الگو:صفحهٔ اصلی/مقالهٔ برگزیده دوم: تفاوت میان نسخه‌ها

نسخهٔ ‏۱۱ اکتبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۹:۲۸

سيد‌ ‎كاظم ارفع (1323-1402ش)، از نویسندگان و مترجمان و اساتید اخلاق مطرح معاصر كشورمان مى‌باشد كه با تأليف آثار گوناگون در حوزه‌هاى علوم اسلامى و ترجمه‌هاى گران‌سنگ خود، گام‌هاى بزرگى در راه توسعه و اعتلاى فرهنگ اسلامى برداشته است. ترجمه ایشان دارای نثرى معتدل و روان بر اساس ساختار دستور زبان فارسى و فاقد هرگونه توضيح و تفسير است.

به سفارش پدر و علاقه خودش به تحصیل علوم اسلامى پرداخت و در حوزة علميه آيت‌اللَّه مجتهدى حدود چهار سال كسب فيض نمود. سپس در سال 1342 عازم قم شد و از محضر اساتيد بزرگوارى مانند مرحوم آيت‌اللَّه فاضل لنكرانى، آيت‌اللَّه سید محمدباقر سلطانی، آيت‌اللَّه نورى همدانى و مرحوم دكتر مفتح بهره‏‌هاى علمى وافرى برد.

پس از ارتحال پدر به تهران بازگشت و از محضر اساتيدى چون مرحوم آيت‌اللَّه ميرزا على آقاى فلسفى و آيت‌اللَّه ميرزا باقر آشتيانى استفاده نمود و همزمان با خواندن درس، به كار تأليف و تبليغ و سخنرانى پرداخت.

مترجم گرامی صاحب بیش از پنجاه کتاب اعم از تألیف و ترجمه است و همه‌ی آثار ایشان در زمینه‌ی علوم و معارف اسلامی و نشر و ترویج فرهنگ اهل بیت عصمت و طهارت علیهم‌السلام است. ایشان موفق به ترجمه قرآن کریم و نهج البلاغه و صحیفه‌ی سجادیه گردید. ایشان در سال 1391ش در بخش پژوهش دوره هجدهم قرآن کریم، نمایشگاه قرآن کریم برگزیده گردید.

سرانجام بعد از یک دوره بیماری در 19 مهر 1402ش در 79 سالگی دار فانی را وداع گفت.ادامه ...

