خاورشناسان و جمع و تدوین قرآن کریم

‏خاورشناسان و جمع و تدوین قرآن کریم
پدیدآوران	پارسا، فروغ (نویسنده)
عنوان‌های دیگر	خاورشناسان و جمع و تدوين قرآن کريم
ناشر	پژوهشگاه علوم انساني و مطالعات فرهنگى‏
مکان نشر	ايران - تهران
سال نشر	مجلد1: 1390ش,
زبان	عربی
تعداد جلد	1
کد کنگره	‏BP‎‏ ‎‏65‎‏/‎‏3‎‏ ‎‏/‎‏پ‎‏2‎‏خ‎‏2‎‏‏

خاورشناسان و جمع و تدوین قرآن کریم، اثر فروغ پارسا، پژوهشی در دوره معاصر به زبان فارسی است که نویسنده در پی ارزیابی شبهه‎هایی است که خاورشناسان به دیدگاه مسلمانان درباره گردآوری قرآن وارده کرده‌اند. در واقع، این تحقیق به دنبال آن است که پس از تتبع در منابع اسلامی و روشن کردن دیدگاه مسلمانان و تبیین اختلاف آرایی که در این میان وجود دارد، نشان دهد ایرادهای خاورشناسان تا چه حدودی مبتنی بر مستندات تاریخی و به چه نسبتی جانب‎دارانه است..

ساختار

حاصل مطالعات انجام‎شده در این پژوهش در سه فصل سامان یافته است. فصل اول به تبیین دیدگاه‎های مسلمانان درباره جمع و تدوین قرآن اختصاص یافته؛ فصل دوم، سیر تاریخی دیدگاه‎های خاورشناسان را درباره جمع قرآن بررسی می‎کند و فصل سوم، با طبقه‎بندی شبهه‎ها و ایرادهای دانشمندان غربی تا حد امکان آن‎ها را مورد نقد و بررسی قرار می‎دهد.

در ابتدای این اثر، درآمد و در انتهای آن خلاصه و نتیجه‎گیری آمده است.

گزارش محتوا

نویسنده در ابتدای کتاب به پژوهش‎هایی که در حدود یک‎صدساله اخیر در غرب درباره تاریخ قرآن صورت گرفته، اشاره می‎کند. ایشان با رجوع به نظرات تئودور نولدکه و آلفونس مینگانا و بازگویی بخشی از آن نظرات به انگیزه نگارش این کتاب اشاره می‎کند.

خلاصه مطالب کتاب بدین شرح است:

