که آن حدیث از آن روایت شده است و در مجموع، 228 روایت در کتاب گردآمده است<ref>ر.ک: مقدمه محقق، ص26</ref> | ||
کتاب پس از مقدمه نویسنده، با روایتی از کتاب «مائة منقبة» آغاز گردیده و پس از روایت بیست‌ودوم، با ذکر عنوان «انتهی حديث المأئة»، روایاتی از کتاب «الأمالي» صدوق آمده که پس از اتمام روایات آن، پس از روایت چهل‌ونه، با عبارت «انتهی آخر حديث الأمالي»، روایتی از «مائة منقبة» نقل شده و بعد از آن، روایات دیگری از مصادر متفرقه ذکر گردیده و پس از آن، بیست حدیث از کتاب «الخصال» آمده است که با عبارت «انتهی حديث الخصال»، به روایات آن، پایان داده شده است<ref>ر.ک: همان، ص26-27</ref> | کتاب پس از مقدمه نویسنده، با روایتی از کتاب «مائة منقبة» آغاز گردیده و پس از روایت بیست‌ودوم، با ذکر عنوان «انتهی حديث المأئة»، روایاتی از کتاب «الأمالي» صدوق آمده که پس از اتمام روایات آن، پس از روایت چهل‌ونه، با عبارت «انتهی آخر حديث الأمالي»، روایتی از «مائة منقبة» نقل شده و بعد از آن، روایات دیگری از مصادر متفرقه ذکر گردیده و پس از آن، بیست حدیث از کتاب «الخصال» آمده است که با عبارت «انتهی حديث الخصال»، به روایات آن، پایان داده شده است<ref>ر.ک: همان، ص26-27</ref> | ||
نویسنده، به‌غیر از این سه کتاب، روایات فراوان دیگری را از کتب فریقین در فضیلت امیرالمؤمنین(ع) آورده که بیشتر آن‌ها، از کتب شیعه می‌باشد، مانند: «كنز جامع الفوائد» سی‌ودو روایت و «مصباح الأنوار في فضائل إمام الأبرار» بیست‌وهشت روایت<ref>ر.ک: همان، ص27</ref> | نویسنده، به‌غیر از این سه کتاب، روایات فراوان دیگری را از کتب فریقین در فضیلت [[امام على(ع)|امیرالمؤمنین(ع)]] آورده که بیشتر آن‌ها، از کتب شیعه می‌باشد، مانند: «كنز جامع الفوائد» سی‌ودو روایت و «مصباح الأنوار في فضائل إمام الأبرار» بیست‌وهشت روایت<ref>ر.ک: همان، ص27</ref> | ||
از دیگر مصادری که نویسنده روایاتی را از آن‌ها ذکر کرده است، می‌توان به کتب زیر اشاره نمود: «الأمالي» [[طوسی، محمد بن حسن|شیخ طوسی]] ؛ «بهجة المباهج في تلخيص مباهج المهج في مناهج الحجج» و «راحة الأرواح و مونس الأشباح في أحوال النبي و الأئمة(ع)» ابوسعدی حسن بن حسین سبزواری؛ «الكشف و البيان» ابواسحاق احمد بن ابراهیم ثلعبی (427ق)؛ «تفسیر قمی» علی بن ابراهیم بن هاشم قمی (از اعلام قرن 4 و 5ق)؛ «حلية الأولياء» ابونعیم اصفهانی احمد بن عبدالله بن احمد (430ق)؛ «الخصال» و «عيون أخبار الرضا(ع)» شیخ صدوق (381ق)؛ «الخرائج و الجرائح» قطب‌الدین راوندی (573ق)؛ «عرائس المجالس» ابواسحاق احمد بن محمد بن ابراهیم نیشابوری ثعلبی (427ق)؛ «الفصول المهمة» ابن صباغ علی بن محمد بن احمد مالکی مکی (855ق) و... <ref>ر.ک: همان، ص30-36</ref> | از دیگر مصادری که نویسنده روایاتی را از آن‌ها ذکر کرده است، می‌توان به کتب زیر اشاره نمود: «الأمالي» [[طوسی، محمد بن حسن|شیخ طوسی]] ؛ «بهجة المباهج في تلخيص مباهج المهج في مناهج الحجج» و «راحة الأرواح و مونس الأشباح في أحوال النبي و الأئمة(ع)» ابوسعدی حسن بن حسین سبزواری؛ «الكشف و البيان» ابواسحاق احمد بن ابراهیم ثلعبی (427ق)؛ «تفسیر قمی» علی بن ابراهیم بن هاشم قمی (از اعلام قرن 4 و 5ق)؛ «حلية الأولياء» ابونعیم اصفهانی احمد بن عبدالله بن احمد (430ق)؛ «الخصال» و «عيون أخبار الرضا(ع)» شیخ صدوق (381ق)؛ «الخرائج و الجرائح» قطب‌الدین راوندی (573ق)؛ «عرائس المجالس» ابواسحاق احمد بن محمد بن ابراهیم نیشابوری ثعلبی (427ق)؛ «الفصول المهمة» ابن صباغ علی بن محمد بن احمد مالکی مکی (855ق) و... <ref>ر.ک: همان، ص30-36</ref> | ||