انسان‌شناسی: تفاوت میان نسخه‌ها
({{کاربردهای دیگر|انسان‌شناسی (ابهام زدایی)}}) |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'ه ها' به 'ه‌ها') |
||
| خط ۳۲: | خط ۳۲: | ||
در این کتاب، انسان، از چهار جنبه فلسفى، علمى، عرفانى و قرآنی در چهار فصل مجزا بررسى می‌شود. در فصل اول انسان از منظر فلسفى، بر اساس عقل و استدلال مورد شناسایى قرار مى‌گیرد و نظرات فلاسفه‌اى چون [[سقراط]]، [[افلاطون]]، [[ارسطو]]، [[ابن سینا، حسین بن عبدالله|ابن سینا]]، [[فارابی، محمد بن محمد|فارابى]]، [[صدرالدین شیرازی، محمد بن ابراهیم|ملا صدرا]] و در آخر علامه [[حسن‌زاده آملی، حسن|حسن‌زاده آملى]] در مورد انسان مورد بررسى قرار مى‌گیرد. انسان‌شناسى فلسفى به مسائلى چند مى‌پردازد که از جملۀ آنان تعامل نفس و جسم، اصالت نفس، مبدأ پیدایش نفس و ویژگیهاى نفس است.<ref>ر.ک: مقدمه کتاب، ص7-8</ref> | در این کتاب، انسان، از چهار جنبه فلسفى، علمى، عرفانى و قرآنی در چهار فصل مجزا بررسى می‌شود. در فصل اول انسان از منظر فلسفى، بر اساس عقل و استدلال مورد شناسایى قرار مى‌گیرد و نظرات فلاسفه‌اى چون [[سقراط]]، [[افلاطون]]، [[ارسطو]]، [[ابن سینا، حسین بن عبدالله|ابن سینا]]، [[فارابی، محمد بن محمد|فارابى]]، [[صدرالدین شیرازی، محمد بن ابراهیم|ملا صدرا]] و در آخر علامه [[حسن‌زاده آملی، حسن|حسن‌زاده آملى]] در مورد انسان مورد بررسى قرار مى‌گیرد. انسان‌شناسى فلسفى به مسائلى چند مى‌پردازد که از جملۀ آنان تعامل نفس و جسم، اصالت نفس، مبدأ پیدایش نفس و ویژگیهاى نفس است.<ref>ر.ک: مقدمه کتاب، ص7-8</ref> | ||
در فصل دوّم، انسان از دیدگاه مکاتب علمى مورد مطالعه قرار مى‌گیرد و به گونه‌هاى مختلف انسان‌شناسى با | در فصل دوّم، انسان از دیدگاه مکاتب علمى مورد مطالعه قرار مى‌گیرد و به گونه‌هاى مختلف انسان‌شناسى با آموزه‌هاى علمى توجه مى‌شود. از مهمترین مکاتبى که در مغرب‌زمین این مقوله را بررسى کرده‌اند مکاتب پوزیتیویسم، فنومنولژیسم، اگزیستانسیالیسم و اومانیسم مى‌باشد. در مکتب اومانیسم انسان، محور تأملات است و مؤلفه‌هاى این مکتب و نقد این مؤلفه‌ها به طور اجمالى در این اثر بررسى شده است.<ref>ر.ک: همان، ص9</ref> | ||
در فصل سوم نظرات چند مکتب عرفانى آورده شده است. انسان در مکتب عرفان مظهر اسماء و صفات الهى است. مقام وصول به حق، مقام انسان کامل است که واسطه فیض بین حق تعالى و عالم است. همچنین در این بخش از مسائل و ارکان سیر و سلوک سخن به میان مى‌آید و مراتب ذکر، لزوم وجود پیر و رابطه پیر و مرید توضیح داده مى‌شود.<ref>ر.ک: همان، ص9</ref> | در فصل سوم نظرات چند مکتب عرفانى آورده شده است. انسان در مکتب عرفان مظهر اسماء و صفات الهى است. مقام وصول به حق، مقام انسان کامل است که واسطه فیض بین حق تعالى و عالم است. همچنین در این بخش از مسائل و ارکان سیر و سلوک سخن به میان مى‌آید و مراتب ذکر، لزوم وجود پیر و رابطه پیر و مرید توضیح داده مى‌شود.<ref>ر.ک: همان، ص9</ref> | ||
نسخهٔ ۸ آوریل ۲۰۲۴، ساعت ۱۳:۳۳
| انسان شناسی | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | منصوری لاریجانی، اسماعیل (نویسنده) |
| ناشر | مهدی القرآن |
| مکان نشر | ایران - تهران |
| سال نشر | 1385ش |
| چاپ | 1 |
| شابک | 964-96806-1-6 |
| زبان | فارسی |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | /الف85 م76 450 BD |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
انسان شناسی عنوان کتابی است از دکتر اسماعیل منصوری لاریجانی (متولد 1337ش)، که انسان را از دیدگاه فلاسفه، عرفا، مفسرین و مکاتب علمی مورد مطالعه قرار داده است.
