قطبالدین رازی، محمد بن محمد: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - 'شروح الشمسیة: مجموعة حواش و تعلیقات' به 'شروح الشمسية: مجموعة حواش و تعليقات') |
(غنی سازی متن) |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
<div class= | <div class="wikiInfo"> | ||
[[پرونده:NUR00692.jpg|بندانگشتی|قطبالدین رازی، محمد بن محمد]] | [[پرونده:NUR00692.jpg|بندانگشتی|قطبالدین رازی، محمد بن محمد]] | ||
{| class="wikitable aboutAuthorTable" style="text-align:Right" |+ | | {| class="wikitable aboutAuthorTable" style="text-align:Right" |+ | | ||
|- | |- | ||
! نام!! data-type= | ! نام!! data-type="authorName" |قطبالدین رازی، محمد بن محمد | ||
|- | |- | ||
|نام های دیگر | |نام های دیگر | ||
|data-type= | | data-type="authorOtherNames" | رازی، قطبالدین محمد بن محمد | ||
س‍ل‍طان‌‌ال‍م‍ح‍ق‍ق‍ی‍ن | س‍ل‍طان‌‌ال‍م‍ح‍ق‍ق‍ی‍ن | ||
| خط ۱۵: | خط ۱۵: | ||
|- | |- | ||
|نام پدر | |نام پدر | ||
|data-type= | | data-type="authorfatherName" |محمد | ||
|- | |- | ||
|متولد | |متولد | ||
|data-type= | | data-type="authorbirthDate" | | ||
|- | |- | ||
|محل تولد | |محل تولد | ||
|data-type= | | data-type="authorBirthPlace" |ورامين | ||
|- | |- | ||
|رحلت | |رحلت | ||
|data-type= | | data-type="authorDeathDate" |776 هـ.ق | ||
|- | |- | ||
|اساتید | |اساتید | ||
|data-type= | | data-type="authorTeachers" |[[حلی، حسن بن یوسف]] | ||
|- | |- | ||
|برخی آثار | |برخی آثار | ||
|data-type= | | data-type="authorWritings" |[[الالـهیات من المحاکمات بین شرحی الاشارات]] | ||
[[تحرير القواعد المنطقية، شرح الرساله الشمسيه لنجم‌الدين عمر بن علي القزويني المعروف بالکاتبي (رحلي)]] | [[تحرير القواعد المنطقية، شرح الرساله الشمسيه لنجم‌الدين عمر بن علي القزويني المعروف بالکاتبي (رحلي)]] | ||
|-class= | |- class="articleCode" | ||
|کد مؤلف | |کد مؤلف | ||
|data-type= | | data-type="authorCode" |AUTHORCODE692AUTHORCODE | ||
|} | |} | ||
</div> | </div> | ||
'''قطب‌الدّين ابوجعفر محمد بن محمد رازى بويهى''' (نسب او به آل بويه و به قولى به ابوجعفر بن بابويه قمى فقيه معروف شيعه مى‌رسد)، در يكى از قراى رى به نام ورامين به دنيا آمد و در ماه ذى‌قعده سال 776، در شهر دمشق درگذشت و در صالحيه به | '''قطب‌الدّين ابوجعفر محمد بن محمد رازى بويهى''' (نسب او به آل بويه و به قولى به ابوجعفر بن بابويه قمى فقيه معروف شيعه مى‌رسد)، در يكى از قراى رى به نام ورامين به دنيا آمد و در ماه ذى‌قعده سال 776، در شهر دمشق درگذشت و در صالحيه به خاک سپرده شد. | ||
او از پيشوايان منطق و فلسفه و دانش‌هاى ديگر، همچنين از مشهورترين علمايى بود كه در قرن هشتم مى‌زيستند. شرح او بر «شمسيه» و كتاب «مطالع» در منطق مايه شهرت او شده است؛ همچنان‌كه كتاب او در فلسفه به نام «المحاكمات» كه در آن به بررسى و محاكمه دو شارح معروف كتاب «اشارات»، [[نصیرالدین طوسی، محمد بن محمد|خواجه نصيرالدّين طوسى]] و [[فخر رازی، محمد بن عمر|فخر رازى]] پرداخته است، بر شهرت او افزوده است. | او از پيشوايان منطق و فلسفه و دانش‌هاى ديگر، همچنين از مشهورترين علمايى بود كه در قرن هشتم مى‌زيستند. شرح او بر «شمسيه» و كتاب «مطالع» در منطق مايه شهرت او شده است؛ همچنان‌كه كتاب او در فلسفه به نام «المحاكمات» كه در آن به بررسى و محاكمه دو شارح معروف كتاب «اشارات»، [[نصیرالدین طوسی، محمد بن محمد|خواجه نصيرالدّين طوسى]] و [[فخر رازی، محمد بن عمر|فخر رازى]] پرداخته است، بر شهرت او افزوده است. | ||
