رساله حقوق امام علی بن الحسین علیهالسلام: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
جز (A-esmaili صفحهٔ رساله حقوق امام علي بن الحسین عليه السلام را بدون برجایگذاشتن تغییرمسیر به رساله حقوق امام علي بن الحسین عليهالسلام منتقل کرد) |
نسخهٔ ۲۵ ژانویهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۰۹:۲۳
رساله حقوق امام علي بن الحسین عليهالسلام | |
---|---|
پدیدآوران | نامشخص (نويسنده) علی بن حسین (ع) (نويسنده) |
ناشر | سازمان تبليغات اسلامی. شركت چاپ و نشر بين الملل |
مکان نشر | ایران - تهران |
سال نشر | 1390ش |
چاپ | 2 |
شابک | 978-964-304-403-9 |
زبان | عربی - فارسی |
تعداد جلد | 1 |
نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
رساله حقوق امام علی بن حسین(ع)، اثر اسماعیل منصوری لاریجانی، ترجمهای است فارسی از «رسالة الحقوق للإمام زينالعابدين(ع)». این اثر، کتابی است در تشریح حقوقی که بر ذمه آدمی بوده و دربردارنده مهمترین حقوق الهی و وظایف اخلاقی است که در مورد هر حق نیز مهمترین جوانب آن، بیان شده است.
امام سجاد(ع)، از جمله سفارشات و وصایای خود را به حقوق انسان، بهویژه مسلمانان اختصاص داده و از هر فرصتی بر آن اصرار ورزیده است. ایشان همه دین را در حقمداری و عدالتگستری و پایبندی به عهد و پیمان میداند که تماما در حوزه حقوق مدنی و اجتماعی محصور میگردد. مترجم معتقد است که آن حضرت در این رساله، بهطور مختصر، اما جامع و کامل، به حقوق اعضا و جوارح انسان میپردازد که رعایت و توجه به آن، نهتنها به سلامت و روان و بهداشت فردی ما کمک میکند، بلکه اساس جامعهای سالم و پاک را پیریزی مینماید؛ چراکه رهنمودهای آن امام و همه معصومین(ع)، مطابق عقل و نظرات انسان است که عمل و پیروی از آنها، سلامت فردی و اجتماعی جوامع بشری را تضمین میکند[۱].
در اثر حاضر، متن رساله بههمراه ترجمه فارسی آن، ارائه شده است. مترجم سعی داشته تا اصل امانت در ترجمه را رعایت نموده و درعینحال، ترجمهای سلیس و روان از متن، در اختیار خواننده قرار گیرد. بهمنظور آشنایی بیشتر با نوع ترجمه، به بخشی از متن اصلی و ترجمه آن، اشاره میشود: «حق الصلاة: فأما حق الصلاة فأن تعلم أنها وفادة إلی الله و أنك قائم بها بين يدي الله فإذا علمت ذلك كنت خليقا أن تقوم فيها مقام الذليل الراغب الراهب الخائف الراجي المسكين المتضرع المعظم من قام بين يديه بالسكون و الإطراق و خشوع الأطراف و لين الجناح و حسن المناجاة له في نفسه...»[۲].
«حق نماز: اما حق نماز آن است که بدانی نماز مهمانی خداست و تو با نماز در پیشگاه خدا میایستی، پس هرگاه آن را دانستی، شایسته است که در نماز مانند بندهای ذلیل، امیدوار، ترسان، خواستار، بیچیز و زاریکننده در مقابل او بایستی و با خضوع و آرامش و وقار و زیبایی در گفتار، او را بزرگ بداری...»[۳].
پانویس
منابع مقاله
مقدمه و متن کتاب.