نوادر الفقهاء: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
(صفحه‌ای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات کتاب | تصویر =NUR66679J1.jpg | عنوان = نوادر الفقهاء | عنوان‌های دیگر = | پدیدآورندگان | پدیدآوران = تمیمی‌ جوهری، محمد بن‌ حسن‌ (نويسنده) مراد، محمد فضل عبدالعزیز (محقق) |زبان | زبان = عربی | کد کنگره = /ت۸ن۹ 170 BP | موضوع = |ناشر |...» ایجاد کرد)
 
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۲۵: خط ۲۵:
| پیش از =  
| پیش از =  
}}
}}
'''نوادر الفقهاء'''، نوشته محمد بن حسن تمیمی جوهری (درگذشته پیش یا پس از 350ق) است. او اجماعات 320 مسئله از 33 باب‌ فقهی اهل سنت (از طهارت تا قضا) را از متون گوناگون گردآوری کرده است و انفراداتی را نیز که در برخی مسئله‌ها دیده می‌شود، درج نموده است. محمد فضل عبدالعزیز مراد، پژوهش کتاب را انجام داده است.
'''نوادر الفقهاء'''، نوشته [[تمیمی‌ جوهری، محمد بن‌ حسن‌|محمد بن حسن تمیمی جوهری]] (درگذشته پیش یا پس از 350ق) است. او اجماعات 320 مسئله از 33 باب‌ فقهی اهل سنت (از طهارت تا قضا) را از متون گوناگون گردآوری کرده است و انفراداتی را نیز که در برخی مسئله‌ها دیده می‌شود، درج نموده است. [[مراد، محمد فضل عبدالعزیز|محمد فضل عبدالعزیز مراد]]، پژوهش کتاب را انجام داده است.


تمیمی در آغاز، مقدمه‌ای اصولی را درباره اجماع نوشته است؛ او بر این باور است که مخالفت یک یا دو تن در مسئله‌ای با اهل علم، به اجماع زیان نمی‌رساند؛ ازاین‌رو، هر مسئله‌ای را با واژه و عبارت‌های «أجمعوا»، «أجمع الفقهاء»، «أجمع الصحابة» و «أجمع أهل العصر الأول» آغاز کرده است؛ زیرا رأی مخالف را آسیب‌زننده به اجماع نمی‌داند. نویسنده، اجماعی از احمد بن حنبل را در کتابش نیاورده است؛ شاید ازاین‌روست که فقط خواسته است اقوال نادر را گرد آورَد. البته محقق، مذهب ابن حنبل را در بسیاری از مسائل درج نموده است. او همچنین در اندکی از مسئله‌ها انتساب برخی اقوال را به قائلان (چه جمهور و چه منفردان)، بی‌پایه ‌دانسته، آن‌ها را بررسی و اصلاح نموده است. محقق دشواری‌های فراوانی را در بررسی اقوال نادر کتاب (همچنان‌که از نامش، «النوادر» هویدا است) به دوش کشیده و با بهره‌گیری از هفده منبع مهم، مانند «المحلی» ابن حزم و «المغني» ابن قدامه به پژوهش کتاب دست زده است<ref>ر.ک: مقدمه محقق، ص11-9</ref>‏.
[[تمیمی‌ جوهری، محمد بن‌ حسن‌|تمیمی]] در آغاز، مقدمه‌ای اصولی را درباره اجماع نوشته است؛ او بر این باور است که مخالفت یک یا دو تن در مسئله‌ای با اهل علم، به اجماع زیان نمی‌رساند؛ ازاین‌رو، هر مسئله‌ای را با واژه و عبارت‌های «أجمعوا»، «أجمع الفقهاء»، «أجمع الصحابة» و «أجمع أهل العصر الأول» آغاز کرده است؛ زیرا رأی مخالف را آسیب‌زننده به اجماع نمی‌داند. نویسنده، اجماعی از [[ابن حنبل، احمد بن محمد|احمد بن حنبل]] را در کتابش نیاورده است؛ شاید ازاین‌روست که فقط خواسته است اقوال نادر را گرد آورَد. البته محقق، مذهب [[ابن حنبل، احمد بن محمد|ابن حنبل]] را در بسیاری از مسائل درج نموده است. او همچنین در اندکی از مسئله‌ها انتساب برخی اقوال را به قائلان (چه جمهور و چه منفردان)، بی‌پایه ‌دانسته، آن‌ها را بررسی و اصلاح نموده است. محقق دشواری‌های فراوانی را در بررسی اقوال نادر کتاب (همچنان‌که از نامش، «النوادر» هویدا است) به دوش کشیده و با بهره‌گیری از هفده منبع مهم، مانند «[[المحلی]]» [[ابن حزم، علی بن احمد|ابن حزم]] و «[[المغنی|المغني]]» [[ابن قدامه، عبدالله بن احمد|ابن قدامه]] به پژوهش کتاب دست زده است<ref>ر.ک: مقدمه محقق، ص11-9</ref>‏.


محقق، مباحثی را درباره اهمیت و توثیق کتاب، معرفی نویسنده، حجیت اجماع و اینکه «آیا اجماع با مخالفت یک یا دو نفر باز هم منعقد می‌شود و باقی می‌ماند یا نه»، در مقدمه‌اش گنجانده است<ref>ر.ک: همان، ص20-9</ref>‏. او در اهمیت و درستی مطالب «نوادر الفقهاء» و جایگاه والای نویسنده کتاب (تمیمی جوهری) و نیز شیوع استنادی که علما به آن (به‌ویژه در مسائل اجماعی) نموده‌اند، گزارشی را از کتاب «الفتح الرباني في ما ذهل عنه الزرقاني» نوشته «محمد بنانی» ‎آورده است؛ بنانی برای اثبات مطلبی در یکی از مسائل «ظهار»، اجماعی را از قول «ابن عرفه» به نقلی که «ابن قطان» از کتاب نوادر تمیمی نموده است، گواه ‌گرفته است<ref>ر.ک: همان، ص11</ref>‏.
محقق، مباحثی را درباره اهمیت و توثیق کتاب، معرفی نویسنده، حجیت اجماع و اینکه «آیا اجماع با مخالفت یک یا دو نفر باز هم منعقد می‌شود و باقی می‌ماند یا نه»، در مقدمه‌اش گنجانده است<ref>ر.ک: همان، ص20-9</ref>‏. او در اهمیت و درستی مطالب «نوادر الفقهاء» و جایگاه والای نویسنده کتاب (تمیمی جوهری) و نیز شیوع استنادی که علما به آن (به‌ویژه در مسائل اجماعی) نموده‌اند، گزارشی را از کتاب «الفتح الرباني في ما ذهل عنه الزرقاني» نوشته «محمد بنانی» ‎آورده است؛ بنانی برای اثبات مطلبی در یکی از مسائل «ظهار»، اجماعی را از قول «ابن عرفه» به نقلی که «ابن قطان» از کتاب نوادر تمیمی نموده است، گواه ‌گرفته است<ref>ر.ک: همان، ص11</ref>‏.