هنجار هفتگانه هستی؛ پایه‌های آرمان پارسایی: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۵: | خط ۲۵: | ||
}} | }} | ||
''' هنجار هفتگانه هستی؛ پایه‌های آرمان پارسایی'''، تألیف حسین | ''' هنجار هفتگانه هستی؛ پایه‌های آرمان پارسایی'''، تألیف [[وحیدی، حسین|حسین وحیدی]]، دربرگیرنده مباحثی چند درباره فلسفه اصول دینی زرتشتی است. | ||
نویسنده، کتاب را با روش تحلیلی و استفاده از برخی منابع اصلی و غیر اصلی در پنج بخش به نگارش درآورده است: بخش نخست، به تبیین پایه آرمان پارسایی و باور داشتن به هنجار هستی اختصاص دارد. نویسنده باور دارد که منظور از پایه آرمان پارسایی، همان پیروی از هنجار هستی است. ازاین‌رو، در بخش دوم، به چیستی هنجار هستی می‌پردازد و هفت قانون یا هنجار هستی را به ترتیب، مهر یا فروغ یا گوهر هستی، بهمن یا آفرینندگی هستی، شهریور یا هماهنگی و همستاری هستی، اسفند یا یگانگی هستی، فروردین یا پویش هستی، خرداد و مرداد یا آماج هستی ذکر می‌کند. در بخش سوم، نمودهای هفتگانه زندگی انسان که عبارتند از: انسان و گوهر هستی، هستی روانی، رفتار اجتماعی، زندگی اجتماعی، زندگی اقتصادی، انسان و طبیعت، انسان و ملت‌ها و جهان، از نظر گذرانده می‌شوند. بخش چهارم، به تبیین مهم‌ترین شایست و ناشایست‌های مربوط به هنجارهای هفتگانه هستی اختصاص دارد. بخش پنجم که مفصل‌ترین بخش کتاب را تشکیل می‌دهد، دربردارنده پندنامه‌هایی است که به گفته نویسنده، در آثار و گفتارهای پیشوایان اندیشمندان آمده و سنگ پایه و بنیاد آرمان پارسایی ایرانی بوده‌اند<ref> شرفایی، محسن؛ اکبری چناری، علی، ص274-275</ref>. | نویسنده، کتاب را با روش تحلیلی و استفاده از برخی منابع اصلی و غیر اصلی در پنج بخش به نگارش درآورده است: | ||
بخش نخست، به تبیین پایه آرمان پارسایی و باور داشتن به هنجار هستی اختصاص دارد. | |||
نویسنده باور دارد که منظور از پایه آرمان پارسایی، همان پیروی از هنجار هستی است. | |||
ازاین‌رو، در بخش دوم، به چیستی هنجار هستی می‌پردازد و هفت قانون یا هنجار هستی را به ترتیب، مهر یا فروغ یا گوهر هستی، بهمن یا آفرینندگی هستی، شهریور یا هماهنگی و همستاری هستی، اسفند یا یگانگی هستی، فروردین یا پویش هستی، خرداد و مرداد یا آماج هستی ذکر می‌کند. | |||
در بخش سوم، نمودهای هفتگانه زندگی انسان که عبارتند از: انسان و گوهر هستی، هستی روانی، رفتار اجتماعی، زندگی اجتماعی، زندگی اقتصادی، انسان و طبیعت، انسان و ملت‌ها و جهان، از نظر گذرانده می‌شوند. | |||
بخش چهارم، به تبیین مهم‌ترین شایست و ناشایست‌های مربوط به هنجارهای هفتگانه هستی اختصاص دارد. | |||
بخش پنجم که مفصل‌ترین بخش کتاب را تشکیل می‌دهد، دربردارنده پندنامه‌هایی است که به گفته نویسنده، در آثار و گفتارهای پیشوایان اندیشمندان آمده و سنگ پایه و بنیاد آرمان پارسایی ایرانی بوده‌اند<ref> شرفایی، محسن؛ اکبری چناری، علی، ص274-275</ref>. | |||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
نسخهٔ ۲۰ اکتبر ۲۰۲۳، ساعت ۲۳:۰۴
| هنجار هفتگانه هستی؛ پایه‌های آرمان پارسایی | |
|---|---|
| پرونده:NURهنجار هفتگانه هستی؛ پایه‌های آرمان پارساییJ1.jpg | |
| پدیدآوران | وحیدی، حسین (مؤلف) |
| ناشر | بی‌نا |
| مکان نشر | ایران - تهران |
| زبان | فارسی |
| تعداد جلد | 1 |
هنجار هفتگانه هستی؛ پایه‌های آرمان پارسایی، تألیف حسین وحیدی، دربرگیرنده مباحثی چند درباره فلسفه اصول دینی زرتشتی است.
نویسنده، کتاب را با روش تحلیلی و استفاده از برخی منابع اصلی و غیر اصلی در پنج بخش به نگارش درآورده است:
بخش نخست، به تبیین پایه آرمان پارسایی و باور داشتن به هنجار هستی اختصاص دارد.
نویسنده باور دارد که منظور از پایه آرمان پارسایی، همان پیروی از هنجار هستی است.
ازاین‌رو، در بخش دوم، به چیستی هنجار هستی می‌پردازد و هفت قانون یا هنجار هستی را به ترتیب، مهر یا فروغ یا گوهر هستی، بهمن یا آفرینندگی هستی، شهریور یا هماهنگی و همستاری هستی، اسفند یا یگانگی هستی، فروردین یا پویش هستی، خرداد و مرداد یا آماج هستی ذکر می‌کند.
در بخش سوم، نمودهای هفتگانه زندگی انسان که عبارتند از: انسان و گوهر هستی، هستی روانی، رفتار اجتماعی، زندگی اجتماعی، زندگی اقتصادی، انسان و طبیعت، انسان و ملت‌ها و جهان، از نظر گذرانده می‌شوند.
بخش چهارم، به تبیین مهم‌ترین شایست و ناشایست‌های مربوط به هنجارهای هفتگانه هستی اختصاص دارد.
بخش پنجم که مفصل‌ترین بخش کتاب را تشکیل می‌دهد، دربردارنده پندنامه‌هایی است که به گفته نویسنده، در آثار و گفتارهای پیشوایان اندیشمندان آمده و سنگ پایه و بنیاد آرمان پارسایی ایرانی بوده‌اند[۱].
پانویس
- ↑ شرفایی، محسن؛ اکبری چناری، علی، ص274-275
منابع مقاله
شرفایی، محسن؛ اکبری چناری، علی، کتاب‌شناسی توصیفی ادیان (دفتر چهارم: ادیان ایران باستان)، مشهد، بنیاد پژوهش‌های اسلامی، چاپ اول، 1396.