معارج التفكر و دقائق التدبر: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۸: | خط ۲۸: | ||
}} | }} | ||
'''معارج | '''معارج التفكر و دقائق التدبر،''' تألیف مفسر اهل سنت [[میدانی، عبدالرحمن حسن حبنکه|عبدالرحمن حسن حبنکه میدانی]] (متوفی 1425ق)، تفسیری تدبری از سوره‌های قرآن کریم به‌حسب ترتیب نزول است، که آن را بر مبنای کتاب دیگرش «[[قواعد التدبر الامثل لکتاب الله عزوجل|قواعد التدبر الامثل لکتاب الله عز و جل]]»، به رشته تحریر درآورده است. | ||
اعتقاد به تنزیل در تفسیر | اعتقاد به تنزیل در تفسیر مهمترین مبنای تفسیری نویسنده در تفسیر معارج التفکر می‌باشد. ایشان برای تفسیر بهتر بر مبنای تنزیل و توجه به آن معتقد است که مفسر می‌بایست زمان ابتدایی نزول و احوالات کسانی که آیات الهی درباره آنها نازل شده است را به هدف تعلیم و تربیت و فهماندن بداند. همچنین می‌بایست ظرف زمانی و مکانی نزول را به‌دقت مورد توجه قرار دهد. وی این ویژگی را که ناظر به فواید تفسیر تنزیلی است، به‌عنوان یک مبنا قبول دارد. فایده این مبنا و شناخت آن با توجه به تحلیل مفسر در کشف اسالیب بیان در سوره‌های مکی و مدنی بسیار قابل توجه است. ایشان تفسیرش را بر اساس تنزیل آیات و سوره‌های قرآن در جداول معتبر - از دیدگاه خودشان - تدوین و تألیف کرده است.<ref>ر.ک: آبکناری، عطار؛ مهریزی، مصطفی و دیگران، ص173</ref> | ||
این تفسیر، فقط شامل سوره‌های مکی می‌شود و در آخر جلد پانزده، نویسنده شروع به تفسیر اولین سوره مدنی (بقره) می‌کند که عمر او کفاف نمی‌دهد و به‌طور مختصر آن را تفسیر | این تفسیر، فقط شامل سوره‌های مکی می‌شود و در آخر جلد پانزده، نویسنده شروع به تفسیر اولین سوره مدنی (بقره) می‌کند که عمر او کفاف نمی‌دهد و به‌طور مختصر آن را تفسیر می‌کند.<ref>ر.ک: رهبر، سلیمه، ص84</ref> | ||
==پانویس == | ==پانویس == | ||
| خط ۳۸: | خط ۳۸: | ||
==منابع مقاله== | ==منابع مقاله== | ||
#[[:noormags:1613522|آبکناری، عطار؛ مهریزی، مصطفی و دیگران، «نقد و بررسی کارکرد اهتمام به تنزیل در تفسیر معارج التفکر و دقائق التدبر»، پژوهش‌های اعتقادی کلامی، زمستان 1398، شماره 36، ص194-171]] | |||
#[[:noormags:1613522|آبکناری، عطار؛ مهریزی، مصطفی و دیگران، «نقد و بررسی کارکرد اهتمام به تنزیل در تفسیر معارج التفکر و دقائق التدبر»، پژوهش‌های اعتقادی کلامی، زمستان 1398، شماره 36، | #[[:noormags:1065519|رهبر، سلیمه، «روش‌شناسی تفسیر معارج التفکر و دقائق التدبر»، حدیث و اندیشه، پاییز و زمستان 1390، شماره 12، ص84 تا 103]] | ||
#[[:noormags:1065519|رهبر، | |||
==وابسته‌ها== | ==وابسته‌ها== | ||
نسخهٔ ۱۴ ژوئیهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۱:۰۲
| معارج التفکر و دقائق التدبر: تفسیر تدبری للقرآن الکریم بحسب ترتیب النزول وفق منهج کتاب "قواعد التدبر الامثل لکتاب الله عزوجل" | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | میدانی، عبدالرحمن حسن حبنکه (نویسنده) |
| عنوان‌های دیگر | معارج التفکر و دقائق التدبر |
| ناشر | دار القلم |
| مکان نشر | سوریه - دمشق |
| سال نشر | 1427-1420ق. = 2006-2000م. |
| چاپ | یکم |
| موضوع | تفاسیر اهل سنت - قرن 14 |
| زبان | عربی |
| تعداد جلد | 15 |
| کد کنگره | /م9م6 / 98 BP |
معارج التفكر و دقائق التدبر، تألیف مفسر اهل سنت عبدالرحمن حسن حبنکه میدانی (متوفی 1425ق)، تفسیری تدبری از سوره‌های قرآن کریم به‌حسب ترتیب نزول است، که آن را بر مبنای کتاب دیگرش «قواعد التدبر الامثل لکتاب الله عز و جل»، به رشته تحریر درآورده است.
اعتقاد به تنزیل در تفسیر مهمترین مبنای تفسیری نویسنده در تفسیر معارج التفکر می‌باشد. ایشان برای تفسیر بهتر بر مبنای تنزیل و توجه به آن معتقد است که مفسر می‌بایست زمان ابتدایی نزول و احوالات کسانی که آیات الهی درباره آنها نازل شده است را به هدف تعلیم و تربیت و فهماندن بداند. همچنین می‌بایست ظرف زمانی و مکانی نزول را به‌دقت مورد توجه قرار دهد. وی این ویژگی را که ناظر به فواید تفسیر تنزیلی است، به‌عنوان یک مبنا قبول دارد. فایده این مبنا و شناخت آن با توجه به تحلیل مفسر در کشف اسالیب بیان در سوره‌های مکی و مدنی بسیار قابل توجه است. ایشان تفسیرش را بر اساس تنزیل آیات و سوره‌های قرآن در جداول معتبر - از دیدگاه خودشان - تدوین و تألیف کرده است.[۱]
این تفسیر، فقط شامل سوره‌های مکی می‌شود و در آخر جلد پانزده، نویسنده شروع به تفسیر اولین سوره مدنی (بقره) می‌کند که عمر او کفاف نمی‌دهد و به‌طور مختصر آن را تفسیر می‌کند.[۲]
پانویس
منابع مقاله
- آبکناری، عطار؛ مهریزی، مصطفی و دیگران، «نقد و بررسی کارکرد اهتمام به تنزیل در تفسیر معارج التفکر و دقائق التدبر»، پژوهش‌های اعتقادی کلامی، زمستان 1398، شماره 36، ص194-171
- رهبر، سلیمه، «روش‌شناسی تفسیر معارج التفکر و دقائق التدبر»، حدیث و اندیشه، پاییز و زمستان 1390، شماره 12، ص84 تا 103