الإسماعيلية و فرقها: تفاوت میان نسخه‌ها
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - ' '''' به ''''') |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۴: | خط ۲۴: | ||
| پیش از = | | پیش از = | ||
}} | }} | ||
'''الإسماعيلية و فرقها؛ حقائق و وثائق'''، خوانشی از اسماعیلی‌مذهبان، باورها و جریان‌های وابسته به آنان است که عبدالرحمن مجاهد درباره آنان تحقیق میدانی کرده است. او این جماعت را امواجی برمی‌شمرد که نام‌های گوناگونی به خود گرفته‌اند و گرچه اختلاف‌های سیاسی با یکدیگر دارند، اما از باورها و آمال مشترکی برخوردارند<ref>ر.ک: متن کتاب، ص314</ref>. | '''الإسماعيلية و فرقها؛ حقائق و وثائق'''، خوانشی از اسماعیلی‌مذهبان، باورها و جریان‌های وابسته به آنان است که [[مجاهد، عبد الرحمن|عبدالرحمن مجاهد]] درباره آنان تحقیق میدانی کرده است. او این جماعت را امواجی برمی‌شمرد که نام‌های گوناگونی به خود گرفته‌اند و گرچه اختلاف‌های سیاسی با یکدیگر دارند، اما از باورها و آمال مشترکی برخوردارند<ref>ر.ک: متن کتاب، ص314</ref>. | ||
نویسنده، در مقدمه کتاب و در مقام مؤلف، از جهت‌گیری فرقه‌ای خود پرده‌برمی‌دارد و با حق‌پنداشتن اهل سنت، به فرقه‌های دیگر می‌تازد و اساس آن‌ها را بر کفر و نفاق می‌نهد. او در این رویکرد، شیعه و فرقه‌های منشعب از آن را نیز در این شمار جای می‌دهد<ref>ر.ک: مقدمه نویسنده، ص3</ref>. عبدالرحمن مجاهد از نگاه خود، تلاش دارد که حقیقت فرقه اسماعیلیه را به‌لحاظ خاستگاه آن و فرقه‌هایی که از آن نشأت گرفته‌اند، بررسی کند. او مدعی است که مسائل پیچیده این فرقه باطنیه را بدون بزرگ‌نمایی و تعصب مذموم، واکاوی کرده است<ref>ر.ک: همان، ص3-4</ref>. | نویسنده، در مقدمه کتاب و در مقام مؤلف، از جهت‌گیری فرقه‌ای خود پرده‌برمی‌دارد و با حق‌پنداشتن اهل سنت، به فرقه‌های دیگر می‌تازد و اساس آن‌ها را بر کفر و نفاق می‌نهد. او در این رویکرد، شیعه و فرقه‌های منشعب از آن را نیز در این شمار جای می‌دهد<ref>ر.ک: مقدمه نویسنده، ص3</ref>. [[مجاهد، عبد الرحمن|عبدالرحمن مجاهد]] از نگاه خود، تلاش دارد که حقیقت فرقه اسماعیلیه را به‌لحاظ خاستگاه آن و فرقه‌هایی که از آن نشأت گرفته‌اند، بررسی کند. او مدعی است که مسائل پیچیده این فرقه باطنیه را بدون بزرگ‌نمایی و تعصب مذموم، واکاوی کرده است<ref>ر.ک: همان، ص3-4</ref>. | ||
نویسنده از مباحث خود چنین نتیجه می‌گیرد که: | نویسنده از مباحث خود چنین نتیجه می‌گیرد که: | ||
# اسماعیلیه فرقه‌ای شیعی، امامی، رافضی، باطنی، فلسفی و غالی است که به امامت اسماعیل بن جعفر صادق و امامان پس از او باور دارد؛ | # اسماعیلیه فرقه‌ای شیعی، امامی، رافضی، باطنی، فلسفی و غالی است که به امامت اسماعیل بن جعفر صادق و امامان پس از او باور دارد؛ | ||
# باورهای این فرقه با عقاید امت‌های پیشین همچون فارس و مجوس ممزوج شده است که هدفی جز مسخ عقیده اسلام و تشکیک در دین ندارند؛ | # باورهای این فرقه با عقاید امت‌های پیشین همچون فارس و مجوس ممزوج شده است که هدفی جز مسخ عقیده اسلام و تشکیک در دین ندارند؛ | ||
# این فرقه با ادعای پیشوایی اسماعیل بن جعفر آغاز شده و مؤسس کنونی آن ابوخطاب اسدی است؛ | # این فرقه با ادعای پیشوایی اسماعیل بن جعفر آغاز شده و مؤسس کنونی آن [[ابوخطاب اسدی]] است؛ | ||
# [امام] جعفر صادق از این فرقه تبری جسته است و آنچه را که به او نسبت می‌دهند، دروغ است؛ | # [[امام جعفر صادق علیه‌السلام|[امام] جعفر صادق]] از این فرقه تبری جسته است و آنچه را که به او نسبت می‌دهند، دروغ است؛ | ||
# اسماعیلیان به امامت حسن بن علی باور ندارند و اسماعیل را پیشوای ششم و فرزندش «محمد» را پیشوای هفتم خود می‌دانند؛ | # اسماعیلیان به امامت حسن بن علی باور ندارند و اسماعیل را پیشوای ششم و فرزندش «محمد» را پیشوای هفتم خود می‌دانند؛ | ||
# آنان امام مستودع (همچون امام حسن) را امام فعلی نمی‌دانند؛ | # آنان امام مستودع (همچون امام حسن) را امام فعلی نمی‌دانند؛ | ||
نسخهٔ ۱ اوت ۲۰۲۳، ساعت ۲۳:۳۹
| إسماعیلیة و فرقها | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | مجاهد، عبد الرحمن (نويسنده) |
| عنوان‌های دیگر | حقائق و وثائق ** دراسة میدانیة معاصرة |
| ناشر | زرین و سیمین |
| مکان نشر | [بی جا] - [بی جا] |
| سال نشر | 1428ق - 2007م |
| چاپ | 1 |
| زبان | عربی |
| تعداد جلد | 1 |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
الإسماعيلية و فرقها؛ حقائق و وثائق، خوانشی از اسماعیلی‌مذهبان، باورها و جریان‌های وابسته به آنان است که عبدالرحمن مجاهد درباره آنان تحقیق میدانی کرده است. او این جماعت را امواجی برمی‌شمرد که نام‌های گوناگونی به خود گرفته‌اند و گرچه اختلاف‌های سیاسی با یکدیگر دارند، اما از باورها و آمال مشترکی برخوردارند[۱].
