وعاية الحكمة في شرح نهاية الحكمة: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - 'فلسفه اسلامي' به 'فلسفه اسلامی') |
(لینک درون متنی) |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
<div class= | <div class="wikiInfo"> | ||
[[پرونده:NUR41588J1.jpg|بندانگشتی|وعاية الحكمة في شرح نهاية الحكمة]] | [[پرونده:NUR41588J1.jpg|بندانگشتی|وعاية الحكمة في شرح نهاية الحكمة]] | ||
{| class="wikitable aboutBookTable" style="text-align:Right" | {| class="wikitable aboutBookTable" style="text-align:Right" | ||
|+ | |+ | ||
|- | |- | ||
! نام کتاب!! data-type= | ! نام کتاب!! data-type="bookName" |وعاية الحكمة في شرح نهاية الحكمة | ||
|- | |- | ||
|نام های دیگر کتاب | |نام های دیگر کتاب | ||
|data-type= | | data-type="otherBookNames" |نهاية الحکمة. شرح | ||
|- | |- | ||
|پدیدآورندگان | |پدیدآورندگان | ||
|data-type= | | data-type="authors" |[[عشاقي اصفهاني، حسين]] (شارح) | ||
[[ | [[طباطبایی، محمدحسین]] (نويسنده) | ||
|- | |- | ||
|زبان | |زبان | ||
|data-type= | | data-type="language" |عربي | ||
|- | |- | ||
|کد کنگره | |کد کنگره | ||
|data-type= | | data-type="congeressCode" style="direction:ltr" | | ||
|- | |- | ||
|موضوع | |موضوع | ||
|data-type= | | data-type="subject" |طباطبايي، محمد حسين، 1281 - 1360. نهايه الحکمه - نقد و تفسير | ||
فلسفه اسلامی | فلسفه اسلامی | ||
|- | |- | ||
|ناشر | |ناشر | ||
|data-type= | | data-type="publisher" |المرکز العالمي للدراسات الاسلامية | ||
|- | |- | ||
|مکان نشر | |مکان نشر | ||
|data-type= | | data-type="publishPlace" |ايران - قم | ||
|- | |- | ||
||سال نشر | ||سال نشر | ||
|ata-type= | | ata-type="publishYear" |مجلد1: 1382ش , 1424ق , | ||
|-class= | |- class="articleCode" | ||
|کد اتوماسیون | |کد اتوماسیون | ||
|data-type= | | data-type="automationCode" |AUTOMATIONCODE41588AUTOMATIONCODE | ||
|} | |} | ||
</div> | </div> | ||
'''وعاية الحكمة في شرح نهاية الحكمة'''، به قلم حسین عشاقی اصفهانی، کتابی است به زبان عربی با موضوع حکمت اسلامی در شرح | '''وعاية الحكمة في شرح نهاية الحكمة'''، به قلم حسین عشاقی اصفهانی، کتابی است به زبان عربی با موضوع حکمت اسلامی در شرح «[[نهاية الحكمة (ط. جامعه مدرسین)|نهاية الحكمة]]» علامه [[طباطبایی، محمدحسین|سید محمدحسین طباطبایی]]. | ||
شارح، شرح مفید و روانی بر این اثر نوشته و در نگارش از شیوه «قوله» استفاده کرده است؛ یعنی بخشی از متن را با این عنوان آورده و سپس در ذیل آن، به شرح و توضیحش پرداخته است؛ مثلا گفته: | شارح، شرح مفید و روانی بر این اثر نوشته و در نگارش از شیوه «قوله» استفاده کرده است؛ یعنی بخشی از متن را با این عنوان آورده و سپس در ذیل آن، به شرح و توضیحش پرداخته است؛ مثلا گفته: | ||
«قوله: لكنها ليست غيره...» و سپس در زیر این عبارت فرموده: یعنی محمولاتی که در فلسفه ثابت میشود، از سنخ وجود است؛ چون پیش از این گفته شد که اتصاف موجود به حالات غیر موجود، نشدنی است...<ref>ر.ک: متن کتاب، ص15</ref>. | «قوله: لكنها ليست غيره...» و سپس در زیر این عبارت فرموده: یعنی محمولاتی که در فلسفه ثابت میشود، از سنخ وجود است؛ چون پیش از این گفته شد که اتصاف موجود به حالات غیر موجود، نشدنی است...<ref>ر.ک: متن کتاب، ص15</ref>. | ||
«[[نهاية الحكمة (ط. جامعه مدرسین)|نهاية الحكمة]]»، از کتابهایی است که در دوره سطح حوزههای علمیه خوانده میشود. انگیزه ناشر از نشر چنین شرحی، اصلاح و تکمیل نظام درسی حوزوی بوده است؛ مرکز جهانی علوم اسلامی، در این راستا اقدام به چاپ و نشر یک سری کتاب کرده که اثر حاضر نیز یکی از این موارد (مربوط به درس فلسفه) است<ref>ر.ک: مقدمه مرکز جهانی علوم اسلامی، ص5-7</ref>. | |||
