أسلوب الدعوة في القرآن: تفاوت میان نسخه‌ها

أسلوب الدعوة في القرآن
أسلوب الدعوة في القرآن
پدیدآوران	فضل‌‌‎الله، محمدحسین (نويسنده)
ناشر	دار الملاک للطباعة و النشر و التوزیع
مکان نشر	لبنان - بیروت
سال نشر	1441ق - 2020م
چاپ	7
زبان	عربی
تعداد جلد	1
نورلایب	مطالعه و دانلود pdf
	v; t; e;

نسخهٔ ‏۱۳ دسامبر ۲۰۲۳، ساعت ۰۷:۳۱

اسلوب الدعوة في القرآن، اثر سید محمدحسین فضل‌الله (1314-1389ش)، کتابی در تبیین اسلوب و روش‌ قرآن کریم در دعوت به اسلام است.

نویسنده در این کتاب، به بررسی روش‌های دعوت به اسلام در قرآن در دو عرصه نظری و علمی پرداخته است. وی معتقد است قرآن نه تنها در تمام شئون زندگی انسان اعم از فردی، اجتماعی، اقتصادی، سیاسی و امنیتی دارای برنامه‌های نظری است، بلکه برنامه‌های عملی نیز ارائه می‌دهد^[۱].

کتاب از دو قسمت تشکیل شده است. در قسمت نخست، به برخی از روش‌های دعوت از جمله امر به معروف و نهی از منکر‌، جدال احسن و موعظه حسنه پرداخته شده است. در قسمت دوم به آیات مربوط به چگونگی برخورد اسلام با غیر مسلمانان از جمله آیات جنگ و نیز ارتباط آن با عدم اکراه در دین اشاره شده است^[۲].

به نظر می‌رسد که فضل‌الله، واژه «دعوت» را از میان واژه‌های مختلف و متفاوتی که در ابلاغ پیام‌های دینی می‌توان استفاده کرد، بیشتر می‌پسندد‌. ازاین‌رو‌، در عنوان کتاب نیز از این واژه بهره جسته است. شاید کاربرد این کلمه در کتاب فضل‌الله، برخاسته از آن است که این‌ واژه‌، از‌ اصرار و اکراه و فشارهای معمولی روانی در تبلیغات متعارف‌ به‌ دور است و تنها یک خوانش است؛ دعوت و فراخوانی که با احترام به فکر و اراده انسان مقابل سازگار است^[۳].

فضل‌الله در این کتاب،‌ به‌ تفاوت‌گذاری‌ میان دو مفهوم «دعوت» و «امر به معروف» پرداخته است. به نظر‌ او، دعوت دینی، خواستن از دیگران برای ورود در راه است، اما امر به معروف، ناظر به آن‌ است‌ که‌ رهروان طریق را به استقامت در راه دعوت کند و آنان را‌ در‌ کژروی و بیراهه‌گزینی هشدار دهد^[۴].

همچنین فضل‌الله به نکته‌ای دقیق توجه می‌دهد که‌ اسلام‌، دعوتی‌ را مطرح کرد که براساس آن «دولت» به وجود آید، اما در‌ این‌ میان‌، «دولت» به طبیعت خود، اقتضائاتی دارد و خصوصیات اصلی «دعوت» نباید مقهور آن بشود^[۵].

پانویس

↑ معلم کلایی، شمس‌الله، ص111
↑ همان
↑ ر.ک:صالحی، سید عباس،ص4
↑ ر.ک:همان، ص5
↑ همان

منابع مقاله

معلم کلائی، شمس الله، «ساختارشناسی تفسیر من وحی القرآن»، بینات (موسسه معارف اسلامی امام رضا علیه‌السلام)، بهار 1391، شماره 73.

https://www.noormags.ir/view/fa/articlepage/899739

صالحی، سید عباس، «فضل الله و منطق قرآنی دعوت»، پژوهش‌های قرآنی، بهار و تابستان 1390، شماره 65 و 66.

https://www.noormags.ir/view/fa/articlepage/909235

وابسته‌ها

[1] معلم کلایی، شمس‌الله، ص111

[2] همان

[3] ر.ک:صالحی، سید عباس،ص4

[4] ر.ک:همان، ص5

[5] همان

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

[۵]

