ابن‌ کامل‌، احمد بن‌ کامل‌: تفاوت میان نسخه‌ها

    از ویکی‌نور
    جز (added Category:قاضیان using HotCat)
    خط ۹۵: خط ۹۵:
    [[رده:فاقد کد پدیدآور]]
    [[رده:فاقد کد پدیدآور]]
    [[رده:قاضیان]]
    [[رده:قاضیان]]
    [[رده:قرآن‌پژوهان]]

    نسخهٔ ‏۱۹ نوامبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۱:۵۲

    ابن‌ کامل‌، ابوبکر احمد بن‌ کامل‌ بن‌ خلف‌ بن‌ شجره
    NUR00000.jpg
    نام کاملاحمد بن‌ کامل‌ بن‌ خلف‌ بن‌ شجره؛
    نام‌های دیگرابن‌ کامل‌، ابوبکر احمد بن‌ کامل‌ بن‌ خلف‌ بن‌ شجره؛
    لقبشجری؛
    تخلصابن‌ کامل؛
    نام پدرکامل‌ بن‌ خلف‌ بن‌ شجره؛
    ولادت260ق‌؛
    محل تولدسامرا؛، عراق؛
    محل زندگیبغداد؛
    رحلت350ق؛
    مدفن
    طول عمر90؛
    خویشاوندان
    دیناسلام؛
    مذهباهل‌سنت؛
    پیشهعالم‌ در علوم‌ قرآن‌، فقیه‌؛
    منصبقاضی؛
    اطلاعات علمی
    درجه علمیعالم‌ در علوم‌ قرآن‌، فقیه‌؛
    اساتیدابوبکر اصبهانى‌، محمد بن‌ یحیى‌ کسائى‌ صغیر، محمد بن‌ جریر طبری‌؛
    مشایخحارث‌ بن‌ ابى‌ اُسامه‌، احمد بن‌ ابى‌ خیثمه‌، ابوقلابه رقاشى‌، محمد بن‌ سعد عوفى‌، عبدالله‌ بن‌ روح‌ مداینى؛
    معاصرینحامد بن‌ عباس‌، ابوعمر محمد بن‌ یوسف‌؛
    شاگردانابوبکر ابن‌ مهران‌، احمد بن‌ محمد عبدون‌، ابراهیم‌ بن‌ احمد مروزی‌، ابن‌ رزقویه؛
    برخی آثار1. اخبار القضاه الشعراء ؛

    اِبْن‌ِ کامِل‌، ابوبکر احمد بن‌ کامل‌ بن‌ خلف‌ بن‌ شجره ‌ (260- 8 محرم‌ 350ق‌/874 -27 فوریه 961م‌)، عالم‌ در علوم‌ قرآن‌، فقیه‌ و قاضى‌ بغدادی‌.

    او را منسوب‌ به‌ جدش‌ شجری‌ نیز خوانده‌اند.

    ولادت، تحصیلات، مشایخ

    وی‌ در سامرا زاده‌ شد و در بغداد سکنى‌. تحصیلات‌ اولیه‌اش‌ را در آنجا آغاز نمود و قرائت‌ را به‌ طریق‌ عرض‌ از ابوبکر اصبهانى‌، محمد بن‌ یحیى‌ کسائى‌ صغیر و دیگران‌ فراگرفت‌.

    از گروهى‌ از مشایخ‌ حدیث‌ چون‌ حارث‌ بن‌ ابى‌ اُسامه‌، احمد بن‌ ابى‌ خیثمه‌، ابوقلابه رقاشى‌، محمد بن‌ سعد عوفى‌ و عبدالله‌ بن‌ روح‌ مداینى‌ بهره‌ برد و در علوم‌ دیگری‌ چون‌ نحو، شعر، تاریخ‌، ایام‌ عرب‌ و رجال‌ نیز تبحر یافت‌، ولى‌ به‌ نظر مى‌رسد که‌ شهرت‌ اصلى‌ وی‌ در علوم‌ قرآن‌ بوده‌ است‌.

    شاگردان، راویان

    افرادی‌ چون‌ ابوبکر ابن‌ مهران‌، احمد بن‌ محمد عبدون‌ و ابراهیم‌ بن‌ احمد مروزی‌ از او قرائت‌ آموخته‌اند.

    در حدیث‌ نیز جمع‌ کثیری‌ چون‌ ابوالحسن‌ دارقطنى‌، حاکم‌ نیشابوری‌، ابوعبیدالله‌ مرزبانى‌، ابوعلى‌ ابن‌ شاذان‌، ابوبکر دوری‌ و ابراهیم‌ بن‌ مخلد باقرحى‌ از او روایت‌ کرده‌اند.