خود نویسنده درباره هدف نگارش این شرح و وجه نامگذاری آن به چنان نامی، چنین مینگارد: از آنجا که این کتاب، بهعنوان متن درسی در حوزههای علمیه و جز آن قرار داده شده و چنین به نظر آمد که ستارههای درخشان آن، برای رصدکنندگان، ناآشکار است، شرحی نمایانگر حقایق آن، بر آن نگاشتم و با اقتباس از قرآن کریم که میفرماید: '''وَ تَعِيَهَا أُذُنٌ وَاعِيَةٌ''' ﴿الحاقة: 12﴾؛ «و گوشهاى شنوا آن را نگاه دارد» و فرمایش حضرت امیر(ع)، که در توصیف آل محمد(ع)، عقل آنان را برای دریافت دین، «عقل وعایت و رعایت» (خرد گیرا، پویا و اندیشمند و نکتهسنج و پایبند) خوانده، آن را «وعاية الحكمة في شرح نهاية الحكمة» نامیدم<ref>ر.ک: مقدمه مؤلف، ص10</ref>. | خود نویسنده درباره هدف نگارش این شرح و وجه نامگذاری آن به چنان نامی، چنین مینگارد: از آنجا که این کتاب، بهعنوان متن درسی در حوزههای علمیه و جز آن قرار داده شده و چنین به نظر آمد که ستارههای درخشان آن، برای رصدکنندگان، ناآشکار است، شرحی نمایانگر حقایق آن، بر آن نگاشتم و با اقتباس از قرآن کریم که میفرماید: '''وَ تَعِيَهَا أُذُنٌ وَاعِيَةٌ''' ﴿الحاقة: 12﴾؛ «و گوشهاى شنوا آن را نگاه دارد» و فرمایش [[امام على(ع)|حضرت امیر(ع)]]، که در توصیف آل محمد(ع)، عقل آنان را برای دریافت دین، «عقل وعایت و رعایت» (خرد گیرا، پویا و اندیشمند و نکتهسنج و پایبند) خوانده، آن را «وعاية الحكمة في شرح نهاية الحكمة» نامیدم<ref>ر.ک: مقدمه مؤلف، ص10</ref>. | ||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
نسخهٔ ۱ ژانویهٔ ۲۰۱۸، ساعت ۲۰:۳۲
| نام کتاب | وعاية الحكمة في شرح نهاية الحكمة |
|---|---|
| نام های دیگر کتاب | نهاية الحکمة. شرح |
| پدیدآورندگان | عشاقي اصفهاني، حسين (شارح)
طباطبایی، محمدحسین (نويسنده) |
| زبان | عربي |
| کد کنگره | |
| موضوع | طباطبايي، محمد حسين، 1281 - 1360. نهايه الحکمه - نقد و تفسير
فلسفه اسلامی |
| ناشر | المرکز العالمي للدراسات الاسلامية |
| مکان نشر | ايران - قم |
| سال نشر | مجلد1: 1382ش , 1424ق , |
| کد اتوماسیون | AUTOMATIONCODE41588AUTOMATIONCODE |
وعاية الحكمة في شرح نهاية الحكمة، به قلم حسین عشاقی اصفهانی، کتابی است به زبان عربی با موضوع حکمت اسلامی در شرح «نهاية الحكمة» علامه سید محمدحسین طباطبایی.
شارح، شرح مفید و روانی بر این اثر نوشته و در نگارش از شیوه «قوله» استفاده کرده است؛ یعنی بخشی از متن را با این عنوان آورده و سپس در ذیل آن، به شرح و توضیحش پرداخته است؛ مثلا گفته: «قوله: لكنها ليست غيره...» و سپس در زیر این عبارت فرموده: یعنی محمولاتی که در فلسفه ثابت میشود، از سنخ وجود است؛ چون پیش از این گفته شد که اتصاف موجود به حالات غیر موجود، نشدنی است...[۱].
«نهاية الحكمة»، از کتابهایی است که در دوره سطح حوزههای علمیه خوانده میشود. انگیزه ناشر از نشر چنین شرحی، اصلاح و تکمیل نظام درسی حوزوی بوده است؛ مرکز جهانی علوم اسلامی، در این راستا اقدام به چاپ و نشر یک سری کتاب کرده که اثر حاضر نیز یکی از این موارد (مربوط به درس فلسفه) است[۲].
خود نویسنده درباره هدف نگارش این شرح و وجه نامگذاری آن به چنان نامی، چنین مینگارد: از آنجا که این کتاب، بهعنوان متن درسی در حوزههای علمیه و جز آن قرار داده شده و چنین به نظر آمد که ستارههای درخشان آن، برای رصدکنندگان، ناآشکار است، شرحی نمایانگر حقایق آن، بر آن نگاشتم و با اقتباس از قرآن کریم که میفرماید: وَ تَعِيَهَا أُذُنٌ وَاعِيَةٌ ﴿الحاقة: 12﴾؛ «و گوشهاى شنوا آن را نگاه دارد» و فرمایش حضرت امیر(ع)، که در توصیف آل محمد(ع)، عقل آنان را برای دریافت دین، «عقل وعایت و رعایت» (خرد گیرا، پویا و اندیشمند و نکتهسنج و پایبند) خوانده، آن را «وعاية الحكمة في شرح نهاية الحكمة» نامیدم[۳].
پانویس
منابع مقاله
مقدمه و متن کتاب.