الفواتح الإلهية و المفاتح الغيبية: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۳۷: خط ۳۷:


كتاب، متكفل بيان تفسير قرآن به‌صورت موجز و به روش مزجى و به سبک اشاره‌اى و عرفانى، همراه با فصاحت در بيان و روانى در تعبير است.
كتاب، متكفل بيان تفسير قرآن به‌صورت موجز و به روش مزجى و به سبک اشاره‌اى و عرفانى، همراه با فصاحت در بيان و روانى در تعبير است.
ویژگی‌های بارز این تفسیر عبارتند از:
#شروع هر سوره با «فاتحه» و پایان آن با «خاتمه» که حاوی نکات عرفانی و دستورالعمل‌های سلوکی است.
#تأویلات عرفانی که با ظرافت و بدون افراط در تأویلات دور از ذهن ارائه شده‌اند.
#نثر فصیح و ادبی که گاه به اقتضای معانی عمیق، پیچیده می‌شود.
#پرهیز از نقد دیگران و تمرکز بر بیان دیدگاه‌های خود.
#تلفیق مبانی کلامی اشعری با مشرب عرفانی نقشبندی.
مؤلف در این تفسیر کمتر به مباحث صرفی و نحوی پرداخته و بیشتر بر معانی باطنی و عرفانی آیات تأکید دارد. روش او در تفسیر، مبتنی بر شهود عرفانی است، هرچند از دانش‌های پیشین خود نیز بهره برده است.


روش كلى نخجوانى به اين ترتيب است كه در ابتداى هر سوره، مقدمه‌اى را درباره مسائل عرفانى مربوط به آن بيان داشته است. وى، از بسم الله آغاز مى‌كند و در هر سوره به تناسب سياق و مطالب آن، تفسيرى متفاوت از بسم الله ارائه مى‌دهد و معتقد است كه هر سوره قرآنى، آغاز و پایانى مخصوص به خود دارد؛ بدين جهت، بسم الله آن با ديگر سوره‌ها متفاوت است.
روش كلى نخجوانى به اين ترتيب است كه در ابتداى هر سوره، مقدمه‌اى را درباره مسائل عرفانى مربوط به آن بيان داشته است. وى، از بسم الله آغاز مى‌كند و در هر سوره به تناسب سياق و مطالب آن، تفسيرى متفاوت از بسم الله ارائه مى‌دهد و معتقد است كه هر سوره قرآنى، آغاز و پایانى مخصوص به خود دارد؛ بدين جهت، بسم الله آن با ديگر سوره‌ها متفاوت است.