نویسنده، در مقدمه کتاب و در مقام مؤلف، از جهت‌گیری فرقه‌ای خود پرده‌برمی‌دارد و با حق‌پنداشتن اهل سنت، به فرقه‌های دیگر می‌تازد و اساس آن‌ها را بر کفر و نفاق می‌نهد. او در این رویکرد، شیعه و فرقه‌های منشعب از آن را نیز در این شمار جای می‌دهد[۲]. عبدالرحمن مجاهد از نگاه خود، تلاش دارد که حقیقت فرقه اسماعیلیه را به‌لحاظ خاستگاه آن و فرقه‌هایی که از آن نشأت گرفته‌اند، بررسی کند. او مدعی است که مسائل پیچیده این فرقه باطنیه را بدون بزرگ‌نمایی و تعصب مذموم، واکاوی کرده است[۳].
نویسنده از مباحث خود چنین نتیجه می‌گیرد که:
- اسماعیلیه فرقه‌ای شیعی، امامی، رافضی، باطنی، فلسفی و غالی است که به امامت اسماعیل بن جعفر صادق و امامان پس از او باور دارد؛
- باورهای این فرقه با عقاید امت‌های پیشین همچون فارس و مجوس ممزوج شده است که هدفی جز مسخ عقیده اسلام و تشکیک در دین ندارند؛
- این فرقه با ادعای پیشوایی اسماعیل بن جعفر آغاز شده و مؤسس کنونی آن ابوخطاب اسدی است؛
- [امام] جعفر صادق از این فرقه تبری جسته است و آنچه را که به او نسبت می‌دهند، دروغ است؛
- اسماعیلیان به امامت حسن بن علی باور ندارند و اسماعیل را پیشوای ششم و فرزندش «محمد» را پیشوای هفتم خود می‌دانند؛
- آنان امام مستودع (همچون امام حسن) را امام فعلی نمی‌دانند؛
- اسماعیل در سال 145 هجری هنگامی که پدرش زنده بود، درگذشته است؛
- شخصیت اسماعیل و فرزندش به تحقیق منصفانه‌ای نیازمند است و طعنه‌هایی را که متأخران اهل سنت به این دو نسبت می‌دهند، نادرست است؛ چراکه این گفته‌ها از آنِ شیعیان دوازده‌امامی است که با اسماعیلیان دشمنی دارند و نیز از آنِ مستشرقان است؛
- اسماعیلیه از چهار مرحله «خطابیه» (مرحله غموض)، «قداحیه» (مرحله دعوت و انتشار)، «قرمطیه» (مرحله اباحیگری و دلیری کردن در انجام حرام) و «عبیدیه» (مرحله دولت‌سازی و گسترش نفوذ) گذر کرده است؛
- قرمطیان با اختلافی که در نامیده شدن دارند، از طایفه‌های اسماعیلیه بشمار می‌آیند و اختلافشان با عبیدیین، سیاسی است؛
- دروزی‌های معاصر، که در شاماتند، با مسلمانان دشمنند؛
- در نگاه اسماعیلیان، امامت پیشوایان مستعلیه به‌همراه طوایف گوناگونشان باطل است؛
- دعوت فرقه طیبیه مستعلیه از اندیشه صلیحیه و اسماعیلیه برمی‌خیزد؛
- لقب «بهره» بر طایفه طیبیه اطلاق می‌شود؛
- گذار صلاحیات به‌سوی آنچه که «داعی مطلق» نامیده می‌شود، در سایه فروپاشی امامت نزد اسماعیلیه انجام می‌گیرد و اسماعیلیه نمی‌تواند وجود «طیب بن آمر» را اثبات کند؛
- بهره سلیمانیه که در یمن هستند، به‌گونه‌ای آرام گسترش یافته‌اند؛
- حسن بن صباح فرقه نزاریه (حشاشین) را پایه‌گذاری کرد؛
- طایفه آغاجانیه به قاسمیه نزاریه منتسب است[۴].
نویسنده در پایان گفتارش، محافل تخصصی اهل سنت را برای مقابله با اندیشه‌ها و گسترش این فرقه فرامی‌خواند[۵]. او در صفحات پایانی کتابش تصاویری از مکان‌ها و شخصیت‌ها و صفحاتی از نشریه‌ها و مدارکی که به فرقه اسماعیلیه و جریان‌های همسوی آن مربوط است، درج کرده است[۶].
پانویس
منابع مقاله
مقدمه نویسنده و متن کتاب.