التنبیهات العَلیّة علی وظائف الصلاة القلبیة: تفاوت میان نسخه‌ها

[[شهید ثانی، زین‌‎الدین بن علی]] (نويسنده)

'''التنبيهات العلية على وظائف الصلاة القلبية''' يعنى بيدارگرى‌هاى برتر در باب وظيفه‌هاى قلبى نماز، از آثار سودمند محقق و فقيه شيعى قرن دهم؛ شيخ زين‌الدين بن نورالدين على بن احمد عاملى جبعى، معروف به [[شهيد ثانى]] (جبع 911- 966 استانبول) است كه در آن، نويسنده، آداب و اسرار اخلاقى و عرفانى نماز را توضيح داده است. اين اثر را استاد صفاءالدين البصرى -عضو "مجمع البحوث الاسلامية" وابسته به آستان قدس رضوى- تحقيق كرده است. كتاب حاضر از زمان انتشار تاكنون مورد توجه شديد دانشمندان علوم اسلامى قرار داشته است به طورى كه بيش از دويست نسخه خطى از آن موجود است و بيش از ده بار به زبان فارسی ترجمه و شرح شده است. نويسنده در اين اثر به كتاب "[[مصباح الشريعة|مصباح الشريعة و مفتاح الحقيقة]] " منسوب به [[امام جعفر صادق(ع)]] و همچنين به كتاب "إحياء علوم‌الدين" نوشته غزالى توجه فراوان كرده است. همچنين اين كتاب بر انديشمندان بعدى مانند [[جزایری، نعمت‌الله|سيد‌‎نعمةالله جزائرى]]، [[ملکی تبریزی، جواد بن شفیع|ميرزا جوادآقا ملكى تبريزى]]، شهيد [[دستغیب، عبدالحسین|سيد‌‎عبدالحسين دستغيب]] و [[امام خمينى(ره)|امام خمينى]](ره) و... بروشنى تأثير گذاشته است.

كتاب حاضر، از مقدمه نويسنده و متن اصلى (شامل سه فصل و يك خاتمه) تشكيل شده است. نويسنده در مقدمه، با ذكر معنى قلب، حضور قلب هنگام عبادات به ويژه نماز را مطرح و روشى سودمند ب‍-راى حضور قلب ذكر كرده است. در فصل اول مقدمات نماز را بيان و آن را به واجب و مستحب تقسيم كرده است. در فصل دوّم به مقارنات اشاره كرده و آن را هشت مورد دانسته است. در فصل سوّم با ذكر منافيات نماز، آن را به منافيات كمال و منافيات صحت تقسيم كرده است. در خاتمه به دو بحث (1- جبران خلل واقع در نماز 2- خصوصيات نمازهاى ديگر-جمعه، عيد، آيات، طواف و...-) پرداخته است. روش نويسنده در اين اثر، نقلى و تحليلى است. نويسنده در مقدمه‌اش كه زمان و مكان و ساير مشخصات نگارش آن معلوم نيست يادآور شده است: اين رساله در اسرار نماز است و اكثر مطالبش همان است كه نصوصى از اهل‌بيت(ع) در مورد آن وارد شده است. (مقدمه كتاب، ص66) نويسنده نگارش اين اثر را در روز شنبه نهم ذوالحجه سال 951 به پایان رسانده است. (متن كتاب، ص191) همچنين مصحح با بيان مختصرى در مورد موضوع و ارزش كتاب، نسخه‌هاى خطى مورد اعتمادش را شناسانده و در مورد روش تحقيق و تصحيح توضيح داده است. (ر.ک: مقدمه كتاب، ص46- 50) مصحح تصاويرى از نسخه‌هاى خطى مورد اعتماد كه براى تصحيح از آن استفاده كرده، آورده است. (همان، ص53- 58) همچنين مصحح محترم شرح‌حال نويسنده را به نقل از شاگردش ابن العودى به صورت مفصل آورده است. (ر.ک: همان، ص21- 42) و نيز كيفيت شهادت و تاريخ و اسباب آن را و برخى از مراثى شهادتش را ذكر كرده است. (ر.ک: همان، ص42- 46)  

#نويسنده ريا را يكى از مواردى شمرده كه با صحت نماز منافات دارد يعنى ناسازگار است و چنين افزوده است: ريا دو گونه است: رياى محض و رياى مخلوط. رياى محض آن است كه با اين عملش (نماز) نفع دنيا را بطلبد. و اين ريا، فراگير است و شامل همه موارد ذيل مى‌شود: چه منفعت حرامى را بطلبد چه حلال، يا براى فرار از اينكه به او به چشم حقارت نگاه شود و از زمره خواصّ شمرده نشود. و رياى مخلوط به اين معنا است كه موارد مذكور در رياى محض را همراه با تقرب به خداى تعالى قصد كند. و هر دو تاى اين رياها عمل را فاسد مى‌سازد بلكه رياى محض ارزش بحث و گفتگو ندارد و دومى شرك به خداى تعالى در عبادت است كه قبلا گذشت كه خداوند متعال عمل ريايى را نمى‌پذيرد و به همان شریک واگذار مى‌كند و آن همان شرك خفى است.... (همان، ص145- 151)

#نويسنده در مورد معناى "الله اكبر" چنين نوشته است: تكبير معنايش اين است كه خداى سبحان از هر چيزى بزرگتر است يا برتر از آن است كه وصف شود يا بزرگتر از آن است كه با حواسّ درك شود يا با مردم مقايسه شود. همچنين او افزوده است: پس وقتى زبانت اين جمله را گفت شايسته است كه قلبت آن را تكذيب نكند. اگر در قلبت چيزى بزرگتر از خداى تعالى باشد، خدا شهادت خواهد داد كه تو راستگو نيستى... (همان، ص115)

#كتاب حاضر هر چند مستند نيست و نويسنده خودش اسناد و منابع روايات مورد استفاده‌اش را نياورده است وليكن بسيارى از رواياتش در منابع روايى مانند كافى، معانى الاخبار، امالى و... يافت مى‌شود و مصحح محترم هم آدرس آن منابع را با ذكر شماره جلد و صفحه ذكر كرده است و البته برخى از رواياتش در هيچ منبع روايى يافت نمى‌شود و اين يكى از اشكالات غير قابل دفاع اين كتاب است. به عنوان مثال نويسنده روايت "إنّ اللّه تعالى يعطى الدّنيا بعمل الآخرة، و لا يعطى الآخرة بعمل الدّنيا" را به نقل از پيامبر(ص) و بدون ذكر اسناد و منبع آورده (همان، ص174) و مصحح در پاورقى نوشته است كه به [[بحارالانوار|بحار الأنوار الجامعة لدرر أخبار الأئمة الأطهار علیهم‌السلام]] مراجعه شود كه در آن روايتى است كه به همين معنا دلالت دارد و شماره جلد و صفحه مورد نظر را آورده است. وقتى به [[بحارالانوار|بحار الأنوار الجامعة لدرر أخبار الأئمة الأطهار علیهم‌السلام]] و همان جلد و صفحه مراجعه مى‌كنيم مصحح در پاورقى چنين آورده است: "لم اجده في مظانه" يعنى در محلش نيافتم! ([[بحارالانوار|بحار الأنوار الجامعة لدرر أخبار الأئمة الأطهار علیهم‌السلام]] ج13 ص412)