    شاگردش‌ ابن‌ رزقویه‌ بسیار از او ستایش‌ کرده‌، اما دارقطنى‌ معتقد است‌ که‌ او در نقل‌ حدیث‌ تساهل‌ داشته‌ است‌.

    ابن‌ کامل‌ در تاریخ‌

    جایگاه‌ ابن‌ کامل‌ در تاریخ‌ را نیز نباید نادیده‌ گرفت‌. اگرچه‌ کتاب‌ التاریخ‌ وی‌ اکنون‌ در دست‌ نیست‌، اما نوشته‌های‌ تاریخى‌ او تا قرن‌ها بعد مورد استفاده مؤلفان‌ بوده‌ است.

    همچنین‌ منقولاتى‌ درباره اهل‌‌بیت‌(ع‌) از کتاب‌ تاریخ‌ وی‌ مورد توجه‌ مؤلفان‌ قرار گرفته‌ است‌.

    ابن‌ کامل‌ و طبری‌

    ابن‌ کامل،‌ راوی‌ تاریخ‌ طبری،‌ از خود اوست‌ و در این‌ امر نقش‌ مهمى‌ داشته‌ است.

    رابطه ابن‌ کامل‌ با محمد بن‌ جریر طبری‌ خود یکى‌ از برجسته‌ترین‌ جنبه‌های‌ شخصیت‌ علمى‌ اوست‌، چنانکه‌ او را در جرگه آن‌ دسته‌ از شاگردان‌ طبری‌ شمرده‌اند که‌ مدتى‌ از مذهب‌ فقهى‌ وی‌ پیروی‌ مى‌کردند.

    در واقع‌ ابن‌ کامل‌ یکى‌ از مهم‌ترین‌ فقیهان‌ جریری‌ است‌ که‌ تألیفات‌ متعددی‌ در این‌ مذهب‌ داشته‌ است‌ و از میان‌ آن‌ها دو کتاب‌ الشروط الکبیر و الشروط الصغیر که‌ از اولین‌ نوشته‌ها در این‌ زمینه‌ هستند، بیشتر قابل‌ توجهند؛ اما گویا پس‌ از مدتى‌ ابن‌ کامل‌ تقلید را کنار گذاشت‌ و در رأی‌ خود مستقل‌ گردید، البته‌ به‌ جزئیات‌ آراءِ فقهى‌ وی‌ در این‌ دوره‌ اشاره‌ای‌ نشده‌ است‌.

    مناصب

    در توضیح‌ اینکه‌ اکثر منابع‌ از او با عنوان‌ قاضى‌ یاد کرده‌اند، خطیب‌ بغدادی‌ بدون‌ اشاره‌ به‌ تاریخى‌ معین‌ گوید که‌ وی‌ از جانب‌ قاضى‌ القضاه ابوعمر محمد بن‌ یوسف‌، قضای‌ کوفه‌ را برعهده‌ داشت‌. ابوعلى‌ مسکویه نیز ذیل‌ حوادث‌ سال‌ 311ق‌ از حضور او به‌ عنوان‌ قاضى‌ در مناظره حامد بن‌ عباس‌ در بغداد یاد کرده‌ است‌.

    آثار

    ابن‌ ندیم‌ آثار متعددی‌ را از ابن‌ کامل‌ نام‌ برده‌ که‌ نشانى‌ از آن‌ها در دست‌ نیست‌.

    تنها تألیف‌ موجود وی‌ «اخبار القضاه الشعراء» است‌ که‌ نسخه خطى‌ آن‌ در کتابخانه ینى‌ جامع‌ استانبول‌ نگهداری‌ مى‌شود؛

    همچنین‌ در کتابخانه ظاهریه‌ نسخه خطى‌ رساله‌ای‌ با عنوان‌ «فوائد حسان‌ و مقتل‌ عثمان‌ بن‌ عفان» به‌ روایت‌ ابن‌ کامل‌ موجود است‌‌[۱]. ‌

    پانویس

    1. صادقى‌‌، مریم‌‌، ج4، ص505

    منابع مقاله

    صادقى‌‌، مریم‌‌، دائر‌ه‌المعارف بزرگ اسلامی زیر نظر کاظم موسوی بجنوردی، تهران، مرکز دائر‌ه‌المعارف بزرگ اسلامی، چاپ دوم، 1377.

    وابسته‌ها