1. مسئله چگونگی جمع قرآن از دیرباز مورد توجه مسلمانان بوده و در خلال کتاب‎های علوم قرآنی و تفسیر به آن پرداخته‌اند.
2. در منابع اسلامی، «جمع قرآن» به معانی مختلفی، از جمله حفظ و ازبرکردن قرآن و نیز گردآوری و تدوین آمده است.
3. منابع تاریخی، شمار زیادی از حافظان قرآن کریم را گزارش کرده‌اند.
4. قرآن کریم در زمان پیامبر(ص) به‎گونه سازمان‎یافته‌ای آموزش داده می‌شد.
5. برخی از دانشمندان مسلمان، معتقدند: قرآن کریم در زمان پیامبر(ص) نگاشته شد.
6. برخی از دانشمندان مسلمان، معتقدند: جمع و تدوین قرآن در زمان پیامبر(ص) انجام گرفته است.
7. اهتمام پیامبر(ص) به قرآن کریم و تشویق به حفظ و ازبرکردن آن، نقش محوری قرآن در فعالیت‎های مسلمانان صدر اسلام، نظارت پیامبر اکرم بر نگارش آیاتی که نازل می‌شد، اشاره پیامبر(ص) به قرآن کریم با استفاده از واژه کتاب در احادیث مختلف، روایات مختلف درباره ختم قرائت قرآن، روایات مختلف درباره تقسیم‎بندی قرآن و تنظیم و ترتیب سوره‎ها، در شمار دلایل معتقدان به جمع قرآن در زمان پیامبر(ص) است.
8. شماری از دانشمندان مسلمان جمع قرآن کریم را مربوط به زمان خلفا می‎دانند.
9. در روایات و گزارش‎های تاریخی مختلف، جمع قرآن کریم به ابوبکر، عمر و عثمان نسبت داده شده است.
10. دیدگاه اجماعی مسلمانان آن است که قرآن کریم در زمان پیامبر(ص) نگاشته شد، در زمان ابوبکر به‎صورت مصحف در بین دو جلد قرار گرفت و در زمان عثمان، مصاحف مختلف از بین رفت و یک مصحف رسمی به مسلمانان عرضه گردید.
11. قرآن به‎مثابه کتاب مقدس مسلمانان همواره مورد توجه غرب بوده است.
12. مطالعات قرآن‎شناسی در غرب همسو با پارادایم‎های اندیشه در دوران مختلف، رویکردهای مختلف داشته است.
13. جمع و تدوین قرآن کریم از دیدگاه خاورشناسان به‎صورت‎های مختلفی تفسیر شده است.
14. خاورشناسانی که با رویکرد تاریخ‎محور پژوهش‎های خود را سامان داده‌اند تا حدود زیادی روایات مربوط به جمع قرآن کریم به دستور ابوبکر و عثمان را پذیرفته‌اند؛ اگرچه انتقادهایی نیز به روایات وارد آورده‌اند.
15. نولدکه عدم جمع و تدوین قرآن در زمان پیامبر(ص) را امری بدیهی می‎داند؛ درحالی‎که گزارش‎های تاریخی خلاف این امر را نشان می‎دهد.
16. شوالی، روایت‎های جمع قرآن ابوبکر و عثمان را حاوی تناقض می‎بیند، ولی روایت مربوط به جمع عثمان را می‎پذیرد.
17. اختلاف روایات جمع قرآن دلایل مختلفی دارد و نمی‎توان آن را دلیلی بر جعل و برساخته بودن آن‎ها دانست.
18. نولدکه جمع‎آوری قرآن به‎وسیله علی(ع) را از مجعولات شیعه می‎داند؛ درحالی‎که بسیاری از منابع اهل سنت این امر را گزارش کرده‌اند.
19. بلاشر، معتقد است در زمان پیامبر(ص) اراده‌ای بر جمع قرآن وجود نداشته است.
20. فقدان امکانات مالی و ویژگی‎های خط عربی، دلایل اعتقاد بلاشر به عدم جمع قرآن در زمان پیامبر(ص) است.
21. بلاشر با نقد روایات جمع قرآن به این نتیجه می‌رسد که قرآن در زمان خلفا (عثمان) جمع و تدوین شده است.
22. بلاشر در نظریه‎پردازی خود به روایات ضعیف توجه کرده است.
23. ریچارد بل، اگرچه انتقادهایی به دیدگاه‎های مسلمانان دارد، ولی معتقد است هسته اصیل روایات به‎لحاظ تاریخی معتبر هستند.
24. بل، معتقد است فرایند شکل‎گیری و پیدایی قرآن به‎مثابه کتاب مقدس مسلمانان، پس از جنگ بدر آغاز شده است.
25. خاورشناسانی که دیدگاه‎های شکاکانه نسبت به اعتبار منابع اسلامی دارند، جمع و تدوین قرآن کریم را خیلی متأخر می‎دانند.
26. گلدتسیهر، روایات اسلامی از جمله روایات جمع قرآن کریم را برساخته می‎داند و معتقد است جمع و تدوین قرآن در زمان‎های متأخری صورت گرفته است.
27. مینگانا و کازانوا معتقدند جمع قرآن در زمان عبدالملک اموی انجام گرفته است.
28. مینگانا معتقد است روایات جمع قرآن کریم اعتبار ندارند؛ زیرا به‎طور شفاهی منتقل شده‌اند.
29. مسلمانان و نیز برخی دانشمندان غربی نشان داده‌اند، مسلمانان از همان قرن اول حدیث خود را مکتوب کرده‌اند.
