میرجهانی طباطبایی، سید محمدحسن: تفاوت میان نسخه‌ها
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۸: | خط ۲۸: | ||
|- | |- | ||
|رحلت | |رحلت | ||
| data-type="authorDeathDate" | | | data-type="authorDeathDate" | سه‌شنبه بیستم جمادی الثانی سال ۱۴۱۳ق مصادف با ۲۵ آذر سال ۱۳۷۱ش | ||
|- | |- | ||
|اساتید | |اساتید | ||
| خط ۸۳: | خط ۸۳: | ||
== وفات == | == وفات == | ||
میرجهانی در روز | میرجهانی در روز سه‌شنبه بیستم جمادی الثانی سال ۱۴۱۳ق مصادف با ۲۵ آذر سال ۱۳۷۱ش در سن 94 سالگی در اصفهان درگذشت و نزدیکِ آرامگاه [[مجلسی، محمدباقر|علامه مجلسی]] در کنار مسجد جامع اصفهان به خاک سپرده شد. | ||
==آثار== | ==آثار== | ||
نسخهٔ ۹ ژوئن ۲۰۲۳، ساعت ۱۱:۵۱
| نام | میرجهانی طباطبایی، سید محمدحسن |
|---|---|
| نام‌های دیگر | طباطبایی، سید محمدحسن
میر ج‍ه‍ان‍ی، حسن میر ج‍ه‍ان‍ی ج‍رق‍وی‍ه‌ای، م‍ح‍م‍د حسن میرجهانی ج‍رق‍ویی، محمدحسن طباطبایی، محمدحسن بن علی طباطبایی محمدآبادی، محمدحسن |
| نام پدر | میر سید علی |
| متولد | 22 ذیقعده سال 1319ق |
| محل تولد | جرقویه اصفهان |
| رحلت | سه‌شنبه بیستم جمادی الثانی سال ۱۴۱۳ق مصادف با ۲۵ آذر سال ۱۳۷۱ش |
| اساتید | محمدعلی حبیب آبادی |
| برخی آثار | مصباح البلاغة فی مشکاة الصیاغة
ولایت کلیه |
| کد مؤلف | AUTHORCODE02838AUTHORCODE |
سید محمدحسن طباطبایی اصفهانی (1280-1371ش)، معروف به میرجهانی، فقیه، مجتهد، محدث، استاد سطوح عالی حوزه، خطیب، از مبارزین علیه بهائیت، مشهورترین کتاب او جنة العاصمة نام دارد.
ولادت
سید محمدحسن فرزند میر سید علی، نسبش به امام حسن مجتبی(ع) می‌رسد، او در در روز دوشنبه ۲۲ ماه ذی القعده سال ۱۳۱۹ق مصادف با 1280ش در جرقویه سفلی از توابع استان اصفهان متولد شد.
تحصیلات
او پس از طی دوران طفولیت و کودکی در سن پنج سالگی وارد مکتب شده و در هفت سالگی تمام قرآن مجید را به انضمام کتب فارسی فرا گرفت. سپس به یادگیری مقدمات زبان عربی اعم از صرف و نحو پرداخت و قسمتی از کتاب سیوطی را نزد یکی از فضلای روستای محل سکونت خود فرا گرفت. بعد از آن برای ادامه تحصیل وارد حوزه علمیه اصفهان شده و در مدرسه صدر بازار ساکن گشتند.
در اصفهان از محضر بزرگانی هم چون عالم فرزانه آقای شیخ محمدعلی حبیب آبادی و آقای شیخ علی یزدی بهره برده و به فراگیری فقه، اصول و منطق اهتمام ورزیدند. سپس سطوح وسطی و عالیه را در خدمت مرحوم حجت‌الاسلام شیخ محمدرضا رضوی خوانساری و میرزا احمد اصفهانی و آیت‌الله محمدعلی فتحی دزفولی و آیت‌الله حاج سید ابوالقاسم دهکردی، شیخ حسنعلی نخودکی اصفهانی به پایان رسانیدند.
ایشان در درس خارج آیات عظام میرزا محمدرضا مسجد شاهلی و آخوند ملا حسین فشارکی نیز حاضر می‌شدند.
در سال 1364ق برابر با 1305ش با اجازه پدرشان راهی نجف اشرف گردیده و در آن دیار عالم پرور از وجود مبارک اساتید ارجمندی چون آیت‌الله رجایی، حاج شیخ عبدالله مامقانی (صاحب رجال) و آیت‌الله آقا ضیاءالدین عراقی، بهره‌مند شدند.
