مفردات الراغب الإصفهاني مع ملاحظات العاملي: تفاوت میان نسخهها
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
خط ۴۳: | خط ۴۳: | ||
==وابستهها== | ==وابستهها== | ||
{{وابستهها}} | {{وابستهها}} | ||
[[الرد علی الفتاوي المتطرفة في خطبة الجمعة للشيخ صلاح البدير في المسجد النبوي الشريف لموسم الحج - سنة 1422 هجرية]] | |||
[[رده:کتابشناسی]] | [[رده:کتابشناسی]] |
نسخهٔ ۲۲ مهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۰:۱۹
مفردات الراغب الاصفهاني، مع ملاحظات العاملي | |
---|---|
پدیدآوران | راغب اصفهانی، حسین بن محمد (نويسنده) کورانی، علی (شارح) |
عنوانهای دیگر | المفردات فی غریب القرآن . شرح |
ناشر | دار المعروف |
مکان نشر | ایران - قم |
سال نشر | 13سده |
چاپ | 1 |
زبان | عربی |
تعداد جلد | 1 |
کد کنگره | ر2 م7028 82/3 BP |
نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
مفردات الراغب الإصفهاني مع ملاحظات العاملي، تدوین علی کورانی عاملی (متولد 1363ق)، در موضوع تحلیل معنایی واژههای قرآنی و انتقاداتی بر نظریات راغب اصفهانی است.
نوشتار حاضر در حقیقت متن کامل «مفردات الفاظ قرآن کریم»، معروف به «مفردات راغب»، تألیف ابوالقاسم حسین بن محمد بن مفضل (متوفای احتمالا 502ق)، معروف به راغب اصفهانی، ادیب، لغوى، شاعر، مفسر، محدث، متکلم، حکیم و فقیه قرن پنجم، بههمراه توضیحات و انتقادات علی کورانی است.
نویسنده به دلیل وجود اشکالات و نقاط ضعف در کتاب «مفردات راغب» که به برخی از آنها در مقدمه اشاره کرده، نظیر: اشتباه در ترجمه واژه اتیان، ماء اجاج، اجل، خلط بین ادام و آدم و.... و نیز پرداختن به مسائل کلامی خارج از مباحث لغت که در مواردی اشکلاتی بر آن وارد بوده و نیاز به پاسخ داشته، بر آن شده است تا به نقد و تصحیح آن بپردازد[۱].
نویسنده، نخست در مقدمه به طرح مطالبی تفصیلی پیرامون کتاب مفردات راغب، جایگاه آن و اهمیت علم لغت بههمراه مطالب مرتبط دیگر پرداخته است و سپس متن کتاب مفردات راغب را با ذکر مقدمه آن آغاز کرده و در پایان آن (مقدمه راغب) توضیحاتی را در مورد آن داده است[۲].
نویسنده در ادامه بر اساس نظم و ترتیب الفبایی کتاب مفردات، با اشاره به تعداد مفردات در هر باب، واژگان آن را ذکر نموده و در پایان توضیحات راغب پیرامون هریک از واژگان، توضیحات خود را که غالبا شامل نقد و اصلاح کتاب مفردات است، تحت عنوان «ملاحظات» ذکر کرده است. وی در حاشیه صفحات، کلمات مورد بحث را ذکر کرده است. نویسنده غالبا در توضیحات خود از قرآن، و مصادر مختلف حدیث، لغت، کلام فریقین شیعه و اهل سنت بهره برده است[۳]. وی این شیوه را در تمام کتاب دنبال کرده است.
پانویس
منابع مقاله
مقدمه و متن کتاب.