گزیده‌ای از نیایش حضرت علی(ع): تفاوت میان نسخه‌ها
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) (صفحه‌ای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات کتاب | تصویر =NURگزیده‌ای از نیایش حضرت علی(ع)J1.jpg | عنوان =گزیده‌ای از نیایش حضرت علی(ع) | عنوان‌های دیگر = |پدیدآورندگان | پدیدآوران = مهدوی دامغانی، محمود (نویسنده) غراب، کمال‌الدین (مترجم) |زبان | زبان = | کد کنگره = | موضوع = |ن...» ایجاد کرد) |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'می شود' به 'می‌شود') |
||
| خط ۲۶: | خط ۲۶: | ||
| پیش از = | | پیش از = | ||
}} | }} | ||
'''گزیده‌ای از نیایش حضرت علی(ع)''' انتخاب از محمود مهدوی دامغانی، ترجمه کمال‌الدین غراب؛ نیایش مقوله است که در چارچوب دین مطرح | '''گزیده‌ای از نیایش حضرت علی(ع)''' انتخاب از محمود مهدوی دامغانی، ترجمه کمال‌الدین غراب؛ نیایش مقوله است که در چارچوب دین مطرح می‌شود و از آنجا که هدف دین این است که انسان را از پوسته ی زمینی خود بیرون آورد و به جایی برتر از زمین ارتقاء دهد، لاجرم و به ناگزیر هدف نیایش را نیز به عنوان ابزاری در راستای هدف دین یعنی کندن انسان از زمین باید دانست. نیایش های پیش رو، از بزرگ ترین و شگفت انگیزترین نمونه ی بشری و دست پرورده ی راستین اسلام و قرآن، یعنی علی علیه السلام است. ایشان راهمای راستینی است که در شیوه ی نیایش و آنچه از معبود خود باید خواست ما را راهنمای می کنند. | ||
==گزارش کتاب== | ==گزارش کتاب== | ||
نیایش مقوله ای است که در چارچوب دین مطرح | نیایش مقوله ای است که در چارچوب دین مطرح می‌شود و از آنجا که هدف دین این است که انسان را از پوسته ی زمینی خود بیرون آورد و به جایی برتر از زمین ارتقاء دهد، لاجرم و به ناگزیر هدف نیایش را نیز به عنوان ابزاری در راستای هدف دین یعنی کندن انسان از زمین، باید دانست. بنابراین نیایش ابزاری برای نائل ساختن انسان به خواسته های دنیوی نیست. با قائل شدن به چنین فلسفه ای است که خواهیم دانست چگونه باید نیایش کنیم و در نیایش هایمان از معبود خود چه بخواهیم. از آنجا که نیایش انعکاس دهنده ی حاجات اشخاص است، یکی از بهترین و مطمئن ترین راه های شناخت افراد نیز هست. از روی نیایش های افراد، می توان به شناختی از منزلت وجودی آنان در عالم هستی دست یافت. پس نیایش، معیار و محک خوبی خواهد بود برای خودشناسی و نقد خویش؛ به ویژه آنگاه که میان خواسته های خویش در نیایش هایمان و خواسته های نمونه های بزرگ بشری (همچون انبیاء و امامان) مقایسه ای برقرار سازیم و خود را به نقد بکشیم و ببینیم در چه مرتبه ای قرار گرفته ایم. | ||
مولوی نیایش را یکی از مهم ترین راه های ارتقاء معنوی انسان به قرب الهی می داند. وی معتقد است که نیایش یکی از ابزارهای خداوند برای شکار انسان ها و نزدیک ساختن آنان به قرب خویش است. از نظر او همین که فرد روی به خدا می آورد، در واقع باید نیایش او را اجابت شده شمرد. توفیق همین است که او از زمین روی برگردانده و به آسمان روی آورده است، هرچند رویکرد او به خدا در اصل برای برآورده ساختن یک نیاز زمینی بوده است. بنابراین نیایش از دیدگاه او یک ودیعه ی الهی است که برای نائل ساختن انسان به قرب الهی در اختیار او گذاشته شده است. وی حتی معتقد است هرچه زمان اجابت دعا طولانی تر شود، در جهت کندن وی از زمین کمک بیشتری به او شده است. از نظر وی اگر خداوند به مجرد اینکه مؤمنی دعا کند، پاسخ او را بدهد، آن شخص از درگاه الهی دور یم شود و می رود و سرگرم آن چیزی | مولوی نیایش را یکی از مهم ترین راه های ارتقاء معنوی انسان به قرب الهی می داند. وی معتقد است که نیایش یکی از ابزارهای خداوند برای شکار انسان ها و نزدیک ساختن آنان به قرب خویش است. از نظر او همین که فرد روی به خدا می آورد، در واقع باید نیایش او را اجابت شده شمرد. توفیق همین است که او از زمین روی برگردانده و به آسمان روی آورده است، هرچند رویکرد او به خدا در اصل برای برآورده ساختن یک نیاز زمینی بوده است. بنابراین نیایش از دیدگاه او یک ودیعه ی الهی است که برای نائل ساختن انسان به قرب الهی در اختیار او گذاشته شده است. وی