المنتخب في أصول الرتب في علم التصوف: تفاوت میان نسخه‌ها

    از ویکی‌نور
    بدون خلاصۀ ویرایش
     
    خط ۵۳: خط ۵۳:
    [[رده:تصوف. سلوک (تعریف تصوف. وجه تسمیه آن، آداب و اعمال)]]
    [[رده:تصوف. سلوک (تعریف تصوف. وجه تسمیه آن، آداب و اعمال)]]


    [[رده:مقالات بازبینی نشده2]]
    [[رده:مقالات بازبینی شده2 مهر 1403]]
    [[رده:مقاله نوشته شده در تاریخ مهر 1403 توسط عباس مکرمی]]
    [[رده:مقاله نوشته شده در تاریخ مهر 1403 توسط عباس مکرمی]]
    [[رده:مقاله بازبینی شده در تاریخ مهر 1403 توسط محسن عزیزی]]
    [[رده:مقاله بازبینی شده در تاریخ مهر 1403 توسط محسن عزیزی]]

    نسخهٔ کنونی تا ‏۲ اکتبر ۲۰۲۴، ساعت ۰۹:۵۴

    المنتخب في أصول الرتب في علم التصوف
    المنتخب في أصول الرتب في علم التصوف
    پدیدآورانباعونیه، عایشه‌بنت یوسف (نويسنده) هومرین، ت. امیل (محقق)
    سال نشر2014م
    چاپ1
    شابک978-0-8147-2916-8
    موضوعتصوف - متون قدیمی تا قرن 14
    زبانعربی
    تعداد جلد1
    کد کنگره
    8م2ب 288 BP
    نورلایبمطالعه و دانلود pdf

    كتاب المنتخب في أصول الرتب في علم التصوف، اثر عایشه باعونیه، کتابی است در معرفی چهار اصل مهم در تصوف و سیر و سلوک و اشاره به آیات و روایات واردشده درباره آنها.

    کتاب با مقدمه کوتاهی از نویسنده آغاز شده و مطالب دربردارنده چهار اصل مهم در تصوف و سلوک عرفانی می‌باشد. نویسنده در مقدمه، اهل تصوف را «أهل الله» نامیده و چنین عنوان داشته است که مقامات و جایگاه‌های ایشان، بی‌شمار می‌باشد، اما هر فروعی از آن‌ها، دارای اصولی است که مقامات از آنها منشعب می‌شود و آن اصول عبارتند از: توبه، اخلاص، ذکر و محبت[۱]. لذا در ادامه، به‌تفصیل، با استفاده از آیات و روایات، به تشریح این چهار اصل، پرداخته شده است.

    اصل اول، توبه: در این قسمت، ابتدا به آیاتی از قرآن کریم که به موضوع توبه، اختصاص یافته، اشاره شده است؛ مانند آیه 31 سوره نور: «وَ تُوبُوا إِلَى اللَّهِ جَمِيعًا أَيهَا الْمُؤْمِنُونَ لَعَلَّكمْ تُفْلِحُونَ» (و ای اهل ایمان، همه به درگاه خدا توبه کنید، باشد که رستگار شوید) و سپس، به بررسی لغوی و اصطلاحی واژه توبه پرداخته و در ادامه، آثار آن را از جمله رضایت خداوند، برشمرده و به روایاتی در این زمینه، اشاره کرده است؛ از جمله روایتی از پیامبر(ص) که فرمودند: «إذا تاب العبد من ذنوبه أنسی الله حفظته ذنوبه و أنسی جوارحه و معالمه من الأرض حتی يلقی الله تعالی و ليس عليه شاهد من الله تعالی بذنب» (وقتی بنده از گناهان خود توبه می‌کند، خداوند گناهان او را از خاطر حافظان (فرشتگان نگهبان) او و اعضای بدن او و جایگاه‌هایی از زمین که در آن گناه کرده، می‌برد تا خدا را ملاقات کند بی‌آنکه شاهدی از ناحیه خدا بر گناه او باشد)[۲].

    اصل دوم، اخلاص: در این قسمت، به آیاتی مانند آیه 2 سوره زمر «فَاعْبُدِ اللَّهَ مُخْلِصًا لَهُ الدِّينَ» (خدای را پرستش کن درحالی‌که دین را برای او خالص گردانیده باشی) و روایاتی در باب اخلاص، اشاره شده است[۳].

    اصل سوم، ذکر: در این قسمت، به سخن قشیری پیرامون اهمیت و آداب ذکر اشاره شده است[۴].

    اصل چهارم، محبت: در این قسمت، ضمن اشاره به شرط محبت، فرق میان حبیب و خلیل بیان و روایاتی در اهمیت محبت در دین، ذکر شده است[۵].

    پانویس

    1. ر.ک: مقدمه، ص7
    2. ر.ک: متن کتاب، ص8
    3. ر.ک: همان، ص20
    4. ر.ک: همان، ص31
    5. ر.ک: همان، ص45

    منابع مقاله

    مقدمه و متن کتاب.


    وابسته‌ها