شرح الحكم العطائیة: تفاوت میان نسخهها
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۴۶: | خط ۴۶: | ||
[[رده:کتابشناسی]] | [[رده:کتابشناسی]] | ||
[[رده:اسلام، عرفان، غیره]] | |||
[[رده:تصوف و عرفان]] | |||
[[رده:آثار کلی تصوف و عرفان]] | |||
[[رده:مقالات بازبینی | [[رده:مقالات بازبینی شده2 بهمن 1401]] | ||
[[رده:مقاله نوشته شده در تاریخ دی 1401 توسط سید حمید رضا حسینی هاشمی]] | [[رده:مقاله نوشته شده در تاریخ دی 1401 توسط سید حمید رضا حسینی هاشمی]] | ||
[[رده:مقاله بازبینی شده در تاریخ دی 1401 توسط فریدون سبحانی]] | [[رده:مقاله بازبینی شده در تاریخ دی 1401 توسط فریدون سبحانی]] |
نسخهٔ ۲۷ ژانویهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۲۰:۳۳
شرح الحكم العطائیة | |
---|---|
پدیدآوران | بریفکانی، نورالدین (نويسنده) کزنی، محمد احمد مصطفی (محقق) |
عنوانهای دیگر | بتلخیص الحكم |
ناشر | گنج کتاب |
مکان نشر | مصر - قاهره |
سال نشر | 1983م |
چاپ | 1 |
زبان | عربی |
تعداد جلد | 1 |
کد کنگره | ب4ش4 283 BP |
نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
شرح الحكم العطائیة، نوشتۀ نورالدین بریفکانی(1200ق ـ 1268ق) در اندیشۀ صوفیانه است. وی -که بر طریقت قادریه است- بر کتاب حکم عطاء الله اسکندرانی(709ق) مالکیمذهب حاشیه زده است.
حکم اسکندرانی از جایگاه بسیار بلندی در میان صوفیان برخوردار است تا جایی که شیخ محمد عبده آن را به جایگاه قرآن نزدیک میکند.[۱]بریفکانی در سال 1239ق این کتاب را برای سادهتر شدن حفظ عبارتها و آسانشدن فهم آنها و نیز درک جامعتر مراد مصنف در ابعاد کوچکتر به نظم درآورده و شرحهایی را بر آن افزوده است.
محمد احمد مصطفی کزنی از کتابهای دیگری -که در شرح حکم نوشته شدهاند- برای صیانت از این کتاب استفاده کرده است. وی ضمن شرح زندگی اسکندرانی، توضیح کوتاهی بر رسالههای بیستگانۀ مؤلف آورده است. وی میگوید: رسالههای بسیاری به زبانهای عربی و فارسی از شیخ نورالدین گم شده است. اما بیست رساله –به زبان عربی- و دوازده رساله –به زبان فارسی- یافت شده است که بیشترشان در کتاب ملحم الاکباد از اسلام شوشی، کتاب فیض الجمال از حسن جبار و دو کتاب تذکرة الخلان و نهجة السلاک از محمد علی اتروشی گردآمدهاند.[۲]
او همچنین، موجزی از زندگی شیخ ابی اکبر شبلی، ابو یزید بسطامی، ابراهیم خواص، احمد بن ابوحواری را ضمیمه کرده است. کتاب علاوه بر به نظم درآوردن مکتوبها و مناجاتهای ابن عطاء الله، در پایانش برخی از تخمیسهای شیخ نورالدین را دربردارد. این اشعار یا از خودش –قصیدۀ منفرجه- بوده و یا بر قصیده شیخ عبدالغنی نابلسی به نظم درآمده و یا بر حاشیه تخمیس حسن افندی بزاز است که بر ابیات مناجاتی امام شافعی سروده شده است.[۳]
پانویس
منابع مقاله
- مقدمه کتاب
- متن کتاب.