برآمدن حسین(ع) از مدینه و رخداد عاشورا: تفاوت میان نسخه‌ها

برآمدن حسین(ع) از مدینه و رخداد عاشورا (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۴ اکتبر ۲۰۲۵، ساعت ۰۱:۵۸

۴ بایت حذف‌شده ، ۴ اکتبر

بدون خلاصۀ ویرایش

Hbaghizadeh

دیوان‌سالاران، مدیران

۱۴۴٬۷۲۲

ویرایش

@@ خط ۲۷: / خط ۲۷: @@
 }}
-'''برآمدن حسین (ع) از مدینه و رخداد عاشورا''' تألیف احمد بن یحیی بلاذری (متوفی ۲۷۹ق) با ترجمه سید حسین رضوی برقعی (متولد ۱۳۲۳ش)؛ این کتاب بخشی از کتاب "الانساب الاشراف" بلاذری را در بر می‌گیرد که به قیام امام حسین (ع) و واقعه عاشورا می‌پردازد. کتاب حاضر با ارائه روایتی تاریخی از خروج امام حسین از مدینه تا شهادت در کربلا، منبعی معتبر و دست اول برای مطالعه این رویداد مهم تاریخ اسلام محسوب می‌شود.
+'''برآمدن حسین(ع) از مدینه و رخداد عاشورا''' تألیف احمد بن یحیی بلاذری (متوفی ۲۷۹ق) با ترجمه سید حسین رضوی برقعی (متولد ۱۳۲۳ش)؛ این کتاب بخشی از کتاب "الانساب الاشراف" بلاذری را در بر می‌گیرد که به قیام امام حسین (ع) و واقعه عاشورا می‌پردازد. کتاب حاضر با ارائه روایتی تاریخی از خروج امام حسین از مدینه تا شهادت در کربلا، منبعی معتبر و دست اول برای مطالعه این رویداد مهم تاریخ اسلام محسوب می‌شود.
 ==ساختار==
@@ خط ۳۳: / خط ۳۳: @@
 ==گزارش کتاب==
-کتاب "برآمدن حسین (ع) از مدینه و رخداد عاشورا" ترجمه بخشی از کتاب "الانساب الاشراف" اثر احمد بن یحیی بلاذری، مورخ برجسته قرن سوم هجری است. بلاذری از پیشگامان تاریخ‌نویسی در تمدن اسلامی و معاصر مورخانی چون طبری و دینوری به شمار می‌رود که در شمار کاتبان و مترسلان سه خلیفه عباسی قرار داشته است.
+کتاب برآمدن حسین(ع) از مدینه و رخداد عاشورا ترجمه بخشی از کتاب "الانساب الاشراف" اثر احمد بن یحیی بلاذری، مورخ برجسته قرن سوم هجری است. بلاذری از پیشگامان تاریخ‌نویسی در تمدن اسلامی و معاصر مورخانی چون طبری و دینوری به شمار می‌رود که در شمار کاتبان و مترسلان سه خلیفه عباسی قرار داشته است.
 در مقدمه کتاب به شخصیت بلاذری، نوشته‌های او و شیوه نگارش و پژوهش این مورخ پرداخته شده است. بلاذری با وجود اینکه از منابع معتمد اهل سنت استفاده می‌کرده، اما شیوه خاصی در تاریخ‌نگاری داشته که او را از دیگر مورخان متمایز می‌سازد. کتاب "الانساب الاشراف" پژوهشی نسل‌بنیان درباره بزرگان عرب در دو قرن نخست هجری است که تاریخ خاندان‌های مختلف قریش از جمله امویان، عباسیان و علویان را در بر می‌گیرد.