دیوان قائمیات: تفاوت میان نسخه‌ها
A-esmaeili (بحث | مشارکتها) (صفحه‌ای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات کتاب | تصویر =NUR34856J1.jpg | عنوان = دیوان قائمیات | عنوان‌های دیگر = | پدیدآورندگان | پدیدآوران = كاتب، حسن محمود (نويسنده) شفیعی کدکنی، محمدرضا (مقدمهنويس) بدخشانی، جلال ( مصحح) بدخشانی، جلال ( مقدمه نويس) |زبان | زبان =...» ایجاد کرد) |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'مقدمه نويس' به 'مقدمهنويس') |
||
| خط ۸: | خط ۸: | ||
[[شفیعی کدکنی، محمدرضا ]] (مقدمهنويس) | [[شفیعی کدکنی، محمدرضا ]] (مقدمهنويس) | ||
[[بدخشانی، جلال ]] ( مصحح) | [[بدخشانی، جلال ]] ( مصحح) | ||
[[بدخشانی، جلال ]] ( | [[بدخشانی، جلال ]] ( مقدمهنويس) | ||
|زبان | |زبان | ||
| زبان = فارسی | | زبان = فارسی | ||
نسخهٔ ۱۸ ژانویهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۰۸:۱۴
| دیوان قائمیات | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | كاتب، حسن محمود (نويسنده)
شفیعی کدکنی، محمدرضا (مقدمهنويس) بدخشانی، جلال ( مصحح) بدخشانی، جلال ( مقدمهنويس) |
| ناشر | مرکز پژوهشی ميراث مکتوب |
| مکان نشر | ایران - تهران |
| سال نشر | 1390ش |
| چاپ | 1 |
| شابک | 978-600-203-028-3 |
| موضوع | شعر عرفانی - قرن 7ق. - تاریخ و نقد - شعر فارسی - قرن 7ق. - تاریخ و نقد |
| زبان | فارسی |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | /د9 5285 PIR |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
دیوان قائمیات، مجموعه اشعار حسن محمود کاتب، از جمله آثار نویافته‌ای است که ظهور آن در عرصه نشر برای فرهنگ ایرانی و زبان فارسی یک واقعه بزرگ ادبی بشمار می‌رود؛ به‌گونه‌ای که در میان ادبیات منظوم اسماعیلی، تنها می‌توان آن را با دیوان ناصرخسرو و نزاری قهستانی مقایسه کرد. این کتاب با مقدمه محمدرضا شفیعی کدکنی و تصحیح و مقدمه انگلیسی سید جلال حسینی بدخشانی، منتشر شده است.
در این دیوان، نکات تاریخی، اجتماعی، سیاسی و مذهبی ارزشمندی به چشم میخورد که نه‌تنها برای شناخت جنبش سیاسی - مذهبی اسماعیلی، که برای آگاهی از تطور اندیشه فلسفی و صورت‌بندی‌های شعر فارسی به‌طور کلی، میتواند سودمند باشد[۱].
اغلب قصاید این مجموعه با عنوان واحد «اللهم مولانا» مشخص شده است که باید گفت «اللهم» اشاره به الله است و «مولانا» همان قائم قیامت و امام اسماعیلی روزگار سراینده، یعنی «محمد بن علی ذکره السلام» و در مجموع این تعبیر پارادوکسی که در مخاطبه با وی به‌کار رفته، احترام غلوآمیز این امام اسماعیلی را در چشم و دل پیروانش مشخص میکند[۲].
از چشم‌انداز تاریخ شعر فارسی و انواع آن، «دیوان قائمیات»، تافته جدابافته‌ای است ک هیچ مجموعه‌ای نمی‌تواند جانشین آن گردد و تنها با «دیوان ناصرخسرو» قابل مقایسه است. دیگر شاعران مذهب اسماعیلی، با همه اهمیتی که هرکدام دارند، در جایگاهی بس فروتر از آن، قرار خواهند گرفت[۳].
باآنکه سراینده قائمیات، در عصر گسترش فتوحات تاتار می‌زیسته و در این عهد، شاعران به معیارهای ملی و ایرانی، کمترین توجه را داشته‌اند، بااین‌همه، وجه ایرانی اشارات این شاعر، بسیار چشمگیر است[۴].
مقدمه‌های منثور آغاز قصاید دیوان، نشانه‌هایی از زبان غیر خراسانی دارد؛ یعنی نویسنده آن عبارات منثور، تحت تأثیر لهجه و زبانی است جز زبان خراسان[۵].
دیوان قائمیات، مثل هر دیوان دیگری، «بی بلند و پست نیست»، اما شعرهای بسیار ضعیف در آن وجود ندارد، مگر آن نمونه‌هایی که دخیل است و به قراین فنی و سبک‌شناسی، با قاطعیت می‌توان آنها را از این دیوان، جدا کرد و به‌عنوان ملحقات، در پایان کتاب قرار داد[۶].
پانویس
منابع مقاله
- مقدمه کتاب.
- یاحقی، محمدجعفر، «دیوان قائمیات، غنیمتی بازیافته از ادبیات اسماعیلی خراسان»، پایگاه مجلات تخصصی نور، پاژ، بهار 1391- شماره 9، به آدرس:
https://www.noormags.ir/view/fa/articlepage/1124901