@@ خط ۱: / خط ۱: @@
-[[پرونده:NUR10157.jpg|بی‌قاب|چپ|علم‌الهدی، علی بن حسین|175px]]
+[[پرونده:NUR02845.jpg|بی‌قاب|چپ|ارفع، سید کاظم|175px]]
-'''ابوالقاسم على بن حسين بن موسى''' (۳۵۵-۴۳۶ق)، ملقب به سيد مرتضى، شريف مرتضى، علم‌الهدى، ذو الثمانين، ذو المجدين، فقیه، متكلم، ادیب برجسته در قرن پنجم هجری، برادر [[شریف‌الرضی، محمد بن حسین|سید رضی]]، نقیب طالبیان، امیر الحاج و نیز عهده‌دار دیوان مظالم، از جمله آثار ارزشمند وی می‌توان به كتاب [[الانتصار]] در فقه اشاره کرد.
+'''سيد‌ ‎كاظم ارفع''' (1323-1402ش)، از نویسندگان و مترجمان و اساتید اخلاق مطرح معاصر كشورمان مى‌باشد كه با تأليف آثار گوناگون در حوزه‌هاى علوم اسلامى و ترجمه‌هاى گران‌سنگ خود، گام‌هاى بزرگى در راه توسعه و اعتلاى فرهنگ اسلامى برداشته است. ترجمه ایشان دارای نثرى معتدل و روان بر اساس ساختار دستور زبان فارسى و فاقد هرگونه توضيح و تفسير است.
-در زمان ايشان، شهر بغداد در مدتى كوتاه، شاهد گسترش علم و ادب بود. در آن روزگار شيفتگان دانش و معرفت از دورترين نقاط جهان به آنجا مى‌آمدند تا از محضر استادانى چون [[علم‌الهدی، علی بن حسین|سيد مرتضى]] توشه برگيرند و در هنگام فقر و تنگدستى افراد- به‌ويژه در سال‌هايى كه قحطى، دانش‌پژوهان را در تنگنا و سختى قرار می‌داد- وى بر آن شد تا بخشى از خانه خود را به اهل علم اختصاص دهد تا شاگردان و دانش‌پژوهان، با استفاده از آن و كتابخانه‌اش، به تحقيق، مطالعه، مذاكرات علمى و تألیف بپردازند؛ كه آن مركز بعدها «دارالعلم» ناميده شد.
+به سفارش پدر و علاقه خودش به تحصیل علوم اسلامى پرداخت و در حوزة علميه آيت‌اللَّه مجتهدى حدود چهار سال كسب فيض نمود. سپس در سال 1342 عازم قم شد و از محضر اساتيد بزرگوارى مانند مرحوم [[فاضل موحدی لنکرانی، محمد|آيت‌اللَّه فاضل لنكرانى]]، آيت‌اللَّه سید محمدباقر سلطانی، [[نوری همدانی، حسین|آيت‌اللَّه نورى همدانى]] و مرحوم [[مفتح، محمد|دكتر مفتح]] بهره‏‌هاى علمى وافرى برد.
-كار ارزشمند ديگر ايشان، اين بود كه يكى از روستاهاى متعلق به خود را براى تامين كاغذ دانشمندان و فقها، وقف نمود و مخارج زندگى شاگردان را نيز از درآمد املاكش مى‌پرداخت.
+پس از ارتحال پدر به تهران بازگشت و از محضر اساتيدى چون مرحوم آيت‌اللَّه ميرزا على آقاى فلسفى و آيت‌اللَّه ميرزا باقر آشتيانى استفاده نمود و همزمان با خواندن درس، به كار تأليف و تبليغ و سخنرانى پرداخت.
-خداوند متعال به ايشان ذوق و استعدادى سرشار داده بود و او نيز از اين نعمت بزرگ الهى، به خوبى بهره‌بردارى كرد و در نتيجه تلاش و كوشش، در مدتى نه چندان طولانى، هنرمندى صاحب قلم، شاعرى متعهد، مجتهدى عارف، محققى توانا، اسلام‌شناسى ورزيده و خدمتگزارى لايق و دلسوز براى اسلام و مسلمانان گرديد.
+مترجم گرامی صاحب بیش از پنجاه کتاب اعم از تألیف و ترجمه است و همه‌ی آثار ایشان در زمینه‌ی علوم و معارف اسلامی و نشر و ترویج فرهنگ اهل بیت عصمت و طهارت علیهم‌السلام است. ایشان موفق به ترجمه قرآن کریم و نهج البلاغه و صحیفه‌ی سجادیه گردید. ایشان در سال 1391ش در بخش پژوهش دوره هجدهم قرآن کریم، نمایشگاه قرآن کریم برگزیده گردید.
-اين عالم فرزانه، سرانجام پس از عمرى پربار و انجام كارهايى بزرگ و ارزنده، در حدود هشتاد سالگى، در روز يكشنبه 25 ربيع‌الاول 436ق، در شهر بغداد، به جوار حق شتافت و به دست «ابوالحسين نجاشى» و با كمك «محمد بن حسين جعفرى» و «[[سلار دیلمی، حمزة بن عبدالعزیز|سلار بن عبدالعزيز]]» و ديگر شاگردانش، غسل داده شد و سپس فرزندش سيد محمد بر او نماز خواند و در خانه‌اش، واقع در محله كرخ، به خاک سپرده شد.<span id="mp-more">[[علم‌الهدی، علی بن حسین|'''ادامه ...''']]</span>
+سرانجام بعد از یک دوره بیماری در 19 مهر 1402ش در 79 سالگی دار فانی را وداع گفت.<span id="mp-more">[[ارفع، سید کاظم|'''ادامه ...''']]</span>