جنبه والای روحانی و اخلاقی و شخصیت علمی علامه میرجهانی باعث شد از جمله یاران خاص مرجع اعلی آیت‌الله سید ابوالحسن اصفهانی گردند و در مسجد شیخ طوسی از انفاس قدسی آن بزرگوار استفاده نمایند، تا جاییکه، در مدت اقامت در نجف، نوشته ها و امور مالی آیت‌الله اصفهانی در دست علامه میرجهانی قرار داشت.
آیت‌الله میرجهانی پس از چندی، بار دیگر به اصرار پدرشان با کوله باری از علم و فضیلت معنوی به اصفهان بازگشتند.البته سکونت دوباره ایشان در اصفهان همزمان با اواخر عمر پدر برزگوارشان گشته بود و مدتی پس از فوت پدر، علامه راه مشهد را در پیش گرفتند و حدود هفت سال هم جواری با آقا علی ابن موسی الرضا (صلوات‌الله علیه) را اختیار نمودند.
علامه میرجهانی در ادامه فعالیتهای علمی خود در مشهد مقدس، به تصحیح نسخ خطی قدیمی موجود درکتابخانه آستان قدس رضوی و تألیف و تصنیف وتدریس اشتغال داشتند.
محل اصلی فعالیتشان در مشهد، دو حجره در صحن عتیق بوده است. گویا وضعیت آب و هوای مشهد با مزاج ایشان سازگاری نداشته و در نهایت پس از هفت سال به تهران نقل مکان می‌کنند.
یکی از اقدامات میرجهانی، مقابله با پیروان فرقه بهائیت در زواره بود. وی در این شهر با سخنرانی‌ها به مقابله با بهائیت برخاست و مردم را علیه بهائیان بسیج کرد. در نتیجه اهالی، ارتباط اقتصادی و اجتماعی خویش را با بهائیان قطع کردند و محافل بهایی‌ها را تعطیل کردند و بهائیان به مرور شهر را ترک کردند.
علاقه وافر او به اهل‌بیت و بخصوص امام عصر سبب شد آثاری درباره علائم ظهور و همچنین انساب سادات تدوین كند.
وفات
میرجهانی در روز سه‌شنبه بیستم جمادی الثانی سال ۱۴۱۳ق مصادف با ۲۵ آذر سال ۱۳۷۱ش در سن 94 سالگی در اصفهان درگذشت و نزدیکِ آرامگاه علامه مجلسی در کنار مسجد جامع اصفهان به خاک سپرده شد.
آثار
برای وی بیش از 50 اثر شمرده‌اند كه برخی از این آثار عبارتند از:
- تفسیر ام الكتاب
- ذخیرة المعاد در ادعیه
- روایح النسمات شرح دعای سمات
- لوامع النور فی علائم الظهور
- شهاب ثاقب در ردّ طایفه ضالّه مضلّه و طریقه محاجّه با آن‌ها
- دیوان حیران
- كشكول گنج رایگان
- گنجینه سرور
- السبیکة البیضاء فی نسب بعض آل بنی الطباء
- مصباح البلاغه در مستدرك نهج‌البلاغه نوائب الدهور در علائم ظهور.
- البکاء للحسین علیه‌السلام
- الدرر المکنونه فی الامام و الامامه و صفاته الجامعه
- سعادت ابدی در آداب تشکیل مجالس مذهبی
منابع مقاله
وابسته‌ها
مصباح البلاغة فی مشکاة الصیاغة
روایح النسمات: در شرح دعای سمات
البکاء للحسین علیه‌السلام: در ثواب گریستن و عزاداری بر حضرت سید الشهدا(ع) و وظایف تعزیه داری
مصباح البلاغة المعروف مستدرکات نهج‌البلاغة
جنة العاصمة در تاریخ ولادت و حالات حضرت فاطمه(س)
گزیده دیوان حیران (اشعاری زیبا پیرامون حضرت بقیة الله(عج) به همراه زندگینامه و تشرفات
البکاء للحسین علیه‌السلام، در ثواب گریستن و عزاداری بر حضرت سید الشهداء(ع) و وظایف تعزیه داری
الدرر المکنونة فی الامامة و الامام و صفاته الجامعة نتائج فکری الفاتر و طبعی القاصر و بقلم العاثر
داستان فکاهی، یا، مختصر کتاب ابصار المستبصرین