خصائص التراکيب: تفاوت میان نسخه‌ها
Hbaghizadeh (بحث | مشارکت‌ها) |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکت‌ها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۸: | خط ۲۸: | ||
'''خصائص التراکیب'''، نوشته محمد محمد ابوموسی(1937م) ادیب مصری که پژوهشی در بارۀ مسائل علم معانی است. نویسنده مسائل دانش معانی را آورده و توضیح داده است. | '''خصائص التراکیب'''، نوشته [[ابوموسی، محمد محمد|محمد محمد ابوموسی]](1937م) ادیب مصری که پژوهشی در بارۀ مسائل علم معانی است. نویسنده مسائل دانش معانی را آورده و توضیح داده است. | ||
معانی یا علم معانی یکی از شاخه‌های سه‌گانهٔ علوم بلاغی در ادبیات است که فایدهٔ آن آگهی بر اسرار بلاغت در نظم و نثر است. با این دانش، حالات لفظ عربی به هنگامی که لفظ به وسیله همین حالات با مقتضای حال مطابقت می‌کند، شناخته می‌شود. مباحثی مانند تعریف، تنکیر، ذکر، حذف، اظهار و اضمار از حالات لفظ شمرده می‌شوند. مصنف نام این حالات را خصایص، کیفیات یا هیئت‌ها گذارده است.<ref>ر.ک: متن کتاب، ص 75</ref> | معانی یا علم معانی یکی از شاخه‌های سه‌گانهٔ علوم بلاغی در ادبیات است که فایدهٔ آن آگهی بر اسرار بلاغت در نظم و نثر است. با این دانش، حالات لفظ عربی به هنگامی که لفظ به وسیله همین حالات با مقتضای حال مطابقت می‌کند، شناخته می‌شود. مباحثی مانند تعریف، تنکیر، ذکر، حذف، اظهار و اضمار از حالات لفظ شمرده می‌شوند. مصنف نام این حالات را خصایص، کیفیات یا هیئت‌ها گذارده است.<ref>ر.ک: متن کتاب، ص 75</ref> | ||
نسخهٔ ۱۶ نوامبر ۲۰۲۲، ساعت ۰۰:۲۶
| خصائص التراکيب | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | ابو موسی، محمد (نويسنده) |
| عنوان‌های دیگر | دراسة تحليلية لمسائل علم المعاني |
| ناشر | مکتبة وهبة |
| مکان نشر | مصر - قاهره |
| سال نشر | 1416ق - 1996م |
| چاپ | 4 |
| شابک | - |
| موضوع | زبان عربی - معانی و بیان |
| زبان | عربی |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | /الف2خ6 6161 PJ |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
خصائص التراکیب، نوشته محمد محمد ابوموسی(1937م) ادیب مصری که پژوهشی در بارۀ مسائل علم معانی است. نویسنده مسائل دانش معانی را آورده و توضیح داده است.
معانی یا علم معانی یکی از شاخه‌های سه‌گانهٔ علوم بلاغی در ادبیات است که فایدهٔ آن آگهی بر اسرار بلاغت در نظم و نثر است. با این دانش، حالات لفظ عربی به هنگامی که لفظ به وسیله همین حالات با مقتضای حال مطابقت می‌کند، شناخته می‌شود. مباحثی مانند تعریف، تنکیر، ذکر، حذف، اظهار و اضمار از حالات لفظ شمرده می‌شوند. مصنف نام این حالات را خصایص، کیفیات یا هیئت‌ها گذارده است.[۱]
ابوموسی در مقدمه (تمهید) در بارۀ پیشینۀ علم بلاغت سخن گفته و مثال‌هایی از بزرگان این علم آورده است و جایگاه آن را در میان دانش زبان عربی بیان کرده است. مدعی است که کتاب‌های ادیبان گذشته، همچون جاحظ، ابن قتیبه، علی بن عبدالعزیز، آمدی، قدامه و مبرد مسائل بلاغت را به نقد، نحو، لغت و مانند آن‌ها مخلوط کرده‌اند که به مرور، به دست کسانی همچون ابن معتذر در کتاب بدیع، ابوهلال در کتاب صناعتین، عبدالقاهر در کتاب دلائل الاعجاز و اسرار البلاغه جداسازی انجام شده است و پژوهشگر می‌باید اصول بلاغت را از این بحث‌ها پیراسته گرداند. وی در این کتاب می‌خواهد به مرویاتی در صناعت شعر و ادب که جاحظ و مانند او به آن‌ها توجه کرده‌اند، بپردازد.[۲]
این اثر دارای سه مقدمه یک تمهید و پنج فصل است؛ فصاحت و بلاغت، احوال اسناد خبری، احوال مسندالیه، احوال مسند و احوال متعلقات فعل، محتوای فصل‌ها را تشکیل می‌دهد.
منابع و فهرست محتوا در پایان کتاب آمده است.
پانویس
منابع مقاله
- مقدمه کتاب
- متن کتاب.