مثنوی معنوی (چاپ علاءالدوله): تفاوت میان نسخه‌ها
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۹: | خط ۹: | ||
|زبان | |زبان | ||
| زبان = | | زبان = | ||
| کد کنگره = | | کد کنگره =PIR5298/م8د92 | ||
| موضوع = | | موضوع = | ||
|ناشر | |ناشر | ||
| خط ۴۳: | خط ۴۳: | ||
[[رده:کتاب‌شناسی]] | [[رده:کتاب‌شناسی]] | ||
[[رده:زبان‌شناسی، زبان و ادبیات]] | |||
[[رده:زبان و ادبیات شرقی (آسیایی)]] | |||
[[رده:زبان و ادبیات فارسی]] | |||
[[رده:مقالات جدید(مهر) باقی زاده]] | [[رده:مقالات جدید(مهر) باقی زاده]] | ||
[[رده:مقالات بازبینی | [[رده:مقالات بازبینی شده2 مهر 1402]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۵ اکتبر ۲۰۲۳، ساعت ۰۱:۳۶
| مثنوی معنوی | |
|---|---|
J1.jpg) | |
| پدیدآوران | مستوفی کاشانی، محمدطاهر (خطاط) مولوی، جلال‌الدین محمد (نویسنده) |
| مکان نشر | تهران |
| سال نشر | 1315 |
| چاپ | دوم |
| کد کنگره | PIR5298/م8د92 |
مثنوی معنوی جلال‌الدین محمد بلخی به نفقه محمد رحیم علاءالدوله امیرنظام، کشف‌الابیات از محمدطاهر مستوفی کاشانی بصیرالملک، این کتاب مشهور به چاپ علاءالدوله است که امروز دیگر مورد استفاده نیست و گفته می‌شود پیش از مثنوی مصحح نیکلسون، در ایران معروف‌‌ترین چاپ مثنوی محسوب می‌شده است. این متن در قطع رحلی و خط دست نویس نَسخ و دارای ترجمه و شرح برخی لغات در حاشیه و ظاهراً اولین مثنوی چاپ ایران است که کشف‌الابیات داشته و تا حدّی به همین سبب در نزد اهل ادب مورد توجه و اقبال قرار گرفته است. این نسخه که از روی نسخه متعلق به هفتصد سال پیش تهیه شده، نخستین بار به دستور و سرمایه رحیم‌خان علاءالدوله وزیر جنگ دورۀ قاجار کتابت و در سال ۱۲۹۹ به چاپ رسیده است.
این مثنوی چهار ستونی و در هر صفحه ۲۹ سطر دوبیتی نوشته شده و ۶۷۳ صفحه به متن و ۱۶ صفحه به فهرست مطالب و ۱۴۸ صفحه به کشف‌الابیات و ۴ صفحه به غلط‌نامه اختصاص یافته و چون ابیات این مثنوی، فاقد شماره بوده کشف الابیات آن به صفحه و سطر کتاب ارجاع داده شده است. [۱]
پانويس
- ↑ ر.ک: عالمی، محمدعلم، ص137
منابع مقاله
عالمی، محمدعَلَم، کتاب‌شناسی توصیفی مولانا (شامل جدیدترین تحقیقات و قدیمی‌ترین کتاب‌های مولوی پژوهی)، قم، انتشارات دانشگاه قم، 1392ش.