الگو:صفحهٔ اصلی/مقالهٔ برگزیده دوم: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۸: | خط ۸: | ||
تعلیم اخلاقی [[اعتصامی، پروین|پروین]] بر مبنای عرفان مبتنی میشود و درعینحال با سعی و عمل هم پیوند استوار مییابد. عرفان پروین با همان تمثیلها و تصویرهایی که نزد امثال سنایی، عطار، سعدی و مولانا هست، به بیان میآید و در پارهای موارد تحت تأثیر آنهاست. چنانکه منظومه پایمال آز، جولای خدا و لطف حق او از لحن و فکر مولانا و منظومه جامع عرفان، صید پریشان و کعبه دل او از سوز و حال عطار نشان دارد و بااینهمه، در تمام اینگونه تمثیلات و مناظرات که طرز بیان سعدی، سنایی، نظامی، انوری و ابن یمین هم در آنها گهگاه هست، چیزی از روح عصر، از عرفان مبنی بر سعی و عمل و از کمال مطلوب انسانی در مفهوم جامع و عصری آن جلوه دارد و این جمله، استقلال فکر و درعینحال اصالت هنر [[اعتصامی، پروین|پروین]] را بهنحو انکارناپذیری برجسته میسازد. | تعلیم اخلاقی [[اعتصامی، پروین|پروین]] بر مبنای عرفان مبتنی میشود و درعینحال با سعی و عمل هم پیوند استوار مییابد. عرفان پروین با همان تمثیلها و تصویرهایی که نزد امثال سنایی، عطار، سعدی و مولانا هست، به بیان میآید و در پارهای موارد تحت تأثیر آنهاست. چنانکه منظومه پایمال آز، جولای خدا و لطف حق او از لحن و فکر مولانا و منظومه جامع عرفان، صید پریشان و کعبه دل او از سوز و حال عطار نشان دارد و بااینهمه، در تمام اینگونه تمثیلات و مناظرات که طرز بیان سعدی، سنایی، نظامی، انوری و ابن یمین هم در آنها گهگاه هست، چیزی از روح عصر، از عرفان مبنی بر سعی و عمل و از کمال مطلوب انسانی در مفهوم جامع و عصری آن جلوه دارد و این جمله، استقلال فکر و درعینحال اصالت هنر [[اعتصامی، پروین|پروین]] را بهنحو انکارناپذیری برجسته میسازد. | ||
از نظری دیگر، اینچنین تأمل در احوال انسان، گل و گیاه، اشیا و هر چیز که در محیط اطراف و زندگانی روزمره وجود دارد و به دریافتهای پرمغز و لطیف نایل آمدن و حاصل تخیلات و تفکرات خویش را به زبان شعر با شیوهای هنرمندانه و پرتأثیر بیان کردن، از ویژگیهای شعر [[اعتصامی، پروین|پروین]] و در شعر فارسی کمنظیر است. از این حیث در حقیقت، او مانند لافونتن در شعر فارسی است | از نظری دیگر، اینچنین تأمل در احوال انسان، گل و گیاه، اشیا و هر چیز که در محیط اطراف و زندگانی روزمره وجود دارد و به دریافتهای پرمغز و لطیف نایل آمدن و حاصل تخیلات و تفکرات خویش را به زبان شعر با شیوهای هنرمندانه و پرتأثیر بیان کردن، از ویژگیهای شعر [[اعتصامی، پروین|پروین]] و در شعر فارسی کمنظیر است. از این حیث در حقیقت، او مانند لافونتن در شعر فارسی است. | ||
<div class="mw-ui-button">[[دیوان پروین اعتصامی|'''ادامه''']]</div> | <div class="mw-ui-button">[[دیوان پروین اعتصامی|'''ادامه''']]</div> |
نسخهٔ ۲ آوریل ۲۰۲۱، ساعت ۱۱:۱۴
دیوان پروین اعتصامی، مجموعه اشعار بانوی شاعره، پروین اعتصامی است، با مقدمه محمدعلی ذوالفقاری و به خط حسین خسروی (استاد انجمن خوشنویسان ایران) که توسط انتشارات اوسان به چاپ رسیده است.
شعر پروین از لحاظ فکر و معنی بسیار پخته و متین است، گویی اندیشهگری توانا، حاصل تأمل و تفکرات خود را درباره انسان و جنبههای گوناگون زندگی و نکات اخلاقی و اجتماعی به قلم آورده است. در اندیشه و طرز بیان از اصالت برخوردار است. عواطف بشردوستی و حمایت از مردم محروم و یتیمان و سالخوردگان و ستمدیدگان که در شعر پروین بهصورت واکنش روحی لطیف و مادرانه بروز کرده، از درون جان او جوشیده و سرشار از صمیمیت و صداقت است و رنگ ویژه طبع و ذوق وی را دارد. پروین قبل از هر چیز شاعر تربیت و شاعر اخلاق است.
تعلیم اخلاقی پروین بر مبنای عرفان مبتنی میشود و درعینحال با سعی و عمل هم پیوند استوار مییابد. عرفان پروین با همان تمثیلها و تصویرهایی که نزد امثال سنایی، عطار، سعدی و مولانا هست، به بیان میآید و در پارهای موارد تحت تأثیر آنهاست. چنانکه منظومه پایمال آز، جولای خدا و لطف حق او از لحن و فکر مولانا و منظومه جامع عرفان، صید پریشان و کعبه دل او از سوز و حال عطار نشان دارد و بااینهمه، در تمام اینگونه تمثیلات و مناظرات که طرز بیان سعدی، سنایی، نظامی، انوری و ابن یمین هم در آنها گهگاه هست، چیزی از روح عصر، از عرفان مبنی بر سعی و عمل و از کمال مطلوب انسانی در مفهوم جامع و عصری آن جلوه دارد و این جمله، استقلال فکر و درعینحال اصالت هنر پروین را بهنحو انکارناپذیری برجسته میسازد. از نظری دیگر، اینچنین تأمل در احوال انسان، گل و گیاه، اشیا و هر چیز که در محیط اطراف و زندگانی روزمره وجود دارد و به دریافتهای پرمغز و لطیف نایل آمدن و حاصل تخیلات و تفکرات خویش را به زبان شعر با شیوهای هنرمندانه و پرتأثیر بیان کردن، از ویژگیهای شعر پروین و در شعر فارسی کمنظیر است. از این حیث در حقیقت، او مانند لافونتن در شعر فارسی است.