موسوی اصفهانی، سید محمدتقی: تفاوت میان نسخه‌ها

    از ویکی‌نور
    (صفحه‌ای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات زندگی‌نامه | عنوان = | تصویر = NUR47554.jpg | اندازه تصویر= | توضیح تصویر= |سرشناسی = |نام کامل = سید محمدتقی موسوی اصفهانی |نام‌های دیگر= |لقب = |نسب = |تخلص = |نام پدر=سید عبدالرزاق |ولادت = شب‌ جمعه ۵ جمادی‌الاولی ۱۳۰۱ق |محل تولد =اصفهان...» ایجاد کرد)
     
    بدون خلاصۀ ویرایش
    خط ۷۲: خط ۷۲:
    [[رده:زندگی‌نامه]]
    [[رده:زندگی‌نامه]]
    [[رده:مقالات جدید(مرداد) باقی زاده]]
    [[رده:مقالات جدید(مرداد) باقی زاده]]
    ]]رده:مقالات بازبینی نشده2[[
    [[رده:مقالات بازبینی نشده2]]

    نسخهٔ ‏۶ اوت ۲۰۲۳، ساعت ۱۹:۱۴

    موسوی اصفهانی، سید محمدتقی
    پرونده:NUR47554.jpg
    نام کاملسید محمدتقی موسوی اصفهانی
    نام پدرسید عبدالرزاق
    ولادتشب‌ جمعه ۵ جمادی‌الاولی ۱۳۰۱ق
    محل تولداصفهان
    شهادتشب سه‌شنبه ۲۵ رمضان المبارک سال ۱۳۴۸ق
    مدفنتخت فولاد اصفهان
    طول عمر47سال
    اطلاعات علمی
    برخی آثارمكيال المكارم في فوائد الدعاء للقائم علیه‌السلام

    سيّد محمّدتقى موسوى اصفهانى‏ (1301-1348ق)، معروف به فقيه احمدآبادى، ادیب، فقیه و خطیب، کتاب مكيال المكارم في فوائد الدعاء للقائم علیه‌السلام معروفترین اثر ایشان است.

    ولادت

    سید محمدتقی فرزند سید عبدالرزاق موسوی اصفهانی در در شب‌ جمعه ۵ جمادی‌الاولی ۱۳۰۱ق. در «اصفهان» در خانواده‏اى اهل علم و فضيلت كه نسل اندر نسل از عالمان دين بودند، به دنيا آمد.

    اساتید

    از جمله اساتید فقیه احمدآبادی، سیّد ابوالقاسم دهکردی، آقا سیّد اسداللَّه (عمه زاده‌اش)، حاج میرزا بدیع درب امامی، آخوند ملّا محمّدحسین فشارکی، حاج میر محمّدصادق خاتون‌آبادی، آقا میرزا عبدالرزّاق (پدرش)، آخوند ملّا عبدالکریم گزی، آخوند ملّا محمّد کاشانی، سیّد محمود کلیشادی و حاج آقا منیرالدّین بروجردی بودند.

    شهادت

    سرانجام در سن ۴۷ سالگی در شب سه‌شنبه ۲۵ رمضان المبارک سال ۱۳۴۸ق پس از انتقال به بیمارستان مرسلین انگلیسی در اصفهان وفات یافت و یا به قول برخی از بستگان آن مرحوم به دست یکی از افراد فرقه بهائیت که متصدی بیمارستان بود مسموم شد و به شهادت رسید و در تخت فولاد در تکیه‌ای مخصوص مدفون گردید. در سال‌های اخیر بقعه‌ای شکوه‌مند بر سر مزار او و پدرش بنا شده و زیارت‌گاه اهل معرفت است.


    آثار

    در دوران عمر كوتاه، امّا پربركتش حدود هفده جلد كتاب و رساله‏ نگاشت كه از ميان آنها چهار جلد درباره حضرت مهدى (ع)، غيبت، انتظار و وظايف منتظران می‌باشد. فقيه احمدآبادى در ده سالگى بر «نصاب الصّبيان» شرح نوشت و در پانزده سالگى كتاب «ايضاح الشّبهات» را نگاشت و در بيست و پنج سالگى كتاب «ابواب الجنّات فى آداب الجمعات» را تأليف كرد و سرانجام در سنّ سى سالگى به فرمان امام عصر (ع) اثر ارزشمند خود را درباره آن حضرت(ع) و وظايف منتظران و دعا براى آن وجود شريف، به نام مكيال المكارم في فوائد الدعاء للقائم علیه‌السلام آغاز كرد و تا پايان عمر به تحقيق و تأليف و تكميل آن اهتمام و اشتغال داشت.




    وابسته‌ها