| خط ۵۰: | خط ۵۰: | ||
او از متفكران و علماى مبرز شيعه بود. [[شهيد اول]] بدين مطلب تصريح دارد و با او در دمشق، در اواخر ماه شعبان 776، ملاقات كرده است و چنين مى‌گويد: «دريايى بود خشك‌نشدنى... و بى‌شك امامى‌مذهب بود و من خود از او شنيدم كه به امامى بودن خود تصريح مى‌كرد و وابستگى او به پيروى از اهل بيت رسالت معلوم است» و باز [[شهيد اول]] گفته است: «او شاگرد مخصوص شيخ امام جمال‌الدّين [[حلی، حسن بن یوسف|علامه حلى]] بود». | او از متفكران و علماى مبرز شيعه بود. [[شهيد اول]] بدين مطلب تصريح دارد و با او در دمشق، در اواخر ماه شعبان 776، ملاقات كرده است و چنين مى‌گويد: «دريايى بود خشك‌نشدنى... و بى‌شك امامى‌مذهب بود و من خود از او شنيدم كه به امامى بودن خود تصريح مى‌كرد و وابستگى او به پيروى از اهل بيت رسالت معلوم است» و باز [[شهيد اول]] گفته است: «او شاگرد مخصوص شيخ امام جمال‌الدّين [[حلی، حسن بن یوسف|علامه حلى]] بود». | ||
[[محقق کرکی، علی بن حسین|محقق ثانى]] شيخ على بن عبدالعالى كركى عاملى درباره‌اش مى‌گويد: «از بزرگان شاگردان علامه و از اعيان اصحاب ما از اماميه بود». هريك از مؤلفان «رياض» و «الأمل» و «مجالس المؤمنين» و [[أعيان الشيعة (12 جلدی)|أعيان الشيعة]]» و «[[الذريعة إلی تصانيف الشيعة|الذريعة]]» و ديگران به تشيع او تصريح نموده‌اند. يكى از اساتيد او جمال‌الدّين [[حلی، حسن بن یوسف|علامه حلى]] متوفى به سال 726 و ديگرى عضدالدّين ايجى صاحب كتاب «المواقف» در علم كلام و متوفى به سال 1355/756م است. | [[محقق کرکی، علی بن حسین|محقق ثانى]] شيخ على بن عبدالعالى كركى عاملى درباره‌اش مى‌گويد: «از بزرگان شاگردان [[حلی، حسن بن یوسف|علامه]] و از اعيان اصحاب ما از اماميه بود». هريك از مؤلفان «رياض» و «الأمل» و «مجالس المؤمنين» و [[أعيان الشيعة (12 جلدی)|أعيان الشيعة]]» و «[[الذريعة إلی تصانيف الشيعة|الذريعة]]» و ديگران به تشيع او تصريح نموده‌اند. يكى از اساتيد او جمال‌الدّين [[حلی، حسن بن یوسف|علامه حلى]] متوفى به سال 726 و ديگرى عضدالدّين ايجى صاحب كتاب «المواقف» در علم كلام و متوفى به سال 1355/756م است. | ||
== آثار == | == آثار == | ||
نسخهٔ ۲۱ مهٔ ۲۰۱۸، ساعت ۱۰:۲۷
| نام | قطبالدین رازی، محمد بن محمد |
|---|---|
| نام های دیگر | رازی، قطبالدین محمد بن محمد
س‍ل‍طان‌‌ال‍م‍ح‍ق‍ق‍ی‍ن ق‍طب‌ال‍م‍ح‍ق‍ق‍ی‍ن علامه رازی |
| نام پدر | محمد |
| متولد | |
| محل تولد | ورامين |
| رحلت | 776 هـ.ق |
| اساتید | حلی، حسن بن یوسف |
| برخی آثار | الالـهیات من المحاکمات بین شرحی الاشارات
تحرير القواعد المنطقية، شرح الرساله الشمسيه لنجم‌الدين عمر بن علي القزويني المعروف بالکاتبي (رحلي) |
| کد مؤلف | AUTHORCODE692AUTHORCODE |
قطب‌الدّين ابوجعفر محمد بن محمد رازى بويهى (نسب او به آل بويه و به قولى به ابوجعفر بن بابويه قمى فقيه معروف شيعه مى‌رسد)، در يكى از قراى رى به نام ورامين به دنيا آمد و در ماه ذى‌قعده سال 776، در شهر دمشق درگذشت و در صالحيه به خاک سپرده شد.
