آل عبدالجبار بحرانی، سلیمان بن احمد: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - ' عبد ' به ' عبد') |
جز (جایگزینی متن - 'می‌ک' به 'می‌ک') |
||
| خط ۳۶: | خط ۳۶: | ||
==زندگینامه== | ==زندگینامه== | ||
وی از قطیف به مسقط نقل مکان کرد و در آنجا ساکن شد. در آن زمان آنجا بحرینیهای زیادی ساکن بودند. طلاب و فضلا برای آموختن و حل مسائل به وی مراجعه | وی از قطیف به مسقط نقل مکان کرد و در آنجا ساکن شد. در آن زمان آنجا بحرینیهای زیادی ساکن بودند. طلاب و فضلا برای آموختن و حل مسائل به وی مراجعه می‌کردند تا به مرجعیت آن بلاد و اطراف آن رسید. او در 1266ق، از دنیا رفت<ref>ر.ک: آل عبدالجبار بحرانی، ص15</ref>. | ||
==در نگاه دیگران== | ==در نگاه دیگران== | ||
[[امین، محسن|سید محسن امین]] در «[[أعيان الشيعة (12 جلدی)|أعيان الشيعة]]» او را با عبارات عالم فاضل و فقیه محدث و مرجع مردم، خاصه علمای آنان در مسائل و معضلات در شهرهای عمان و بسیاری از شهرهای بحرین یاد کرده و گفته بسیاری از مردم عمان و مسقط و آن حوالی از وی تقلید | [[امین، محسن|سید محسن امین]] در «[[أعيان الشيعة (12 جلدی)|أعيان الشيعة]]» او را با عبارات عالم فاضل و فقیه محدث و مرجع مردم، خاصه علمای آنان در مسائل و معضلات در شهرهای عمان و بسیاری از شهرهای بحرین یاد کرده و گفته بسیاری از مردم عمان و مسقط و آن حوالی از وی تقلید می‌کردند. شیخ علی بلادی هم در «أنوار الدرين» درباره وی مینویسد: او از عالمان بزرگ و فقهای نیک و در غایت انصاف و صفات نیکو، بود<ref>ر.ک: همان</ref>. | ||
==اساتید و شاگردان== | ==اساتید و شاگردان== | ||
نسخهٔ ۲۱ اوت ۲۰۱۹، ساعت ۲۱:۲۰
| نام | آل عبدالجبار بحراني، سليمان بن احمد |
|---|---|
| نام‌های دیگر | سلیمان بن احمد بن حسین آل عبدالجبار بحرانی قطیفی |
| نام پدر | احمد |
| متولد | بحرین |
| محل تولد | |
| رحلت | 1266ق |
| اساتید | سید محمدمهدی بحرالعلوم طباطبایی نجفی |
| برخی آثار | إرشاد البشر في شرح الباب الحادي عشر |
| کد مؤلف | AUTHORCODE22157AUTHORCODE |
سلیمان بن احمد بن حسین آل عبدالجبار بحرانی قطیفی، از علمای بحرین و مراجع تقلید در عمان و مسقط بوده است. سید محمدمهدی بحرالعلوم طباطبایی نجفی، از اساتید او و «إرشاد البشر في شرح الباب الحادي عشر»، از آثار اوست.
زندگینامه
وی از قطیف به مسقط نقل مکان کرد و در آنجا ساکن شد. در آن زمان آنجا بحرینیهای زیادی ساکن بودند. طلاب و فضلا برای آموختن و حل مسائل به وی مراجعه می‌کردند تا به مرجعیت آن بلاد و اطراف آن رسید. او در 1266ق، از دنیا رفت[۱].
در نگاه دیگران
سید محسن امین در «أعيان الشيعة» او را با عبارات عالم فاضل و فقیه محدث و مرجع مردم، خاصه علمای آنان در مسائل و معضلات در شهرهای عمان و بسیاری از شهرهای بحرین یاد کرده و گفته بسیاری از مردم عمان و مسقط و آن حوالی از وی تقلید می‌کردند. شیخ علی بلادی هم در «أنوار الدرين» درباره وی مینویسد: او از عالمان بزرگ و فقهای نیک و در غایت انصاف و صفات نیکو، بود[۲].
اساتید و شاگردان
از اساتید شیخ سلیمان، میتوان به افراد زیر اشاره کرد:
- شیخ مبارک آل حمیدان؛
- شیخ محمد بن عبدالجبار کبیر؛
- سید محمدمهدی بحرالعلوم طباطبایی نجفی.
از شاگردان وی میتوان از شیخ حسن بن جعفر کاشفالغطاء یاد کرد[۳].
آثار
- النجوم الزاهرة في فقه العترة الطاهرة؛
- شرح المفاتيح؛
- الأنوار المشرقية في شرح اللمعة الدمشقية؛
- إرشاد البشر في شرح الباب الحادي عشر؛
- شرح فصول محقق طوسی؛
- شرح ایساغوجی؛
- شرح شمسیه؛
- شرح تهذيب المنطق؛
- رسالة في المناسك؛
- رسالة في الجزء الذي لا يتجزأ؛
- رسالة في الرجعة؛
- رسالة في المعارف الخمس؛
- رسالة في الرد على النصارى؛
- رسالة في الواحد لا يصدر منه إلا واحد؛
- رسالة في انعتاق أم الولد بعد موت سيدها من حصة ولدها؛
- رسالة في أجوبة مسائل الشيخ غانم القطري البحراني في مسائل الرجعة؛
- رسالة في أجوبة مسائل العلامة الشيخ أحمد بن عصفور؛
- رسالة في الطهارة و الصلاة؛
- حاشية على المدارك؛
- منظومهای در المنطق که آن را «جواهر الأفكار» نامیده است؛
- أرجوزة في أصول الفقه؛
و...[۴].
پانویس
منابع مقاله
آل عبدالجبار بحرانی، سلیمان بن احمد، «إرشاد البشر في شرح الباب الحادي عشر»، تحقیق ضیاء بدر آل سنبل، مؤسسه طلیعه نور، قم، چاپ اول، 1430 ق.