حتی معتقد است هرچه زمان اجابت دعا طولانی تر شود، در جهت کندن وی از زمین کمک بیشتری به او شده است. از نظر وی اگر خداوند به مجرد اینکه مؤمنی دعا کند، پاسخ او را بدهد، آن شخص از درگاه الهی دور یم شود و می رود و سرگرم آن چیزی می‌شود که خواسته بود؛ همان که وی از آن به بازیچه تعبیر کرده است. پس باید او را نگاه دارد تا بیشتر به سمت خدا برود و آن قدر خدا را فرا بخواند و ناله و زاری کند تا به خلوص برسد و بدین ترتیب به تدریج ارتقاء معنوی وی شکل پذیرد و محقق شود. تا آنجا که از درخواست اولیه اش دست بشوید و به آنچه خدا برای او در نظر گرفته راضی و خرسند شود. | ||
از سوی دیگر بی گمان به تأخیر افتادن اجابت دعا می تواند منجر به ناامیدی شود. در حالی که اگر انسان اعتقاد داشته باشد که معبود او از خو او فهیم تر است و مصلحتش را بهتر می داند، عدم اجابت دعا نباید وی را به یأس و ناامیدی بکشاند. ناامیدی فقط در ارتباط با خواسته های مطلقا زمینی قابل توجیه است؛ یعنی نیازهایی که به هیچ وجه در راستای ارتقاء معنوی فرد به کار می آیند و بلکه موجب دورتر شدن وی از مسیر رشد و تعالی می شوند؛ که تشخیص آن معمولا از حیطه ی فهم خود فرد بیرون است. آنچه باید بدان توجه داشت این است که در نهایت زندگی ما انسان ها هدیه ای است از جانب خدای متعال. بنابراین حتی ابتلائات هم از این زاویه خود هدیه هستند و همه ی احکام شریعت نیز در این راستا و برای نیل به این هدف تشریع شده اند. نیایش را هم خدا برای همین در اختیار ما گذاشته است. نیایش های پیش رو، از بزرگ ترین و شگفت انگیزترین نمونه ی بشری و دست پرورده ی راستین اسلام و قرآن، یعنی علی علیه السلام است. ایشان راهنمای راستینی است که در شیوه ی نیایش و آنچه از معبود خود باید خواست ما را راهنمایی می کنند.<ref> [https://www.historylib.com/books/2491 ر.ک: کتابخانه تخصصی تاریخ اسلام و ایران] </ref> | از سوی دیگر بی گمان به تأخیر افتادن اجابت دعا می تواند منجر به ناامیدی شود. در حالی که اگر انسان اعتقاد داشته باشد که معبود او از خو او فهیم تر است و مصلحتش را بهتر می داند، عدم اجابت دعا نباید وی را به یأس و ناامیدی بکشاند. ناامیدی فقط در ارتباط با خواسته های مطلقا زمینی قابل توجیه است؛ یعنی نیازهایی که به هیچ وجه در راستای ارتقاء معنوی فرد به کار می آیند و بلکه موجب دورتر شدن وی از مسیر رشد و تعالی می شوند؛ که تشخیص آن معمولا از حیطه ی فهم خود فرد بیرون است. آنچه باید بدان توجه داشت این است که در نهایت زندگی ما انسان ها هدیه ای است از جانب خدای متعال. بنابراین حتی ابتلائات هم از این زاویه خود هدیه هستند و همه ی احکام شریعت نیز در این راستا و برای نیل به این هدف تشریع شده اند. نیایش را هم خدا برای همین در اختیار ما گذاشته است. نیایش های پیش رو، از بزرگ ترین و شگفت انگیزترین نمونه ی بشری و دست پرورده ی راستین اسلام و قرآن، یعنی علی علیه السلام است. ایشان راهنمای راستینی است که در شیوه ی نیایش و آنچه از معبود خود باید خواست ما را راهنمایی می کنند.<ref> [https://www.historylib.com/books/2491 ر.ک: کتابخانه تخصصی تاریخ اسلام و ایران] </ref> | ||
نسخهٔ ۱۲ مارس ۲۰۲۴، ساعت ۰۶:۵۱
| گزیده‌ای از نیایش حضرت علی(ع) | |
|---|---|
J1.jpg) | |
| پدیدآوران | مهدوی دامغانی، محمود (نویسنده) غراب، کمال‌الدین (مترجم) |
| ناشر | شرکت انتشارات علمی و فرهنگی |
| مکان نشر | تهران |
| سال نشر | ۱۳۹۸ش |
| شابک | 8-830-436-600-978 |
| کد کنگره | |
گزیده‌ای از نیایش حضرت علی(ع) انتخاب از محمود مهدوی دامغانی، ترجمه کمال‌الدین غراب؛ نیایش مقوله است که در چارچوب دین مطرح می‌شود و از آنجا که هدف دین این است که انسان را از پوسته ی زمینی خود بیرون آورد و به جایی برتر از زمین ارتقاء دهد، لاجرم و به ناگزیر هدف نیایش را نیز به عنوان ابزاری در راستای هدف دین یعنی کندن انسان از زمین باید دانست. نیایش های پیش رو، از بزرگ ترین و شگفت انگیزترین نمونه ی بشری و دست پرورده ی راستین اسلام و قرآن، یعنی علی علیه السلام است. ایشان راهمای راستینی است که در شیوه ی نیایش و آنچه از معبود خود باید خواست ما را راهنمای می کنند.