او از پيشوايان منطق و فلسفه و دانش‌هاى ديگر، همچنين از مشهورترين علمايى بود كه در قرن هشتم مى‌زيستند. شرح او بر «شمسيه» و كتاب «مطالع» در منطق مايه شهرت او شده است؛ همچنان‌كه كتاب او در فلسفه به نام «المحاكمات» كه در آن به بررسى و محاكمه دو شارح معروف كتاب «اشارات»، خواجه نصيرالدّين طوسى و فخر رازى پرداخته است، بر شهرت او افزوده است.
تاج سبكى در كتاب خود «طبقات الشافعية» او را چنين ستوده است: «پيشوايى مبرز در علوم معقول بود كه صيت شهرت او به سرزمين‌هاى دوردست رسيد. به سال 763 به دمشق آمد، پس او را پيشوايى در منطق و حكمت يافتيم كه در تفسير و معانى و بيان به‌خوبى وارد بود و در نحو دست داشت و اشعه ذكاوت او آشكار بود».
سيوطى در «طبقات النحاة» گفته است: «او يكى از پيشوايان علم معقول بود كه از عضدى و غيره دانش فراگرفت».
او از متفكران و علماى مبرز شيعه بود. شهيد اول بدين مطلب تصريح دارد و با او در دمشق، در اواخر ماه شعبان 776، ملاقات كرده است و چنين مى‌گويد: «دريايى بود خشك‌نشدنى... و بى‌شك امامى‌مذهب بود و من خود از او شنيدم كه به امامى بودن خود تصريح مى‌كرد و وابستگى او به پيروى از اهل بيت رسالت معلوم است» و باز شهيد اول گفته است: «او شاگرد مخصوص شيخ امام جمال‌الدّين علامه حلى بود».
محقق ثانى شيخ على بن عبدالعالى كركى عاملى درباره‌اش مى‌گويد: «از بزرگان شاگردان علامه و از اعيان اصحاب ما از اماميه بود». هريك از مؤلفان «رياض» و «الأمل» و «مجالس المؤمنين» و أعيان الشيعة» و «الذريعة» و ديگران به تشيع او تصريح نموده‌اند. يكى از اساتيد او جمال‌الدّين علامه حلى متوفى به سال 726 و ديگرى عضدالدّين ايجى صاحب كتاب «المواقف» در علم كلام و متوفى به سال 1355/756م است.
آثار
تأليفات قطب‌الدّين رازى بسيار و بيشتر آنها در منطق و حكمت است، از جمله:
- شرح شمسيه؛
- شرح المطالع؛
- شرح الحاوي (در حكمت)؛
- شرح اشارات ابن سينا؛
- بحر الأصداف (حاشيه بر كشاف زمخشرى)؛
- تحفة الأشراف (حاشيه بر كشاف)؛
- المحاكمات بين شرحي الإشارات؛
- شرح قواعد الأحكام؛
- رساله‌اى در تحقيق تصور و تصديق؛
- رسالة في تحقيق الكليات؛
- شرح المفتاح (نعمه، عبدالله، ص433).
منابع مقاله
نعمه، عبدالله، «فلاسفه شيعه»، تهران، سازمان انتشارات و آموزش انقلاب اسلامى، چاپ اول، 1367ش.