بیگدلی، غلامحسین: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (added Category:مترجمان using HotCat) |
جز (added Category:درگذشتگان 1377 using HotCat) |
||
| خط ۸۹: | خط ۸۹: | ||
[[رده:ادیبان]] | [[رده:ادیبان]] | ||
[[رده:مترجمان]] | [[رده:مترجمان]] | ||
[[رده:درگذشتگان 1377]] | |||
نسخهٔ ۴ ژوئن ۲۰۲۴، ساعت ۲۰:۱۲
| بیگدلی، غلامحسین | |
|---|---|
 | |
| ولادت | 24 اسفند 1297ش |
| محل تولد | تهران |
| رحلت | 25 مرداد 1377ش |
| مدفن | امامزاده طاهر کرج |
| اطلاعات علمی | |
| برخی آثار | |
غلامحسین بیگدلی (1279-1377ش)، نویسنده و مترجم با درجه پرفسوری در ادبیات است. وی کتاب‌ها و نیز مقالات فراوانی به زبان‌های مختلف دنیا نوشته است. «تاریخ بیگدلی»، اثر ایشان است که در سه جلد تاریخ ایل بیگدلی و مفاخر آن را مستند کرده است.
زادروز و زادگاه
وی در 24 اسفند 1297ش، در تهران متولد شد.
تحصیل و فعالیت
وی 15 سال درس نظام خواند و در مرداد 1320ش، ستوان دوم شد. در آن زمان اشراف، نماد بزرگی و مظهری برای جنایت و خیانت بودند و غلامحسین با مشاهده مظالم حکمرانان کشور و با خدعه و تلفیقات مزدورانه آذر و اسکندانی وارد حزب توده شد. به همین دلیل 6 ماه در باشگاه افسران کرمان بازداشت بود... در 21 آذر 1325 در معیت مهاجران و از جمله پیشه‌وری به جمهوری آذربایجان شوروی پناهنده شد و هفت سال و هشت ماه در منطقه مرگ‌خیز کالیما زندانی بود.
با مرگ استالین آزاد شد و به باکو رفت و طی 26 سال اقامت در باکو مدارج عالی تحصیلی را گذراند و پروفسور آکادمیسین و کارمند ارشد علمی از باکو و مسکو شد. او اکنون پروفسور و دکترا در ادبیات است. در این چند دهه که در باکو بود 17 جلد کتاب و بیش از 150 مقاله علمی به زبان‌های مختلف نوشت و به عضویت شورای عالی علمی جمهوری آذربایجان انتخاب شد (و.ا.ک). دوری از وطن موجب شد که دل به دریا بزند و با تلاش‌های فراوان از چنگ مأمورین کا.گ.ب (سرویس امنیتی شوروی) خلاص شده، به ایران برگردد. پس از بازگشت به ایران در 17 مرداد 1358 دو سال استاد دانشکده ادبیات فارسی دانشگاه تهران و همچنین دانشگاه ابوریحان بیرونی بود. با تعطیلی موقت و ضروری دانشگاه‌ها به‌‌عنوان مترجم و مشاور به ستاد شورای عالی انقلاب فرهنگی منتقل گردید. او در سال‌های آخر عمر به نوشتن مشغول بود[۱].
وفات
سرانجام در 25 مرداد 1377ش بر اثر حمله قلبی درگذشت و در امامزاده طاهر کرج به خاک سپرده شد.
آثار
بیگدلی از زمانی که به ایران برگشت، 20 جلد کتاب و 150 مقاله نوشت که از آن جمله تاریخ شعرای بیگدلی است که بیش از 70 شاعر را شامل می‌شود[۲]. از دیگر آثار او مقدمه‌ای یک‌صد صفحه‌ای بر «دیوان لطفعلی‌بیک آذر بیگدلی» است[۳]. همچنین «تاریخ بیگدلی» در سه جلد از آثار ارزشمند وی در معرفی ایل بیگدلی است. این اثر را آن‌گونه که خود نوشته در 65 سالگی در سال 1361 آغاز و در 1367 به پایان رسانده است[۴].
پانویس
منابع مقاله
- بیگدلی، غلامحسین، «زندگی‌نامه خودنوشت»، پایگاه مرکز دائرةالمعارف بزرگ اسلامی
- بیگدلی، غلامحسین، مقدمه «دیوان لطفعلی‌بیک آذر بیگدلی»، چاپخانه علمی (جاویدان)، چاپ اول، 1366.
- بیگدلی، غلامحسین، «تاریخ بیگدلی»، تهران، انتشارات فتحی، چاپ اول، پاییز 1371.