در این کتاب، انسان، از چهار جنبه فلسفى، علمى، عرفانى و قرآنی در چهار فصل مجزا بررسى می‌شود. در فصل اول انسان از منظر فلسفى، بر اساس عقل و استدلال مورد شناسایى قرار مى‌گیرد و نظرات فلاسفه‌اى چون سقراط، افلاطون، ارسطو، ابن سینا، فارابى، ملا صدرا و در آخر علامه حسن‌زاده آملى در مورد انسان مورد بررسى قرار مى‌گیرد. انسان‌شناسى فلسفى به مسائلى چند مى‌پردازد که از جملۀ آنان تعامل نفس و جسم، اصالت نفس، مبدأ پیدایش نفس و ویژگیهاى نفس است.[۱]
در فصل دوّم، انسان از دیدگاه مکاتب علمى مورد مطالعه قرار مى‌گیرد و به گونه‌هاى مختلف انسان‌شناسى با آموزه‌هاى علمى توجه مى‌شود. از مهمترین مکاتبى که در مغرب‌زمین این مقوله را بررسى کرده‌اند مکاتب پوزیتیویسم، فنومنولژیسم، اگزیستانسیالیسم و اومانیسم مى‌باشد. در مکتب اومانیسم انسان، محور تأملات است و مؤلفه‌هاى این مکتب و نقد این مؤلفه‌ها به طور اجمالى در این اثر بررسى شده است.[۲]
در فصل سوم نظرات چند مکتب عرفانى آورده شده است. انسان در مکتب عرفان مظهر اسماء و صفات الهى است. مقام وصول به حق، مقام انسان کامل است که واسطه فیض بین حق تعالى و عالم است. همچنین در این بخش از مسائل و ارکان سیر و سلوک سخن به میان مى‌آید و مراتب ذکر، لزوم وجود پیر و رابطه پیر و مرید توضیح داده مى‌شود.[۳]
فصل چهارم این کتاب به انسان‌شناسى در قرآن کریم مى‌پردازد و آن را از زوایاى مختلف مورد بررسى قرار مى‌دهد. در ابتدا به مراتب خلقت انسان اشاره مى‌کند و سیر تکاملى او را از گل تا استخوان با توجه به آیات گوشزد مى‌نماید. در مبحث بعدى فرق میان انسان و آدم مورد توجه قرار مى‌گیرد و اینکه آدم(ع) منشأ خلفت اولیه نوع بشر نیست، بلکه نوع تکامل‌یافته انسان است که به پیامبرى مبعوث شده است. آدم(ع) نماد عقلانیت و کمال معنوى انسان است که به امر الهى مسجود فرشتگان و محسود ابلیس قرار مى‌گیرد. نویسنده در انتهاى این فصل به مسئله جبر و اختیار در قرآن پرداخته و آیات مربوط به آن را مورد تحلیل و بررسى قرار مى‌دهد.[۴]
پانویس
منبع مقاله
مقدمه کتاب.