نحو القلوب الكبير: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
جز (جایگزینی متن - ' ]]' به ']]')
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۲۹: خط ۲۹:


==هزارمین یادواره==
==هزارمین یادواره==
محققان و شارحان کتاب، [[ابراهیم بسیونى]] و [[احمد علم‌الدین جندی]]، اثر حاضر را برای جشن گرامیداشت [[قشیری]] و گذشت بیش از 10 قرن از ولادت او، منتشر کرده‌اند تا به تعبیر شوق‌انگیز خودشان، «مردم از چشمه زلال سخنان او سیراب شوند»<ref>ر.ک: مقدمه محققان، ص2</ref>‏.
محققان و شارحان کتاب، [[ابراهیم بسیونى]] و [[احمد علم‌الدین جندی]]، اثر حاضر را برای جشن گرامیداشت [[قشیری، عبدالکریم بن هوازن|قشیری]] و گذشت بیش از 10 قرن از ولادت او، منتشر کرده‌اند تا به تعبیر شوق‌انگیز خودشان، «مردم از چشمه زلال سخنان او سیراب شوند»<ref>ر.ک: مقدمه محققان، ص2</ref>‏.


==متن و شرح==
==متن و شرح==
* متن اصلی مطالب [[عبدالکریم قشیری نیشابوری]]، مختصر (کمتر از 70 صفحه) است و نویسنده خودش بر این نکته در پایان کتاب اذعان کرده است: «فهذه فصولٌ في نحو القلوب أنشأناها علی نحو الإيجاز»<ref>ر.ک: متن کتاب، ص104</ref>‏.
* متن اصلی مطالب [[قشیری، عبدالکریم بن هوازن|عبدالکریم قشیری نیشابوری]]، مختصر (کمتر از 70 صفحه) است و نویسنده خودش بر این نکته در پایان کتاب اذعان کرده است: «فهذه فصولٌ في نحو القلوب أنشأناها علی نحو الإيجاز»<ref>ر.ک: متن کتاب، ص104</ref>‏.
* [[ابراهیم بسیونى]] و [[احمد علم‌الدین جندی]]، مباحث نویسنده را شرح کرده و به مستندسازی آن پرداخته‌اند. این شرح به ‌شکل گسسته (غیر مزجی) است و شارحان، بعد از آوردن متن هر فصل، به توضیح و تبیین آن اهتمام ورزیده‌اند؛ به‌عنوان نمونه آنان با ستایش [[ابونصر سراج، عبدالله بن علی| ابونصر، عبدالله بن على سراج طوسى]] (متوفای 378ق)، به‌خاطر پیگیری جدی غلط‌های گروه‌های صوفی، افزوده‌اند: این کوشش، باعث جداسازی پاکان از ناپاکان می‌شود. سپس شارحان، 3 مورد از پندارهای ناروای صوفیان را نقل کرده‌اند<ref>ر.ک: همان، ص475</ref>‏.
* [[ابراهیم بسیونى]] و [[احمد علم‌الدین جندی]]، مباحث نویسنده را شرح کرده و به مستندسازی آن پرداخته‌اند. این شرح به ‌شکل گسسته (غیر مزجی) است و شارحان، بعد از آوردن متن هر فصل، به توضیح و تبیین آن اهتمام ورزیده‌اند؛ به‌عنوان نمونه آنان با ستایش [[ابونصر سراج، عبدالله بن علی| ابونصر، عبدالله بن على سراج طوسى]] (متوفای 378ق)، به‌خاطر پیگیری جدی غلط‌های گروه‌های صوفی، افزوده‌اند: این کوشش، باعث جداسازی پاکان از ناپاکان می‌شود. سپس شارحان، 3 مورد از پندارهای ناروای صوفیان را نقل کرده‌اند<ref>ر.ک: همان، ص475</ref>‏.