الگو:صفحهٔ اصلی/مقالهٔ برگزیده اول: تفاوت میان نسخه‌ها

نسخهٔ ‏۲۲ ژانویهٔ ۲۰۲۱، ساعت ۱۱:۳۳

آیت‌الله سید علی قاضی طباطبایی

قاضی تبریزی، سید علی

سيد على قاضى طباطبايى تبريزى (۱۲۴۵-۱۳۲۴ش)، فقیه، حکیم، عارف، استاد بزرگ اخلاق، از شاگردان وی سید محمد حسین طباطبائی، سید ابوالقاسم خوئی، محمد تقی بهجت فومنی، سید عبدالکریم کشمیری، محمدتقی آملی

در شب شنبه سيزدهم ذى‌حجه سال 1285ق(۷ فروردین ۱۲۴۸ش) - و بنا به قولى در سال 1282ق(۹ اردیبهشت ۱۲۴۵ش)- در تبريز چشم به جهان گشود.

خاندان قاضى از خاندان ريشه‌دار علم معرفت در تبريز بوده و سابقه علمى اين خاندان از پانصد سال متجاوز است.

آقا سيد على، تحصيلاتش را از محضر پدر شروع و در سال 1313ق، براى تكميل درس راهى نجف اشرف گرديد. در نجف از محضر فقهاى وقت خوشه دانش برچيد، كه از سرآمد آنها از شيخ‌الشريعه اصفهانى بايد ياد كرد. اما تأثيرگذارترين استاد وى، عارف عاشق آقا سيد احمد كربلايى طهرانى (م 1333ق) بوده است.

آقا سيد على قاضى، در نجف اشرف، در شب چهارشنبه ششم ربيع‌الاول سال 1366ق، از دنيا رفتند و سید جمال‌الدین گلپایگانی بر او نماز خواند و در وادی السلام، نزدیک مقام امام زمان(عج) در کنار پدرش در جوار مقام مهدى(ع)، در آرامگاه ابدى قرار گرفت.

ادامه

@@ خط ۱: / خط ۱: @@
-<div class="boxTitle"><big>'''[[آتش در خانه وحی]]'''</big></div>
+<div class="boxTitle"><big>'''[[قاضی تبریزی، سید علی|آیت‌الله سید علی قاضی طباطبایی]]'''</big></div>
-[[پرونده:NUR22580J1.jpg|بندانگشتی|آتش در خانه وحی|175px]]
+[[پرونده:NUR22279J1.jpg|بندانگشتی|قاضی تبریزی، سید علی|175px]]
-'''آتش در خانه وحی''' از سری کتاب‌های «مسائل سؤال برانگیز در تاریخ اسلام»، اثر [[داودی، سعيد|سعید داودی]] است که در آن به بررسی یکی از وقایع صدر اسلام که همان آتش زدن خانه حضرت زهرا(س) است، پرداخته شده است.
+'''سيد على قاضى طباطبايى تبريزى''' (۱۲۴۵-۱۳۲۴ش)، فقیه، حکیم، عارف، استاد بزرگ اخلاق، از شاگردان وی [[طباطبایی، سید محمدحسین|سید محمد حسین طباطبائی]]، [[خویی، سید ابوالقاسم|سید ابوالقاسم خوئی]]، [[بهجت، محمدتقی|محمد تقی بهجت فومنی]]، سید عبدالکریم کشمیری، [[آملی، محمدتقی|محمدتقی آملی]]
-در گفتار نخست، به بررسی شخصیت حضرت زهرا(س) در لسان پیامبر(ص) پرداخته شده و به این نکته اشاره گردیده است که آن حضرت، از مقام والایى برخوردار بوده و سخنان پیامبر(ص) در حق ایشان، حاکى از عصمت و پیراستگى او از گناه است، آنجا که درباره او مى‌فرماید: «فٰاطِمَةُ بَضْعَةٌ مِنّی فَمَنْ أَغْضَبَهٰا أَغْضَبَنی؛ فاطمه پاره تن من است، هر کس او را به خشم آورد مرا خشمگین کرده است» و ناگفته پیداست که خشم پیامبر(ص)، مایه اذیت و ناراحتى اوست و سزاى چنان شخصى در قرآن کریم چنین بیان شده است: «وَالَّذِینَ یؤْذُونَ رَسُولَ اللّٰهِ لَهُمْ عَذَابٌ أَلِیمٌ» (توبه: 61)؛ آنان که رسول خدا را آزار دهند، برای آنان عذاب دردناکى است». به اعتقاد نویسنده، چه دلیلى استوارتر بر فضیلت و عصمت او که در حدیث دیگرى رضاى وى در گفتار پیامبر(ص) مایه رضاى خدا و خشم او مایه خشم خدا معرفى گردیده است و مى‌فرماید: «یٰا فٰاطِمَةُ إِنَّ اللّٰهَ یغْضِبُ لِغَضَبِک وَ یرْضىٰ لِرِضٰاک؛ دخترم فاطمه! خدا با خشم تو خشمگین و با خشنودى تو خشنود مى‌شود».
+در شب شنبه سيزدهم ذى‌حجه سال 1285ق(۷ فروردین ۱۲۴۸ش) - و بنا به قولى در سال 1282ق(۹ اردیبهشت ۱۲۴۵ش)- در تبريز چشم به جهان گشود.
-<div class="mw-ui-button">[[آتش در خانه وحی|'''ادامه''']]</div>
+خاندان قاضى از خاندان ريشه‌دار علم معرفت در تبريز بوده و سابقه علمى اين خاندان از پانصد سال متجاوز است.
+آقا سيد على، تحصيلاتش را از محضر پدر شروع و در سال 1313ق، براى تكميل درس راهى نجف اشرف گرديد. در نجف از محضر فقهاى وقت خوشه دانش برچيد، كه از سرآمد آنها از [[شریعت اصفهانی، فتح‌الله|شيخ‌الشريعه اصفهانى]] بايد ياد كرد. اما تأثيرگذارترين استاد وى، عارف عاشق آقا سيد احمد كربلايى طهرانى (م 1333ق) بوده است.
+آقا سيد على قاضى، در نجف اشرف، در شب چهارشنبه ششم ربيع‌الاول سال 1366ق، از دنيا رفتند و [[موسوی گلپایگانی، سید جمال‌الدین احمد|سید جمال‌الدین گلپایگانی]] بر او نماز خواند و در وادی السلام، نزدیک مقام امام زمان(عج) در کنار پدرش در جوار مقام مهدى(ع)، در آرامگاه ابدى قرار گرفت.
+<div class="mw-ui-button">[[قاضی تبریزی، سید علی|'''ادامه''']]</div>