@@ خط ۲۴: / خط ۲۴: @@
 | پیش از =
 }}
-'''اسلوب الدعوة في القرآن'''، اثر سید محمدحسین فضل‌الله (1314-1389ش)، کتابی در تبیین اسلوب و روش‌ قرآن کریم در دعوت به اسلام است.
+'''اسلوب الدعوة في القرآن'''، اثر [[فضل‌الله، سید محمدحسین|سید محمدحسین فضل‌الله]] (1314-1389ش)، کتابی در تبیین اسلوب و روش‌ قرآن کریم در دعوت به اسلام است.
 نویسنده در این کتاب، به بررسی روش‌های دعوت به اسلام در قرآن در دو عرصه نظری و علمی پرداخته است. وی معتقد است قرآن نه تنها در تمام شئون زندگی انسان اعم از فردی، اجتماعی، اقتصادی، سیاسی و امنیتی دارای برنامه‌های نظری است، بلکه برنامه‌های عملی نیز ارائه می‌دهد<ref>معلم کلایی، شمس‌الله، ص111</ref>.
@@ خط ۳۰: / خط ۳۰: @@
 کتاب از دو قسمت تشکیل شده است. در قسمت نخست، به برخی از روش‌های دعوت از جمله امر به معروف و نهی از منکر‌، جدال احسن و موعظه حسنه پرداخته شده است. در قسمت دوم به آیات مربوط به چگونگی برخورد اسلام با غیر مسلمانان از جمله آیات جنگ و نیز ارتباط آن با عدم اکراه در دین اشاره شده است<ref>همان</ref>.
-به نظر می‌رسد که فضل‌الله، واژه «دعوت» را از میان واژه‌های مختلف و متفاوتی که در ابلاغ پیام‌های دینی می‌توان استفاده کرد، بیشتر می‌پسندد‌. ازاین‌رو‌، در عنوان کتاب نیز از این واژه بهره جسته است. شاید کاربرد این کلمه در کتاب فضل‌الله، برخاسته از آن است که این‌ واژه‌، از‌ اصرار و اکراه و فشارهای معمولی روانی در تبلیغات متعارف‌ به‌ دور است و تنها یک خوانش است؛ دعوت و فراخوانی که با احترام به فکر و اراده انسان مقابل سازگار است<ref>ر.ک:صالحی، سید عباس،ص4</ref>.
+به نظر می‌رسد که [[فضل‌الله، سید محمدحسین|فضل‌الله]]، واژه «دعوت» را از میان واژه‌های مختلف و متفاوتی که در ابلاغ پیام‌های دینی می‌توان استفاده کرد، بیشتر می‌پسندد‌. ازاین‌رو‌، در عنوان کتاب نیز از این واژه بهره جسته است. شاید کاربرد این کلمه در کتاب فضل‌الله، برخاسته از آن است که این‌ واژه‌، از‌ اصرار و اکراه و فشارهای معمولی روانی در تبلیغات متعارف‌ به‌ دور است و تنها یک خوانش است؛ دعوت و فراخوانی که با احترام به فکر و اراده انسان مقابل سازگار است<ref>ر.ک:صالحی، سید عباس،ص4</ref>.
-فضل‌الله در این کتاب،‌ به‌ تفاوت‌گذاری‌ میان دو مفهوم «دعوت» و «امر به معروف» پرداخته است. به نظر‌ او، دعوت دینی، خواستن از دیگران برای ورود در راه است، اما امر به معروف، ناظر به آن‌ است‌ که‌ رهروان طریق را به استقامت در راه دعوت کند و آنان را‌ در‌ کژروی و بیراهه‌گزینی هشدار دهد<ref>ر.ک:همان، ص5</ref>.
+[[فضل‌الله، سید محمدحسین|فضل‌الله]] در این کتاب،‌ به‌ تفاوت‌گذاری‌ میان دو مفهوم «دعوت» و «امر به معروف» پرداخته است. به نظر‌ او، دعوت دینی، خواستن از دیگران برای ورود در راه است، اما امر به معروف، ناظر به آن‌ است‌ که‌ رهروان طریق را به استقامت در راه دعوت کند و آنان را‌ در‌ کژروی و بیراهه‌گزینی هشدار دهد<ref>ر.ک:همان، ص5</ref>.
-همچنین فضل‌الله به نکته‌ای دقیق توجه می‌دهد که‌ اسلام‌، دعوتی‌ را مطرح کرد که براساس آن «دولت» به وجود آید، اما در‌ این‌ میان‌، «دولت» به طبیعت خود، اقتضائاتی دارد و خصوصیات اصلی «دعوت» نباید مقهور آن بشود<ref>همان</ref>.
+همچنین [[فضل‌الله، سید محمدحسین|فضل‌الله]] به نکته‌ای دقیق توجه می‌دهد که‌ اسلام‌، دعوتی‌ را مطرح کرد که براساس آن «دولت» به وجود آید، اما در‌ این‌ میان‌، «دولت» به طبیعت خود، اقتضائاتی دارد و خصوصیات اصلی «دعوت» نباید مقهور آن بشود<ref>همان</ref>.
 ==پانویس ==