سحر البلاغة و سر البراعة: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۲۶: | خط ۲۶: | ||
}} | }} | ||
'''سحر البلاغة و سر البراعة'''، اثر ادیب و لغتشناس بزرگ ابومنصور عبدالملک بن محمد نیشابوری ( | '''سحر البلاغة و سر البراعة'''، اثر ادیب و لغتشناس بزرگ [[ثعالبی، عبدالملک بن محمد|ابومنصور عبدالملک بن محمد نیشابوری]] (350 -429ق)، مشهور به [[ثعالبی، عبدالملک بن محمد|ثعالبی]] است. این اثر مشتمل بر مجموعهای از آثار منظوم و منثور نویسندگان و شعرای پیش از [[ثعالبی، عبدالملک بن محمد|ثعالبی]] است که گردآوری و در چهارده کتاب دستهبندی شده است. [[جویدی، درویش|درویش جویدی]] این اثر را تحقیق و بر آن مقدمه نوشته است. | ||
نویسنده، در آغاز اثر، آن را اینگونه معرفی کرده است: «اما بعد، این کتابی است که در آن تعدادی از غرر منثور ستارگان زمین و نکتههای اعیان فضل از بلغای عصر و نیز معدودی از نظم بزرگان شعر که اشعار نغز ایشان را در کتاب | نویسنده، در آغاز اثر، آن را اینگونه معرفی کرده است: «اما بعد، این کتابی است که در آن تعدادی از غرر منثور ستارگان زمین و نکتههای اعیان فضل از بلغای عصر و نیز معدودی از نظم بزرگان شعر که اشعار نغز ایشان را در کتاب «[[يتيمة الدهر من محاسن أهل العصر]]» خود ذکر کرده بودم، آوردهام...»<ref>ر.ک: مقدمه مؤلف، ص13</ref>. | ||
این مجموعه، مشتمل بر چهارده کتاب و هر کتابی از آن دارای ابوابی است. کتب این مجموعه بهترتیب عبارتند از: | این مجموعه، مشتمل بر چهارده کتاب و هر کتابی از آن دارای ابوابی است. کتب این مجموعه بهترتیب عبارتند از: | ||
خط ۴۶: | خط ۴۶: | ||
# كتاب الأمثال و الحكم و المواعظ و ما يحذو حذوها<ref>ر.ک: همان، ص15-14</ref>. | # كتاب الأمثال و الحكم و المواعظ و ما يحذو حذوها<ref>ر.ک: همان، ص15-14</ref>. | ||
ابوالفرج ببغاء، ابومحمد فیاض، ابومحمد مهلبی، ابواسحاق صابی، ابوالفضل بن عمید، ابوالقاسم اسماعیل بن عباد، شمسالمعالی قابوس بن وشمگیر و بسیاری دیگر، از نویسندگانی هستند که نثر آنها در این مجموعه ذکر شده است. | ابوالفرج ببغاء، ابومحمد فیاض، ابومحمد مهلبی، ابواسحاق صابی، ابوالفضل بن عمید، ابوالقاسم اسماعیل بن عباد، [[شمسالمعالی قابوس بن وشمگیر]] و بسیاری دیگر، از نویسندگانی هستند که نثر آنها در این مجموعه ذکر شده است. | ||
ابوطیب | |||
[[ابوطیب متنبی]]، [[ابوفراس حمدانی]]، [[ابوالعباس نامی]] و بسیاری دیگر، از شعرایی هستند که اشعاری نغز از آنها نقل شده است<ref>ر.ک: همان، ص17-15</ref>. | |||
==پانویس== | ==پانویس== |
نسخهٔ ۱۵ نوامبر ۲۰۲۲، ساعت ۲۳:۳۹
سحر البلاغة و سر البراعة | |
---|---|
پدیدآوران | ثعالبی، عبدالملک بن محمد (نويسنده) جویدی، درویش (محقق) |
ناشر | المکتبة العصرية |
مکان نشر | لبنان - بیروت ** لبنان - صیدا |
سال نشر | 1427ق - 2006م |
چاپ | 1 |
شابک | - |
موضوع | ادبیات عربی - قرن 5ق. - نثر عربی - قرن 5ق. |
زبان | عربی |
تعداد جلد | 1 |
کد کنگره | /س3 3914 PJA |
نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
سحر البلاغة و سر البراعة، اثر ادیب و لغتشناس بزرگ ابومنصور عبدالملک بن محمد نیشابوری (350 -429ق)، مشهور به ثعالبی است. این اثر مشتمل بر مجموعهای از آثار منظوم و منثور نویسندگان و شعرای پیش از ثعالبی است که گردآوری و در چهارده کتاب دستهبندی شده است. درویش جویدی این اثر را تحقیق و بر آن مقدمه نوشته است.
نویسنده، در آغاز اثر، آن را اینگونه معرفی کرده است: «اما بعد، این کتابی است که در آن تعدادی از غرر منثور ستارگان زمین و نکتههای اعیان فضل از بلغای عصر و نیز معدودی از نظم بزرگان شعر که اشعار نغز ایشان را در کتاب «يتيمة الدهر من محاسن أهل العصر» خود ذکر کرده بودم، آوردهام...»[۱].
این مجموعه، مشتمل بر چهارده کتاب و هر کتابی از آن دارای ابوابی است. کتب این مجموعه بهترتیب عبارتند از:
- كتاب ذكر الله تعالی و رسوله و كتّابه؛
- كتاب الأزمنة و الأمكنة و ما يتصل بها و يشاكلها؛
- كتاب أحوال الإنسان من لدن صغره و نمائه إلی كبره و انتهائه؛
- كتاب الطعام و الشراب و ما ينضاف إليهما و يقترن بهما؛
- كتاب النظم و النثر و أصحابهما و آلاتهما و أدواتهما؛
- كتاب الممادح و الأثنية و ما يجري مجراها؛
- كتاب المساوي و المقابح و ما يدانيها؛
- كتاب العيادة و ما يجانسها؛
- كتاب التهاني و التهادي و ما ينخرط في سلكها؛
- كتاب التعازي و ما يليق بها؛
- كتاب الإخوانيات و ما يأخذ مأخذها؛
- كتاب السلطانيات و ما يقع في أبوابها؛
- كتاب الشوارد و الفوارد و ما يشبهها؛
- كتاب الأمثال و الحكم و المواعظ و ما يحذو حذوها[۲].
ابوالفرج ببغاء، ابومحمد فیاض، ابومحمد مهلبی، ابواسحاق صابی، ابوالفضل بن عمید، ابوالقاسم اسماعیل بن عباد، شمسالمعالی قابوس بن وشمگیر و بسیاری دیگر، از نویسندگانی هستند که نثر آنها در این مجموعه ذکر شده است.
ابوطیب متنبی، ابوفراس حمدانی، ابوالعباس نامی و بسیاری دیگر، از شعرایی هستند که اشعاری نغز از آنها نقل شده است[۳].
پانویس
منابع مقاله
مقدمه مؤلف.