هویت دینی جوانان: تفاوت میان نسخه‌ها

# مقاله پنجم  «جامعه قدسی واكنشی و تخریب قلمروی دینی آسیب‌شناسی امر به معروف و نهی از منكر در ایران پس از انقلاب اسلامی»: [[حسن محدثی]] (استادیار دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مركزی) دین در ایران معاصر نقش مهمی در فرآیند شكل گیری جامعه داشته و بخش مهمی از تحولات اجتماعی با عملكرد نیروهای دینی گـره خورده است. نویسنده برای توضیح این تحولات از نظریه چارلز دیویس درباره سه طرح بدیل نظم اجتماعی بهره گرفته است: جامعه قدسی، جامعه سكولار، جامعه كثرتگرا مطابق نظر دیویس، در ایران كه تاخت و تاز مدرنیته را تجربه كرده است، نوعی جامعه قدسی واكنشی پدید آمده است؛ امّا نویسنده به منظور احتراز از تقلیلگرایی سیاسی، جامعه ناقدسی ناسكولار را مناسبتر میداند. از نظر وی، وقوع روند یكپارچگی زدایی سبب شده است كه نیروهای خواهان بازآوری نظم اجتماعی پیشین(طرح جامعه قدسی)، نه تنها در كار خود ناكام بمانند، بلكه پیامد ناخواسته عملشان (و پیامد ناخواسته دولت دینی)، تخریب قلمرو دینی باشد. وی گرایشهای دینی را به سه دسته تقسیم میكند: محافظه‌گرایی دینی، ترمیم‌گرایی دینی و بازسازی‌گرایی دینی. محافظه‌گرایان دینی، محافظان، حاملان و بازتولیدكننده‌گان اصلی طرح قدسی جامعه‌اند. آنان دولتی دینی را كه محصول اجتناب‌ناپذیرش دین دولتی است، در اختیار دارند. از نظر وی، آموزه امر به معروف و نهی از منکر، معطوف به چگونگی ساماندهی نظم اجتماعی است و بررسی عملكرد نظام سیاسی در عملیسازی این آموزه، نیات و مقاصـد، روشها و دستاوردهای دولت دینی را برملا میسازد. نویسنده میكوشد با ارجـاع مکرر به سخنان مقامات صاحب قدرت سیاسی بعنوان دستاندركار، و مراجـع واجد اقتدار دینی بمنزله حامل و تولیدكننده ایدئولوژی جامعه قدسی، مدعیات و ارزیابی خود را مستند و از نظر تحلیلی قانع‌كننده سازد. <ref> همان، ص161- 162. </ref> نقد: این مقاله با نگرش جامعه‌شناسی غربی به تحلیل مسائل ایران می‌پردازد و ورود دین به عرصه حکومت را باعث تخریب دین می‌شمارد. نویسنده، بین مسیحیت تحریف‌شده و اسلام، خلط کرده و با پذیرش سکولاریسم، ابعاد اجتماعی و سیاسی اسلام را نادیده گرفته است. <ref> ناشر نیز نقدی بر این مقاله نوشته است. ر.ک: همان، ص161. پاورقی 1. </ref>