رف‍ی‍ع‌ ل‍ن‍ب‍ان‍ی‌، ع‍ب‍دال‍ع‍زی‍ز ب‍ن‌ م‍س‍ع‍ود: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
برچسب: برگردانده‌شده
خط ۵۴: خط ۵۴:
آنچه از مجموع اقوال‌ پراكنده‌ و مختصر تذكره‏نویسان درباره لنبانی در دست است، حاكی از آن است كه وی یكی از سخنوران‌ اواخر‌ قرن‌ ششم و اوایل قرن هفتم است که مولد و زادگاه او لنبان، یکی از‌ قرای‌ اصفهان‌ و در جهت غربی اصفهان بوده است<ref>کوپا، فاطمه، ص104</ref>.
آنچه از مجموع اقوال‌ پراكنده‌ و مختصر تذكره‏نویسان درباره لنبانی در دست است، حاكی از آن است كه وی یكی از سخنوران‌ اواخر‌ قرن‌ ششم و اوایل قرن هفتم است که مولد و زادگاه او لنبان، یکی از‌ قرای‌ اصفهان‌ و در جهت غربی اصفهان بوده است<ref>کوپا، فاطمه، ص104</ref>.


رفیع‌الدین مسعود از معاصران کمال اسماعیل اصفهانی و نجیب‌الدین جرفادقانی و خواجه جمال‌الدین عبدالرزاق‌ بود و مانند پدرش، رفیع‌الدین عبدالعزیز، از شاعران وابسته به دستگاه آل خجند. خجندیان در آن روزها پیشوایی شافعیان اصفهان را بر عهده داشتند و بیشتر آنان اهل فضل و ادب بودند. ازجملۀ کارهای
رفیع‌الدین مسعود از معاصران کمال اسماعیل اصفهانی و نجیب‌الدین جرفادقانی و خواجه جمال‌الدین عبدالرزاق‌(متوفای 588ق) بود و مانند پدرش، رفیع‌الدین عبدالعزیز، از شاعران وابسته به دستگاه آل خجند. خجندیان در آن روزها پیشوایی شافعیان اصفهان را بر عهده داشتند و بیشتر آنان اهل فضل و ادب بودند. ازجملۀ کارهای


آنان تأسیس کتابخانه‌ای بود که در روزگار خود محلّ رجوع و استفادۀ طالب علمان بود. امروزه هم در اصفهان خیابانی به نام «خیابان آل خجند» موسوم و مشهور است.
آنان تأسیس کتابخانه‌ای بود که در روزگار خود محلّ رجوع و استفادۀ طالب علمان بود. امروزه هم در اصفهان خیابانی به نام «خیابان آل خجند» موسوم و مشهور است.<ref>عابدی، محمود، مقدمه دیوان رفیع‌الدین مسعود لنبانی، ص‌ نه</ref>


== تحصیلات ==
== تحصیلات ==
رفیع‌الدین لنبانی ازجمله کسانی است كه احتمالاً در نظاميّۀ اصفهان كه مخصوص شافعيان بود، متون عربی را به خوبی خوانده و در ادبیّات عرب مهارتی یافته بود. نامه‌ای که او به شیخ شهاب‌الدّين عمر سهروردى (متوفای 632ق)، صاحب عوارف المعارف، نوشته است واخيراً پیدا شده، از قدرت و مهارتش در زبان و ادبیّات عربی حکایت دارد. مجموعۀ اشعار استادانه او نیز در عینِ اندک شماربودن، غیر از فواید تاریخی، از نظر اشتمال بر بعضی از آئین‌ها و امثال ناب و کهن فارسی، گنجینه‌ای از واژگان تازۀ عصری است و مانند بسیاری از آثار پیشاز مغول، مجموعه‌ای پرمایه است که خوانندگان علاقه‌مند ارزشهای آن را درخواهند یافت.
رفیع‌الدین لنبانی ازجمله کسانی است كه احتمالاً در نظاميّۀ اصفهان كه مخصوص شافعيان بود، متون عربی را به خوبی خوانده و در ادبیّات عرب مهارتی یافته بود. نامه‌ای که او به شیخ شهاب‌الدّين عمر سهروردى (متوفای 632ق)، صاحب عوارف المعارف، نوشته است واخيراً پیدا شده، از قدرت و مهارتش در زبان و ادبیّات عربی حکایت دارد. مجموعۀ اشعار استادانه او نیز در عینِ اندک شماربودن، غیر از فواید تاریخی، از نظر اشتمال بر بعضی از آئین‌ها و امثال ناب و کهن فارسی، گنجینه‌ای از واژگان تازۀ عصری است و مانند بسیاری از آثار پیشاز مغول، مجموعه‌ای پرمایه است که خوانندگان علاقه‌مند ارزشهای آن را درخواهند یافت.<ref>همان، ص‌ ده</ref>


==وفات==
==وفات==
خط ۷۵: خط ۷۵:


==منابع مقاله==
==منابع مقاله==
#
#[[:noormags:335836| کوپا، فاطمه، «سحبان ثانی: مضامین شعری و شیوه شاعری رفیع الدین لبنانی»، پیک نور، زمستان، 1384، شماره 12، ص103-118]].
#[[:noormags:335836| کوپا، فاطمه، «سحبان ثانی: مضامین شعری و شیوه شاعری رفیع الدین لبنانی»، پیک نور، زمستان، 1384، شماره 12، ص103-118]].
# رشنوزاده، بابک، دانشنامه جهان اسلام، زیر نظر غلامعلی حداد عادل، تهران، بنیاد دائرةالمعارف اسلامی، چاپ اول، 1394.
# رشنوزاده، بابک، دانشنامه جهان اسلام، زیر نظر غلامعلی حداد عادل، تهران، بنیاد دائرةالمعارف اسلامی، چاپ اول، 1394.