آیین سدره‌پوشی زرتشتیان: تفاوت میان نسخه‌ها

آیین سدره‌پوشی زرتشتیان (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۱۲ مهٔ ۲۰۲۵، ساعت ۱۷:۴۴

۲ بایت اضافه‌شده ، ۱۲ مه

جز

جایگزینی متن - 'نه ای ' به 'نه‌ای '

Hbaghizadeh

دیوان‌سالاران، مدیران

۱۴۴٬۹۶۹

ویرایش

@@ خط ۲۹: / خط ۲۹: @@
 سدره پوشی یکی از آیین‌های زرتشتیان است. سدره پیراهنی است گشاد، سپیدرنگ و بی‌یقه و با آستین‌های کوتاه و دارای دو کیسه بسیار کوچک، یکی در جلوی سینه و نزدیک قلب که گریبان خوانده می‌شود و دیگری در پشت که گرده نامیده می‌شود. این بخش‌ها از سدره کاربرد نمادین دارند.
-گرده نشانه مسئولیت و وظیفه‌هایی است که هرکس به عهده دارد و باید به درستی انجام دهد. گریبان که کیسه کرفه یا کیسه نیک هم خوانده می‌شود، یادآور است که همه کردارهای نیک روی هم انباشته شده و آدمی را به خوشبختی می‌رساند. نزدیک قلب بودن آن نشانه ای است که کارهای نیک باید قلباً و خالصانه انجام شود. سپیدی آن نماد پاکی و بی غل و غش بودن است.
+گرده نشانه مسئولیت و وظیفه‌هایی است که هرکس به عهده دارد و باید به درستی انجام دهد. گریبان که کیسه کرفه یا کیسه نیک هم خوانده می‌شود، یادآور است که همه کردارهای نیک روی هم انباشته شده و آدمی را به خوشبختی می‌رساند. نزدیک قلب بودن آن نشانه‌ای است که کارهای نیک باید قلباً و خالصانه انجام شود. سپیدی آن نماد پاکی و بی غل و غش بودن است.
 بنابر رسم ایرانیان باستان وقتی پسری به سن بلوغ می‌رسید برای اینکه با مردان دیگر به شکار بپردازد با برگزاری جشن ویژه ای زره و جوشنی به او می پوشاندند و کمربندی از کمند یا شمشیری به کمر او می بستند و بدین روش او را به جرگه مردان و رده جنگیان در می آوردند. این رسم تا اواخر قرن هیجدهم ادامه داشت و هنوز هم در میان مردم هند و اروپایی به نام جشن شوالیه معروف و بین ایلات و عشایر امروزی ایران از جمله عشایر کرد و لر به نام جشن کمربندان یا شال بندان خوانده می‌شود.