گزارش کتاب
نیایش مقوله ای است که در چارچوب دین مطرح می‌شود و از آنجا که هدف دین این است که انسان را از پوسته ی زمینی خود بیرون آورد و به جایی برتر از زمین ارتقاء دهد، لاجرم و به ناگزیر هدف نیایش را نیز به عنوان ابزاری در راستای هدف دین یعنی کندن انسان از زمین، باید دانست. بنابراین نیایش ابزاری برای نائل ساختن انسان به خواسته های دنیوی نیست. با قائل شدن به چنین فلسفه ای است که خواهیم دانست چگونه باید نیایش کنیم و در نیایش هایمان از معبود خود چه بخواهیم. از آنجا که نیایش انعکاس دهنده ی حاجات اشخاص است، یکی از بهترین و مطمئن ترین راه های شناخت افراد نیز هست. از روی نیایش های افراد، می توان به شناختی از منزلت وجودی آنان در عالم هستی دست یافت. پس نیایش، معیار و محک خوبی خواهد بود برای خودشناسی و نقد خویش؛ به ویژه آنگاه که میان خواسته های خویش در نیایش هایمان و خواسته های نمونه های بزرگ بشری (همچون انبیاء و امامان) مقایسه ای برقرار سازیم و خود را به نقد بکشیم و ببینیم در چه مرتبه ای قرار گرفته ایم.
مولوی نیایش را یکی از مهم ترین راه های ارتقاء معنوی انسان به قرب الهی می داند. وی معتقد است که نیایش یکی از ابزارهای خداوند برای شکار انسان ها و نزدیک ساختن آنان به قرب خویش است. از نظر او همین که فرد روی به خدا می آورد، در واقع باید نیایش او را اجابت شده شمرد. توفیق همین است که او از زمین روی برگردانده و به آسمان روی آورده است، هرچند رویکرد او به خدا در اصل برای برآورده ساختن یک نیاز زمینی بوده است. بنابراین نیایش از دیدگاه او یک ودیعه ی الهی است که برای نائل ساختن انسان به قرب الهی در اختیار او گذاشته شده است. وی حتی معتقد است هرچه زمان اجابت دعا طولانی تر شود، در جهت کندن وی از زمین کمک بیشتری به او شده است. از نظر وی اگر خداوند به مجرد اینکه مؤمنی دعا کند، پاسخ او را بدهد، آن شخص از درگاه الهی دور یم شود و می رود و سرگرم آن چیزی می‌شود که خواسته بود؛ همان که وی از آن به بازیچه تعبیر کرده است. پس باید او را نگاه دارد تا بیشتر به سمت خدا برود و آن قدر خدا را فرا بخواند و ناله و زاری کند تا به خلوص برسد و بدین ترتیب به تدریج ارتقاء معنوی وی شکل پذیرد و محقق شود. تا آنجا که از درخواست اولیه اش دست بشوید و به آنچه خدا برای او در نظر گرفته راضی و خرسند شود.
از سوی دیگر بی گمان به تأخیر افتادن اجابت دعا می تواند منجر به ناامیدی شود. در حالی که اگر انسان اعتقاد داشته باشد که معبود او از خو او فهیم تر است و مصلحتش را بهتر می داند، عدم اجابت دعا نباید وی را به یأس و ناامیدی بکشاند. ناامیدی فقط در ارتباط با خواسته های مطلقا زمینی قابل توجیه است؛ یعنی نیازهایی که به هیچ وجه در راستای ارتقاء معنوی فرد به کار می آیند و بلکه موجب دورتر شدن وی از مسیر رشد و تعالی می شوند؛ که تشخیص آن معمولا از حیطه ی فهم خود فرد بیرون است. آنچه باید بدان توجه داشت این است که در نهایت زندگی ما انسان ها هدیه ای است از جانب خدای متعال. بنابراین حتی ابتلائات هم از این زاویه خود هدیه هستند و همه ی احکام شریعت نیز در این راستا و برای نیل به این هدف تشریع شده اند. نیایش را هم خدا برای همین در اختیار ما گذاشته است. نیایش های پیش رو، از بزرگ ترین و شگفت انگیزترین نمونه ی بشری و دست پرورده ی راستین اسلام و قرآن، یعنی علی علیه السلام است. ایشان راهنمای راستینی است که در شیوه ی نیایش و آنچه از معبود خود باید خواست ما را راهنمایی می کنند.[۱]
پانويس
منابع مقاله
کتابخانه تخصصی تاریخ اسلام و ایران