صفوة الصفا (نسخه خطی)

صفوة الصفا، مهمترین کتاب به فارسی درباره احوال و اقوال شیخ صفی‌الدین اردبیلی و تبار صفویان، نوشته ابن بزاز در سده هشتم.

ابن بزاز (زنده در 759) صفوة الصفا (یا اسس المواهب السنیة فی مناقب الصفویة) را به سفارش صدرالدین موسی، پسر و جانشین صفی‌الدین اردبیلی نوشت.

زمان دقیق آغاز تألیف کتاب مشخص نیست. آنچه از متن کتاب به دست می‌آید این است که مؤلف آن را نیمه‌های زندگانی صدرالدین آغاز کرده و پس از 759 به پایان رسانده است.

از ویژگیهای ممتاز صفوة الصفا اشاره به مناسبات سیاسی بین صفی‌الدین و دربار ایلخانی است.

این کتاب از دیدگاههای گوناگون به کار پژوهشگران تاریخ و فرهنگ ایران می‌آید، در میان این پژوهشگران، صفویه شناسان برای بررسی پیشینه خاندان صفوی و دگرگونیهای اندیشه‌ای و سیاسی این خاندان، توجهی ویژه بدان دارند. صفوةالصفا بر گونه اثری کم مانند برای بررسی زندگانی شیخ صفی‌الدین، آموزه‌های طریقتی، جغرافیای اندیشه‌ای صوفیانه زیر نفوذ و ارشاد او، چگونگی هماهنگی پیوندهای خانقاه اردبیل و فرمانروایان آن روزگار و اوضاع اجتماعی مردم و بویژه اردبیل سودمند است. آنچه بیش از همه این متن را در خور نگرش می‌سازد، دگرگونیهایی است که بویژه پس از روی کار آمدن صفویان و چرخش اندیشه‌ای خاندان صفوی از تصوف به تشیع و همچنین تبار صفویان چهره بسته است.

متن صفوة الصفا با عبارات ساده و بی‌حشو و خالی از صنایع لفظی نگارش یافته است و گاهی نیز با عبارات مزین و مسجع مواجه می‌شویم که حکایت از قدرت قلم و تفنن ابن بزاز در اسلوبهای گوناگون دارد.

این نسخه از کتاب از یک مقدمه و دوازده باب تشکیل شده است.

صفوة الصفا
پدیدآوران	ابن بزاز، توکل بن اسماعیل (نویسنده)
ناشر	بی نا
مکان نشر	بی جا
چاپ	یکم
زبان	فارسی
تعداد جلد	1
کد کنگره	‏ /ص7الف2 / 279/4 BP

منابع مقاله

1. طباطبائی مجد، غلامرضا، صفوة الصفا، پایگاه مجلات تخصصی نور، دانشنامه جهان اسلام جلد 29 (شیفته - صفین) (‎2 صفحه - از 715 تا 716).
2. صفت گل، منصور، ملاحظاتی انتقادی درباره چاپ صفوة الصفا، پایگاه مجلات تخصصی نور، آینه پژوهش بهمن و اسفند 1375 - شماره 42 (‎15 صفحه - از 14 تا 28).