أهل‌البيت في مصر: تفاوت میان نسخه‌ها
(صفحه ای تازه حاوی «<div class='wikiInfo'>
[[پرونده:NUR10777J1.jpg|بندانگش» ایجاد کرد.) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۳۶: | خط ۳۶: | ||
|- | |- | ||
|سال نشر | |سال نشر | ||
|data-type='publishYear'| | |data-type='publishYear'| 1427 هـ.ق یا 2006 م | ||
|-class='articleCode' | |-class='articleCode' | ||
|کد اتوماسیون | |کد اتوماسیون | ||
| خط ۶۷: | خط ۶۷: | ||
[[رده:آداب و رسوم]] | [[رده:آداب و رسوم]] | ||
[[رده:مباحث خاص آداب و رسوم]] | [[رده:مباحث خاص آداب و رسوم]] | ||
[[رده:زیارت اماکن | [[رده:زیارت اماکن مقدسه، مشاهد ائمه و مزارات امامزادگان و اولیاء]] | ||
نسخهٔ ۲۶ مهٔ ۲۰۱۶، ساعت ۱۰:۰۵
| نام کتاب | أهل البيت في مصر |
|---|---|
| نام های دیگر کتاب | |
| پدیدآورندگان | شوقی، محمد (محقق)
عده من الباحثین و المفکرین المصریین (نويسنده) خسروشاهی، هادی (اعداد) |
| زبان | عربی |
| کد کنگره | BP 263/8 /الف9 |
| موضوع | آرامگاهها - مصر
امام زادهها - مصر زیارتگاههای اسلامی - مصر |
| ناشر | المجمع العالمي للتقريب بين المذاهب الإسلامية، المعاونية الثقافية، مرکز التحقیقات و الدراسات العلمیة |
| مکان نشر | تهران - ایران |
| سال نشر | 1427 هـ.ق یا 2006 م |
| کد اتوماسیون | 10777 |
معرفى كتاب
اين اثر مجموعه مقالاتى از نويسندگان معاصر عرب درباره مقابر و مشاهد منسوب به خاندان پيامبر در كشور مصر است. دانسته است كه در كشور مصر بارگاه‌هايى منتسب به چند تن از ائمه يا فرندان آنان وجود دارد كه مشهورترين آنها مقام و بارگاه رأس الحسين(ع) و بارگاه حضرت زينب (س) است. در اين كتاب علاوه بر گفتارهايى درباره اين دو بارگاه، از مقابر ديگرى كه كمتر وجود آنها در مصر شهرت دارد سخن گفته شده است: سيده نفيسه، سكينه و فاطمه دختران امام حسين (ع)، رقيه دختر اميرالمؤمنين، ابراهيم فرزند امام مجتبى(ع) و نوه‌اش حسن انور، امام سجاد و فرزندش زيد بن على شهيد، محمد و عايشه فرزندان امام جعفر صادق (ع)، كلثوم نوه آن حضرت و برخى ديگر از ذريه پيامبر كه بارگاه‌هايى در آنجا به نام آنان وجود دارد.
روشن است كه قبر افرادى چون امام سجاد و فرزندش زيد شهيد در مصر نيست و ديگر بارگاه‌ها نيز از قديم محل بررسى و نظرات مختلف بوده است.
روش تأليف
در اين كتاب بيش از آنكه به تحقيق و بررسى صحت و سقم اين بارگاه‌ها و علت انتساب آن به افراد فوق پرداخته شود، به بيان شرح حالى از اين افراد پرداخته و سپس از وضعيت مقبره و بارگاه سخن به ميان آورده است. بنابراين نويسندگان اين كجموعه،وجود اين مقابر را به گونه‌اى مفروغ عنه گرفته و چندان درباره آن بحث نكرده‌اند بلكه به وضع ظاهرى بارگاه پرداخته‌اند. در مجموع بايد گفا جنبه ادبى و خطابى اين مقالات بيش از جنبه علمى آن بوده و استدلال و ارجاع به منابع به ندرت در آن ديده مى‌شود.
مقالات اين مجموعه از جاهاى مختلف اخذ شده و نويسندگان آن متعددند.