أقسام المولی في اللسان: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
جز (جایگزینی متن - '== وابسته‌ها ==' به '== وابسته‌ها == {{وابسته‌ها}}') |
||
| خط ۸۷: | خط ۸۷: | ||
== وابسته‌ها == | == وابسته‌ها == | ||
{{وابسته‌ها}} | |||
[[سلسلة مؤلفات الشیخ المفید]] | [[سلسلة مؤلفات الشیخ المفید]] | ||
== پیوندها == | == پیوندها == | ||
نسخهٔ ۱۵ اکتبر ۲۰۱۶، ساعت ۱۷:۱۶
| نام کتاب | أقسام المولی في اللسان |
|---|---|
| نام های دیگر کتاب | |
| پدیدآورندگان | نجف، مهدی (محقق)
مفید، محمد بن محمد (نويسنده) |
| زبان | عربی |
| کد کنگره | BP 209/7 /م7ک9 11.ش* |
| موضوع | علی بن ابی طالب (ع)، امام اول، 23 قبل از هجرت - 40ق. - اثبات خلافت
غدیر خم مفید، محمد بن محمد، 336 - 413ق. - کنگرهها ولایت کلام شیعه امامیه - قرن 4ق. |
| ناشر | المؤتمر العالمي لألفية الشيخ المفيد |
| مکان نشر | قم - ایران |
| سال نشر | 1413 هـ.ق |
| کد اتوماسیون | AUTOMATIONCODE1421AUTOMATIONCODE |
معرفى اجمالى
أقسام المولى في اللسان، نوشته شيخ مفيد، ابو عبد الله، محمد بن محمد بن نعمان عكبرى بغدادى(336 - 413ق) است. اين كتاب، به زبان عربى و در باره معناى كلمه«مولى» در حديث غدير مى‌باشد.
ساختار
كتاب، مشتمل بر يك مقدمه و دو باب است.
گزارش محتوا
شيخ مفيد، در اين كتاب، با بيانى رسا و با دقتى فراوان به بررسى معانى كلمه«مولى» پرداخته و گستردگى اطلاعات ادبى و قدرت لغوى برتر خود را به نمايش گذارده است.
وى، در آغاز، ده معنا را براى كلمه«مولى» ذكر كرده و مى‌فرمايد: معناى حقيقى و اصلى آن، عبارت است از«اَوْلَى» و معانى ديگر به همين معنا برمى‌گردند... برخى از معاندين به خاطر دشمنى با اهل بيت عصمت و طهارت(ع) اين معناى اصلى را انكار كرده‌اند...
وى در ادامه، اين حديث را متواتر دانسته و ثابت كرده كه كلمه«مولى» با معناى حقيقيش، در آن به كار گرفته شده است.
وى، اشعار فراوانى را در تأييد مدعاى خود مى‌آورد، مانند:اشعار حسان بن ثابت، قيس بن سعد بن عبادة، اخطل، كُميت بن زيد اسدى و بسيارى ديگر از شعراى بلندآوازه عرب.
بدين ترتيب، او با استدلال به حديث شريف پيامبر اسلام، حضرت محمّد(ص) كه مى‌فرمايد: «من كنت مولاه فهذا علي مولاه»، امامت حضرت امير را ثابت مى‌كند.
از جمله نكات مهمى كه در اين كتاب، مطرح شده عبارت است از:
1. توجه به قرائن داخلى و خارجى در فهم معانى الفاظ.
2. امير المؤمنين، على(ع) در زمان حكومت خويش تقيه نمى‌كردند و به راحتى عقايد خود را مطرح مى‌نمودند.
3. شاعرى كه فصاحت و بلاغت را رعايت مى‌كند، بايد بر طبق قوانين لغت، شعر بگويد.
4. نسبت برخى از اشعار به حضرت على(ع).
5. اعتماد بر اهل خبره غير مسلمان در استدلال بر معانى الفاظ.
6. انفتاح باب علم در لغت.
و...