أوراد الأحباب و فصوص الآداب (نسخه خطی): تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۶: | خط ۲۶: | ||
}} | }} | ||
'''أوراد الأحباب و فصوص الآداب''' اثر [[باخرزی، یحیی بن احمد|ابوالمفاخر يحيى بن احمد باخرزى]] (متوفای 736ق)؛ نواده عارف و صوفی مشهور [[باخرزی، سعید بن مطهر|سیف‌الدین باخزی]]، کتابی است در تصوف و آداب آن. | '''أوراد الأحباب و فصوص الآداب''' اثر [[باخرزی، یحیی بن احمد|ابوالمفاخر يحيى بن احمد باخرزى]] (متوفای 736ق)؛ نواده عارف و صوفی مشهور [[باخرزی، سعید بن مطهر|سیف‌الدین باخزی]]، کتابی است به زبان فارسی در تصوف و آداب آن | ||
این کتاب از مهمترین کتب تصوف قرن هشتم، در زمینه سیر و سلوک باطنی صوفیان است. | |||
باخزی آگاهی اهل سلوک از حقیقت و ماهیت تصوف را از دلایل تألیف این اثر می‌داند و در پی آن است که دستورالعمل جامع و کاملی از آداب صوفیه ارائه دهد. | |||
این کتاب در دو جلد است. نخستین جلد که «اوراد الاحباب» باشد عبارت است از شرح اوراد و عبادات و اساس امور مرید و شجره‌ی خرقه و مقامات مراقبه. | این کتاب در دو جلد است. نخستین جلد که «اوراد الاحباب» باشد عبارت است از شرح اوراد و عبادات و اساس امور مرید و شجره‌ی خرقه و مقامات مراقبه. | ||
نسخهٔ ۳ ژوئن ۲۰۲۲، ساعت ۱۴:۴۱
| أوراد الأحباب و فصوص الآداب | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | باخرزی، یحیی بن احمد (نویسنده) |
| ناشر | [بي نا] = [بي نا] |
| مکان نشر | [بي جا] - [بي جا] |
| چاپ | چاپ يکم |
| زبان | فارسي |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | /ب2الف8 / 288 BP |
أوراد الأحباب و فصوص الآداب اثر ابوالمفاخر يحيى بن احمد باخرزى (متوفای 736ق)؛ نواده عارف و صوفی مشهور سیف‌الدین باخزی، کتابی است به زبان فارسی در تصوف و آداب آن
این کتاب از مهمترین کتب تصوف قرن هشتم، در زمینه سیر و سلوک باطنی صوفیان است.
باخزی آگاهی اهل سلوک از حقیقت و ماهیت تصوف را از دلایل تألیف این اثر می‌داند و در پی آن است که دستورالعمل جامع و کاملی از آداب صوفیه ارائه دهد.
این کتاب در دو جلد است. نخستین جلد که «اوراد الاحباب» باشد عبارت است از شرح اوراد و عبادات و اساس امور مرید و شجره‌ی خرقه و مقامات مراقبه.
مؤلف در سرآغاز در سبب تألیف آن می‌نویسد: «خاطر جازم بود و دل عازم و امنیت دامن گیر و نیت صادق و تمنی متقاضی و شفقت حاصل و همت مایل تا خلاصه اوراد و لطف آداب که این طایفه صوفیه و فرقه واصله .....حلیه‌ی بدن و زینت باطن گردانیده‌اند و ملازمت آن را بر قالب قلب واجب و لازم شناخته و در رسایل مختصر و کتب مطوله به انامل شریفه مقید کتابت کرده‌اند به زبان فارسی جمع کرده شود و به لغت دری ترجمه کرده آید که درین دور و این دیار اکثر فقرا و اهل خرقه از لغت عربی بی نصیب‌اند. عاقبةالامر در شهرالله المبارک رمضان عمت میامنه لسنة ثلث و عشرین و سبعمائة توفیق رفیق و الهام ملقن و عنایت مرشد گشت تا این چند ورق قورت ارقام یافت».[۱]
نویسنده در بحش اول به شرح اوراد و اوقات و عبادات، اساس امور مريد (مثل جوع، سَحَر، صحت و خلوت)، شجره خرقه مشایخ، مقامات مراقبه و محجوب بودن خداوند از عقل، و در آخر این نصف اول گفته شود که این اصول و کلمات که ترجمه کرده شد از کدام کتب معتمد معتبر نقل افتاد.[۲]
در بخش دوم کتاب که آن را «فصوص الآداب» نامیده متضمن است بر آداب صوفیه و عقاید و اخلاق و طرز معاشرت و لباس و سماع و صحبت و شرایط شیخ و مرید و آداب خدام در انواع خدمات و حمام و آداب مسافرت و وقت سفر و آداب خلوت و اربعین و ترتیب ریاضت و مجاهدت.[۳]