۱۵٬۵۱۸
ویرایش
جز (جایگزینی متن - '<references />↵==منابع مقاله==↵' به '<references /> ==منابع مقاله== ') |
جز (جایگزینی متن - '.↵==' به '. ==') |
||
خط ۳۴: | خط ۳۴: | ||
نویسنده در اغلب موارد، عبارات را بهصورت خطابى آورده و درباره مباحث توضیح کافی نداده و چنین عذر آورده که این نوع علم در قالب کلمات نمىگنجد و غرض بزرگان از گفتن و نوشتن این علم تنها تنبیه و تشویق بوده است.<ref>ر.ک: مقدمه چاپ اول (مقدمه مصحح)، ص8-9</ref>. | نویسنده در اغلب موارد، عبارات را بهصورت خطابى آورده و درباره مباحث توضیح کافی نداده و چنین عذر آورده که این نوع علم در قالب کلمات نمىگنجد و غرض بزرگان از گفتن و نوشتن این علم تنها تنبیه و تشویق بوده است.<ref>ر.ک: مقدمه چاپ اول (مقدمه مصحح)، ص8-9</ref>. | ||
از نکات قابل توجه این اثر، نقل اشعار بسیارى از [[سنایی، مجدود بن آدم|سنائى]] متوفى 535 هجری (اعم از [[حديقة الحقيقة و شريعة الطريقة|حديقة الحقيقة]] و دیوان او)، بیتى از [[ابن فارض، عمر بن علی|ابن فارض]] متوفى 632 هجری و اشعارى از [[عطار، محمد بن ابراهیم|فریدالدین عطار]] (کشته شده به احتمال در 627 هجری) و نیز [[عراقی، ابراهیم بن بزرگمهر|فخرالدین عراقى]] که از شاگردان مورد توجه قونوى بوده، است.<ref>ر.ک: مقدمه چاپ دوم (مقدمه مصحح)، ص3</ref>. | از نکات قابل توجه این اثر، نقل اشعار بسیارى از [[سنایی، مجدود بن آدم|سنائى]] متوفى 535 هجری (اعم از [[حديقة الحقيقة و شريعة الطريقة|حديقة الحقيقة]] و دیوان او)، بیتى از [[ابن فارض، عمر بن علی|ابن فارض]] متوفى 632 هجری و اشعارى از [[عطار، محمد بن ابراهیم|فریدالدین عطار]] (کشته شده به احتمال در 627 هجری) و نیز [[عراقی، ابراهیم بن بزرگمهر|فخرالدین عراقى]] که از شاگردان مورد توجه قونوى بوده، است.<ref>ر.ک: مقدمه چاپ دوم (مقدمه مصحح)، ص3</ref>. | ||
==گزارش محتوا== | ==گزارش محتوا== | ||
مصحح، نکتهای تأملبرانگیز را درباره این اثر آشکارا بیان کرده است: در این رساله نیز، مثل دیگر آثار عرفا، جملاتى بهعنوان احادیث آمده است که خواننده نباید انتظار داشته باشد که برای همه آنها سندى بیابد؛ زیرا اینها یا احادیث موضوعه است و یا اصولا سخنان صوفیانه است که بهصورت مقبولات عام عرفا رنگ حدیث یافته، ولی حدیث نیست. کوشش بسیار به کار رفته است تا آنچه آورده مىشود با شرع مقدس سازگار باشد و یقینا در تمامى موارد چنین توفیقى حاصل نشده است. گاهگاه اشاراتى به حکمت استدلالى مىشود و مقایسهاى صورت میگیرد، امّا نه بهمنظور سازش دادن بین حکمت بحثى و حکمت ذوقى، بلکه برای نشان دادن ضعف حکمت استدلالى<ref>ر.ک: مقدمه چاپ اول (مقدمه مصحح)، ص9</ref>. | مصحح، نکتهای تأملبرانگیز را درباره این اثر آشکارا بیان کرده است: در این رساله نیز، مثل دیگر آثار عرفا، جملاتى بهعنوان احادیث آمده است که خواننده نباید انتظار داشته باشد که برای همه آنها سندى بیابد؛ زیرا اینها یا احادیث موضوعه است و یا اصولا سخنان صوفیانه است که بهصورت مقبولات عام عرفا رنگ حدیث یافته، ولی حدیث نیست. کوشش بسیار به کار رفته است تا آنچه آورده مىشود با شرع مقدس سازگار باشد و یقینا در تمامى موارد چنین توفیقى حاصل نشده است. گاهگاه اشاراتى به حکمت استدلالى مىشود و مقایسهاى صورت میگیرد، امّا نه بهمنظور سازش دادن بین حکمت بحثى و حکمت ذوقى، بلکه برای نشان دادن ضعف حکمت استدلالى<ref>ر.ک: مقدمه چاپ اول (مقدمه مصحح)، ص9</ref>. |