تحفة العراقین: تفاوت میان نسخه‌ها

    از ویکی‌نور
    (صفحه‌ای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات کتاب | تصویر =NUR110785J1.jpg | عنوان = تحفة العراقین | عنوان‌های دیگر = | پدیدآورندگان | پدیدآوران = خاقانی، بدیل بن علی (نويسنده) ق‍ری‍ب‌، ی‍ح‍ی‍ی‌ (مصحح) |زبان | زبان = فارسی | کد کنگره = | موضوع =شعر فارسی - قرن 6ق. |ناشر | نا...» ایجاد کرد)
     
    جز (جایگزینی متن - '= ' به '=')
    خط ۹: خط ۹:
    |زبان
    |زبان
    | زبان = فارسی
    | زبان = فارسی
    | کد کنگره =    
    | کد کنگره =
    | موضوع =شعر فارسی - قرن 6ق.
    | موضوع =شعر فارسی - قرن 6ق.
    |ناشر  
    |ناشر  

    نسخهٔ ‏۱۰ فوریهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۵:۵۰

    تحفة العراقین
    تحفة العراقین
    پدیدآورانخاقانی، بدیل بن علی (نويسنده) ق‍ری‍ب‌، ی‍ح‍ی‍ی‌ (مصحح)
    ناشر[بی نا]
    مکان نشر[بی جا] - [بی جا]
    سال نشر13سده
    چاپ1
    موضوعشعر فارسی - قرن 6ق.
    زبانفارسی
    تعداد جلد1
    نورلایبمطالعه و دانلود pdf

    تحفة العراقين، اثر افضل‌الدین بدیل بن علی نجار خاقانی شروانی، معروف به حکیم خاقانی، شاعر قرن ششم هجری، ابیاتی است در قالب مثنوی که شرح مسافرت شاعر می‌باشد.

    برخی معتقدند که خاقانی این مثنوی را در ضمن مسافرتی که به مکه کرده، سروده و در بین راه گفته، ولی آنچه از بعض اشعار کتاب برمی‌آید، این است که ظاهرا باید وی بعد از سفر مکه و در شروان، به سرودن آن پرداخته باشد[۱].

    به‌طوری‌که خاقانی در دیباچه این مثنوی می‌گوید، مدتی قبل از آنکه این کتاب را تقدیم جمال‌الدین محمد موصلی کند، آن را منتشر ساخته و به عراق و خراسان فرستاده و دست‌به‌دست می‌گشته است[۲].

    خاقانی در این مثنوی، شرح مسافرت خویش را به عراق عجم و عراق عرب بیان کرده و بعضی از علما و بزرگان این نواحی را ستوده و به مدح آنان پرداخته و ضمنا آداب و رسوم و اخلاق مردم بعضی از این ممالک را بیان کرده و در اواخر کتاب، اطلاعاتی از زندگانی خود و پدر و مادر و عمو و پسرعم خود داده و به‌طوری‌که در اشعار ذیل بیان می‌کند، این مثنوی را در مدت چهل روز، به رشته نظم کشیده و آن را به نام جمال‌الدین محمد موصلی کرده است: من این‌همه گوهر از سر کلک راندم به چهل صبا در سلک این عقد چو ختم شد به نامش از وی گهر و ز من نظامش[۳].

    نام این مثنوی را عموم تذکره‌نویسان و ارباب تواریخ، «تحفة العراقين» ضبط کرده‌اند، ولی خاقانی خود در آخر دیباچه نام این مثنوی را چنین بیان می‌کند: «و هذه تحفة الخواطر و زبدة الضمائر» و در ضمن اشعار این مثنوی نیز هیچ ‌جا کلمه «تحفة العراقين» دیده نمی‌شود و شاید به‌مناسبت اینکه آن را در شرح مسافرت خود به عراقین سروده، دیگران این نام را بر این کتاب، گذاشته باشند[۴].

    این مثنوی در بحر هزج مسدس اخرب مقبوض مقصور یا محذوف است و عده ابیات آن، به انضمام اشعاری که در نسخه‌های دیگر موجود بوده و در نسخه مورد تصحیح کتاب نبوده، بالغ بر 3158 بیت است. خاقانی اغلب مضامین و تعبیراتی را که در این کتاب آورده، در دیوان خود نیز آن‌ها را بیان کرده است[۵].

    پانویس

    1. ر.ک: مقدمه، صفحه مب
    2. ر.ک: همان، صفحه مد
    3. ر.ک: همان، صفحه مه
    4. ر.ک: همان، صفحه مه - مو
    5. ر.ک: همان، صفحه مو

    منابع مقاله

    مقدمه کتاب.

    وابسته‌ها