30. مینگانا معتقد است اطلاعات منابع تاریخی مسلمانان برای پژوهش درباره تاریخ جمع قرآن اعتبار ندارد. منابع غیر اسلامی نیز تا قرن هشتم میلادی درباره وجود قرآن کریم سکوت کرده‌اند.
31. مینگانا، بر اساس سنت دیرینه خاورشناسان معتقد است قرآن کریم اقتباسی از کتاب مقدس است و زبان و خط آن نیز سریانی است.
32. برتون با این ادعا که روایات جمع قرآن به دلیل منازعات و اختلاف بین فقهای مسلمان جعل شده‌اند، جمع و تدوین قرآن را به زمان پیامبر(ص) مربوط می‎داند.
33. نزاع و اختلافی که برتون سعی کرده در بین فقهای مسلمان نشان بدهد، واقعی نیست.
34. نظریه برتون درباره جمع قرآن، اساساً تحلیلی به نظر می‌رسد و بنیان علمی ندارد.
35. ونزبرو تدوین قرآن را مربوط به قرن سوم هجری می‎داند. تحلیل ادبی قرآن، روشی است که وی را به این نتیجه‎گیری تاریخی رسانده است. سکوت منابع تاریخی پیش از قرن سوم هجری، دلیل دیگر ونزبرو برای این نظریه است.
36. روش‎شناسی ونزبرو حاوی تناقض است؛ زیرا وی تلاش کرده با توجه به تحلیل ادبی منابع به حقایق تاریخی دست پیدا کند؛ درحالی‎که از تحلیل ادبی می‎توان نتایج مختلف تاریخ به دست آورد.
37. شواهد باستان‎شناختی بسیاری، از جمله نسخه‎های خطی مسجد صنعا، کتیبه‎های قبة‎الصخره، کتیبه‎های مسجدالنبی و پاپیروس‎ها و سکه‎های قرن نخست هجری، ادعاهای مینگانا و ونزبرو را انکار می‎کنند.
38. برخلاف ادعای ونزبرو، مینگانا و دیگران، در منابع غیر اسلامی شواهد بسیاری وجود قرآن را در قرن اول هجری تأیید می‎کنند. این شواهد در موزه‎های معتبر دنیا نگهداری می‌شود.
39. اعتقاد به عدم اعتبار منابع اسلامی صرفاً به دلیل ادعای دیرینه برتری غرب بر شرق است و حتی دانشمندان غربی دوران فرهنگ‎محوری آن را قبول ندارند.
40. ونزبرو به میراث مکتوب شیعه توجه نکرده است.
41. کریستف لوکزنبرگ، معتقد است زبان قرآن، سریانی - آرامی بوده و آموزه‎های آن اقتباسی از کتاب مقدس است.
42. نظریه او درباره ماهیت و زبان قرآن در واقع بازنگاری دیدگاه‎های مینگانا است.
43. فرضیه سریانی - آرامی بودن زبان و خط قرآن با توجه به شواهد باستان‎شناختی و تاریخ پیدایش خط عربی، قابل دفاع نیست.
44. کتیبه رقوش (267م)، کتیبه جبل رام (سده چهارم میلادی)، کتیبه ام‎الجمال (270م)، کتیبه زبد (512م)، کتیبه جبل اسیس (528م)، کتیبه حران (568م)، کتیبه النماره (328م) و کتیبه‎های صلعه نزدیک مدینه (4 هجری)، نشان می‎دهند که خط عربی برخلاف ادعای مینگانا و لوکزنبرگ از خط نبطی ریشه گرفته است.
45. آشنایی با خط و ابزار نگارش در بین اعراب جاهلی وجود داشته و به همین دلیل در آیات قرآن به آن اشاره شده است.
46. ادعاهای لوکزنبرگ درباره سریانی بودن واژه‎های قرآن، قابل اثبات نیست و با قوانین زبان‎شناختی سازگاری ندارد.
47. اخباری که مکه و حجاز را خالی از خط و کتابت می‎دانند، در برابر روایاتی که وجود خط را در این سرزمین اثبات می‎کنند توان مقابله ندارند.
48. موتسکی با روش تحلیل ترکیبی متن و سند حدیث، روایات جمع قرآن را نقادی کرده و آن‎ها را معتبر می‎داند.
49. هارالد موتسکی که با رویکردی فرهنگی‎محور، مسئله جمع و تدوین قرآن را مطالعه کرده، با توجه به تحلیل روایات، دیدگاه مسلمانان را واقعی‎تر از دیدگاه غربی‎ها می‎داند.
50. در تحلیل نهایی به نظر می‌رسد: اعتقاد به جمع قرآن در زمان پیامبر(ص) با واقعیت‎های تاریخی و عقیده شیعه نزدیکی بیشتری دارد.
51. با وجود اختلاف روایات، قرآن موجود نزد همه مسلمانان معروف و متواتر است.
52. با وجود روایات و گزارش‎های مختلف درباره جمع و تدوین قرآن کریم، همه مسلمانان به اصالت و اعتبار تاریخ قرآن کریم اعتقاد دارند و در طول پانزده سده از نزول قرآن کریم هیچ نسخه متفاوتی وجود نداشته است..

وضعیت کتاب

فهرست محتویات در ابتدا و فهارس فنی در انتهای کتاب آمده است.

پی‎نوشت‎های هر فصل در انتهای همان فصل آمده است.

منابع مقاله

درآمد و متن کتاب.