خلخالی، سید محمدکاظم: تفاوت میان نسخه‌ها

    از ویکی‌نور
    بدون خلاصۀ ویرایش
    جز (جایگزینی متن - '==وابسته‌ها== [[' به '==وابسته‌ها== {{وابسته‌ها}} [[')
    خط ۵۹: خط ۵۹:


    ==وابسته‌ها==
    ==وابسته‌ها==
    {{وابسته‌ها}}
    [[فقه الامامیه، قسم الخیارات]]  
    [[فقه الامامیه، قسم الخیارات]]  


    [[رده:زندگی‌نامه]]
    [[رده:زندگی‌نامه]]
    [[رده:شهریور (99)]]
    [[رده:شهریور (99)]]

    نسخهٔ ‏۴ سپتامبر ۲۰۲۱، ساعت ۱۲:۴۷

    خلخالی، سید محمدکاظم
    نام
    نام‎های دیگر
    نام پدر سید زین‌العابدین
    متولد 1270ق
    محل تولد خلخال
    رحلت 1336ق
    اساتید میرزا حبیب‌‏اللَّه رشتى

    آخوند خراسانى

    برخی آثار فقه الامامیه، قسم الخیارات
    کد مؤلف


    سید محمدكاظم خلخالى (1270-1336ق)، فرزند سید زین‌العابدین، یكى از اعلام بزرگ شیعه در قرن چهاردهم هجرى است.

    ولادت

    وى در سال 1270ق، در یكى از قراء خلخال متولد شد.

    تحصیلات

    در سن شانزده سالگى از خلخال براى تحصیل علوم دینى مهاجرت به شهرستان رشت و سپس به قزوین آمده و در مدرسه علمى قزوین دو سالى توقف نموده و شخص تاجرى ماهى سه تومان جهت مخارج ایشان مقرر داشت تا بعد از دو سال عزیمت به نجف اشرف نماید و پس از تكمیل متون فقه و اصول از محضر میرزا حبیب‌‏اللَّه رشتى و آخوند خراسانى استفاده نمود و خود در زمره مجتهدین و مدرسین قرار گرفت.

    آن مرحوم در مدت اقامت نجفش چند مسافرت به ایران نموده و از رشت و خلخال و اردبیل دیدن كرده و در همه جا مورد استقبال و احترام علماء و مردم شهرستانها بودند مخصوصا در شهرستان رشت مرحوم آیت‌‏اللَّه حاج مجتهد كه از علماء بزرگ رشت بودند مسجد خود را كه اكنون در كنار خیابان دائر و به مسجد حاج مجتهد معروف است به معظم له تفویض نمودند كه تا مدت اقامتشان در رشت مردم را از نماز جماعت و منبر خود بهره‌‏مند فرمایند.

    در سال 1319 ق بر حسب تقاضاى جمعى مخصوصا فرزند مرحوم آیت‌‏اللَّه حاج میرزا جواد آقاى مجتهدى براى اقامه جماعت و غیره به تبریز آمده و تا سال 1332 قمرى مرجع عالى روحانى بوده و به امامت و تدریس و حل و فصل امور قضائى و شرعى اهالى آذربایجان مشغول بودند. و در ابتداء مشروطه و انقلاب داخلى ایران در تبریز بودند و براى اصلاح امور مسلمین به تهران و شهر رى آمده و با مرحوم آیت‌‏اللَّه حاج شیخ فضل‌اللَّه شهید نورى ملاقات نموده سپس به نجف اشرف براى مذاكره با مراجع عالیقدر شیعه بالاخص مرحوم آیت‏‌اللَّه طباطبائى یزدى و آیت‌‏اللَّه آخوند خراسانى مسافرت نموده آنگاه به تبریز مراجعت و در سال 1332 ق مجددا با عائله خود از تبریز به نجف اشرف هجرت نموده به تدریس و مباحثات علمى پرداخته و منزلش مجمع فضلاء نجف گردیده و از كثرت علاقه‌‏اش به مذاكرات علمى در هر مجلسى كه شركت مى‏‌كردند، مباحثه علمى در میان آورده و فروعى را مطرح و به تحقیق آن مى‌‏پرداختند.

    وفات

    ایشان به‌واسطه علاقه به عتبات و صمیمیتى كه با علامه یزدى داشت، اواخر عمر را تا سال 1336ق، ساكن نجف اشرف بود، چند سال در جمله آیات بزرگ و مدرسین علماى نجف به تدریس اشتغال داشت و سرانجام در سال مذكور، همان جا، وفات نمود و در صحن مقدس علوى مدفون گردیدند. خاندان ایشان همگان از ساداتى جلیل‌القدر بودند. پدر و فرزندان او، همچنین برادرانش سید محمد، سید حسن، سید حسین و سید فاضل و اولاد و احفاد آن‌ها، از آیات معروف و حجج بزرگ اسلام بوده و هستند.

    آثار

    یكى از آثار مهم ایشان عبارت است از: «فقه الإمامیة، قسم الخیارات».

    منابع مقاله

    1. برگرفته از پایگاه دانشنامه اسلامی
    2. پایگاه راسخون

    وابسته‌ها